დროის უკან დაბრუნება რომ შემეძლოს, პირველი, რასაც მოვამზადებდი, იქნებოდა მაკარონი „პა ფლოტსკი“ ჩაშუშული ხორცით. ეს კერძი ყველას ახსოვს, ვინც საბჭოთა კავშირში ცხოვრობდა. მას ამზადებდა ყველა და ყველგან. ამზადებდნენ სტუდენტები საერთო საცხოვრებლებში, ქარხნების სასადილოებში და ასევე ამზადებდა ყველა დიასახლისი. ჩვენს ოჯახში „პა ფლოტსკი“ ბაბუაჩემის საფირმო კერძი იყო. ჩემთვის ნამდვილი დღესასწაული იყო, როცა ბაბუა სამზარეულოში შედიოდა მის მოსამზადებლად.
დროთა განმავლობაში ეს კერძი დავიწყებას მიეცა, მაგრამ ის გემო ბავშვობიდან არა უმაღლესი ხარისხის მაკარონით და ჩაშუშული ხორცის კონსერვით სამუდამოდ დარჩება ჩვენს გულებში. და ეს არ არის ერთადერთი კერძი, რომელიც აღარ მზადდება ჩვენს სახლებში. ვივიენის დღევანდელ სტატიაში მოგიმზადეთ თქვენი ბავშვობის უგემრიელესი კერძების ჩამონათვალი. ზოგიერთი მათგანი სამუდამოდ დარჩა ჩვენს მეხსიერებაში და ჩვენმა შვილებმა მათი გემოც კი არ იციან. სხვა კერძებმა გარკვეული ცვლილებები განიცადა და დღესაც გვხვდება სასადილო მაგიდაზე.
მაკარონი „პა ფლოტსკი“ ჩაშუშული ხორცით – სტუდენტების საყვარელი კერძი
ასე მოხდა მაკარონი „პა ფლოტსკის“ შემთხვევაში. არ მახსოვს, ბოლოს როდის ვიყიდე ჩაშუშული ხორცის კონსერვი. დღეს სიამოვნებით ვამზადებ ბოლონეზეს სოუსს ან უბრალოდ ვთუშავ გატარებულ ხორცის ხახვთან და სტაფილოსთან ერთად. ამით გულუხვად ვაზავებ სპაგეტს ან მაკარონს და გემრიელი ვახშამი მზად არის. ჩემს შვილს ძალიან უყვარს ეს კერძი. მე კი მისი მშვენივრად მესმის, რადგან ბავშვობაში ძალიან მიყვარდა ბაბუაჩემის მაკარონი „პა ფლოტსკი“. დედა კი ამბობს, რომ ეს კერძი ყველასათვის საყვარელი იყო სტუდენტურ საერთო საცხოვრებელში. იგი მზადდებოდა ნატურალური კონსერვით, რომლის ყიდვაც თითქმის უპრობლემოდ შეიძლებოდა.
სადღესასწაულო სალათი „ოლივიე“, ჩემი აზრით, მეორე ადგილზეა გემრიელი მოგონებების სიაში. მაიონეზის ყიდვა სსრკ-ში ნამდვილი გამოწვევა იყო. ის მაღაზიების თაროებზე მხოლოდ დიდ დღესასწაულებამდე ჩნდებოდა. ბევრი ადამიანი ამ სალათს მოხარშული სოსისით ამზადებდა, მაგრამ მე მოხარშული ქათმის ხორცით მომწონდა. მაღაზიის მაიონეზს ხშირად სახლში მომზადებული მაიონეზით ანაცვლებდნენ. ის უფრო გემრიელია და ყოველთვის შეგიძლიათ მოამზადოთ რამდენიც გჭირდებათ. ამ სალათს ძირითადად საახალწლოდ, 8 მარტსა და წელიწადში კიდევ რამდენიმე დღესასწაულზე ამზადებდნენ. ამზადებდნენ დიდი თასებით, რათა შემდეგ ჯერზეც ეჭამათ. დღეს სულ უფრო და უფრო ხშირად ვხედავთ სადღესასწაულო სუფრებს, სადაც ოლივიე არ არის და სახლში მას მაშინ ვამზადებთ, როცა მოგვესურვება.
მეორე ყველაზე პოპულარული სალათი იყო „შუბა”. ქაშაყის ყიდვა დღის ან ღამის ნებისმიერ დროს შეიძლებოდა. საბჭოთა კავშირში კარტოფილის, სტაფილოს და ჭარხლის პრობლემა საერთოდ არ არსებობდა. მაგრამ მაიონეზი იყო ნომერ პირველი დეფიციტური საქონელი. სალათის ფენების სწორი სისქე დიასახლისის კულინარიულ ოსტატობაზე მიუთითებდა. და თუ ქაშაყს ყველა ფხა გამოცლილი ჰქონდა, მაშინ ეს უკვე რესტორნის კერძს ჰგავდა.
გემრიელი დესერტები ბავშვობიდან
საბავშვო ბაღში კი ყველაზე საყვარელი დღეები იყო, როცა გვაჭმევდნენ მანის ფაფას ან რძის წვნიანს. ჩემი აზრით, ამაზე გემრიელი მხოლოდ ნამცხვარი „ნაპოლეონი“ იყო. დღეს ცოტა ადამიანი ამზადებს ასეთ ტკბილეულს. მიუხედავად იმისა, რომ მე და ჩემს შვილს ძალიან გვიყვარს შაბათ-კვირას რძის წვნიანი წვრილი ვერმიშელით. შეიცვალა არა მხოლოდ