რა არის სიყვარული მშობლების მიმართ? ეს არის მადლიერების და სიყვარულის ღრმა გრძნობა, რომელიც ბავშვობაში ყალიბდება და შემდეგ მთელი ცხოვრების განმავლობაში ვითარდება. ეს სიყვარული გამოიხატება პატივისცემით, ზრუნვით, თანადგომით და გაგებით. მას შეუძლია გამოვლინდეს სხვადასხვა ფორმითა და სხვადასხვა სიტუაციაში, ყოველდღიური წვრილმანებიდან დაწყებული მნიშვნელოვანი ცხოვრებისეული საქციელებით დამთავრებული.
რაც არ უნდა ბანალურად ჟღერდეს, თანამედროვე რეალობაში ადამიანები უკვე იწყებენ დავიწყებას იმის შესახებ, თუ რამდენად მადლიერი უნდა იყვნენ შვილები დედისა და მამის მიმართ. ახირებები, უცნაურობები და უმადურობა, ზრდასრულ ასაკშიც კი. ეს და კიდევ ბევრი რამ ნორმად იქცევა ხოლმე ბავშვების მშობლებისადმი დამოკიდებულებაში. დროთა განმავლობაში სიტუაცია მხოლოდ უარესდება. როგორ გამოვასწოროთ და რა უნდა გაკეთდეს ამისთვის? ჩვენმა ერთ-ერთმა ერთგულმა მკითხველმა გაგვიზიარა თავისი ხედვა ამ პრობლემის გადაჭრასთან დაკავშირებით.
რა არის სიყვარული მშობლების მიმართ
მიუხედავად იმისა, რომ 55 წელს გადავაბიჯე, მე მაინც მორიდებულად ვიქცევი ჩემს მოხუცებულ მშობლებთან. სხვანაირად როგორ შეიძლება? სწორედ მათ გამზარდეს, მასწავლეს ყველაფერი და საერთოდ, მათი წყალობით მოვედი ამქვეყნად. ასე რომ, ვფიქრობ, აქ გასაკვირი არაფერია. მე ვიცი, რა არის მშობლების სიყვარული.
თუმცა ჩვენ ერთ დროს გვქონდა უთანხმოება და ეს ნორმალურია. ძალიან პატარა ასაკში გამათხოვეს, როცა გათხოვებაზე არც კი ვფიქრობდი. მაგრამ საჭირო იყო. ჩვენ მაშინ პატარა სოფელში ვცხოვრობდით, შეიძლებოდა შინაბერად დავრჩენილიყავი… მე, რა თქმა უნდა, ეს არ მესმოდა და არ მინდოდა ილიაზე გათხოვება, მაგრამ ოცდაათ წელზე მეტი ვიცხოვრეთ ერთად და ორი შვილი გავზარდეთ. მგონი, უსიყვარულო ქორწინების ღირსეული გაგრძელებაა.
მაგრამ მე შვილებს საერთოდ არ ვუყვარვარ და არც პატივს მცემენ. ერთ სიტყვას ვეტყვი და ათს მიბრუნებენ. რჩევებს ვაძლევ და წუწუნებენ, რომ დრო უკვე შეიცვალა და მე არაფერი მესმის. გამუდმებით მეუბნებიან, რომ ქალაქში არ ვარ გაზრდილი და ახლა უბრალოდ ვეღარ შევიცვალე. მათ საერთოდ არ ესმით, რომ მე და მათი მამა რომ არა, ახლა თვითონაც სოფელში იცხოვრებდნენ.
ახლა ისინი უკვე ზრდასრული ადამიანები არიან. სწავლა დაამთავრეს და მუშაობა დაიწყეს. ერთი რაღაცისთვის მაინც შემიძლია მათთვის მადლობის გადახდა. ინტერნეტის გამოყენება მასწავლეს. და ეს უკვე კარგია. მაგრამ ვფიქრობ, რომ ეს საკმარისი არ არის. ცხოვრებისეულ ჭეშმარიტებას ისინი ვერ იპოვიან ამ ინტერნეტში. ეს მათ მე უნდა ვუთხრა. მაგრამ ჩემი მოსმენა არავის უნდა. მათ არ იციან რა არის მშობლების სიყვარული.
ჩემს ქალიშვილს, მაგალითად, საერთოდ არ სურს დასერიოზულება. ის ახალგაზრდა კაცს ხვდება, მაგრამ დაქორწინებას არ ჩქარობს. ნაქირავებ ბინაში ცხოვრობს, მაგრამ მას შეეძლო მასთან გადასულიყო საცხოვრებლად. განა ყოველდღიურ ცხოვრებაში არ ვლინდება უმნიშვნელოვანესი ხასიათის თვისებები? მე არ მქონდა ასეთი შესაძლებლობა. ჯერ ბეჭედი გავიკეთე, მერე კი ჩემი ქმრის ამოცნობა დავიწყე. მაგრამ ირას არ ესმის, რომ სტრესის გავლენით ადამიანი ბევრად უფრო უკეთ და სწრაფად აჩენს საკუთარ თავს. მაგრამ მას დედამ არ უნდა მიუთითოს.
კოტე საერთოდ გაგიჟდა. პირიქით, გადავიდა საცხოვრებლად ქალთან, რომელსაც მხოლოდ ორი თვე იცნობდა. მანამდე ის ვიღაცას ხვდებოდა და მას გული ატკინეს. ამიტომ მან გადაწყვიტა ახალი ურთიერთობა დაეწყო ქალთან, რომელსაც უკვე ჰყავს საკუთარი შვილი. აბა, სულელი არ არის? მე მას ვეუბნები, რომ ის არასოდეს გახდება მისი შვილის მამა. და არც ის ქალი არ გახდება მისთვის ცოლი, თუ მას შვილს არ გაუჩენს. ეს ხომ სიმართლეა! ის კი თავისას ამბობს, რომ მე მათი მდგომარეობა არ მესმის.
ამიტომ, ვფიქრობ, რომ ჩვენ, როგორც მშობლებმა, უნდა შევცვალოთ სიტუაცია და დავუბრუნდეთ ნორმალურ მდგომარეობას. როდესაც ქალი და მამაკაცი განქორწინებას მიმართავენ, დაზარალებული კანონიერად ვალდებულია გადაიხადოს ალიმენტი. და ვინ არიან დაზარალებულები მშობლებისა და მათი ზრდასრული შვილების შემთხვევაში? დიახ, ასეა! მიმაჩნია, რომ შვილების ხელფასის გარკვეული პროცენტი კანონით უნდა მოხმარდეს მოხუცებს. და ამის რამდენიმე მიზეზი არსებობს.
ჯერ ერთი, პენსიები ახლა მართლაც ძალიან მცირეა. მე ახლაც ვმუშაობ, მაგრამ ეს განსაკუთრებული შემთხვევაა. დიახ, ახლა არის უამრავი პენსიონერი, რომლებმაც აღზარდეს უმადურ შვილთა დიდი რაოდენობა, როგორც არ უნდა შეხედოთ მათ. მათ ახლა სჭირდებათ დახმარება. ეს პირველია.
მეორეც, 20 წელზე მეტი ასაკის ახალგაზრდები თავიანთი ფულის უმეტეს ნაწილს არასწორ საქმეებზე ხარჯავენ. ძალითა და ენერგიით აღსავსე ადამიანები, მოგზაურობენ საზღვარგარეთ, ყიდულობენ არასაჭირო ნივთებს და, შესაბამისად, არ არიან კრიტიკულები ხვალინდელი დღის მიმართ. და შემდეგ, რაღაც მომენტში, ისინი ხვდებიან, რომ უკვე გვიანია. რომ მათ ფუჭად დახარჯეს თავიანთი შესაძლებლობები და დანაზოგი. მათ არ მიუქცევიათ ყურადღება იმისთვის, თუ რას ურჩევდნენ მათი გამოცდილი მშობლები.
ასე რომ, მშობლებისთვის მიცემული ფული, არა მხოლოდ ამ უკანასკნელთ დაეხმარება, არამედ თავად შვილებსაც წაადგებათ. გამოიმუშავებენ პასუხისმგებლობის გრძნობას, ისწავლიან დაზოგვას და სირთულეებთან გამკლავებას. არაერთხელ მსმენია ისტორიები, როდესაც იპოთეკა ან ბავშვის დაბადება უფრო აძლიერებდა და აერთიანებდა ოჯახს. ჩემი იდეა მშობლებსაც წაადგებათ და შვილებსაც. უბრალოდ ყურადღებით უნდა გამოთვალოთ ყველაფერი.
ნუ ეცდებით ჩემს გაკრიტიკებას. განსაკუთრებით ახალგაზრდები. თქვენ ჩემს ადგილზე არ ყოფილხართ, მე კი თქვენს ადგილზე უკვე ვიყავი. ამიტომ სრული პასუხისმგებლობით შემიძლია ვთქვა, რომ ორივე მხარის მშვენივრად მესმის და ადეკვატურად ვმსჯელობ. თუ გიყვართ თქვენი მშობლები, ჩემს სიტყვებში ვერაფერს იპოვით, რაც შეიძლება არასწორად მოგეჩვენოთ. წინააღმდეგ შემთხვევაში, თქვენ უბრალოდ ისინი არ გაინტერესებთ. სწორი დასკვნების გამოტანა თქვენთვის მომინდვია.
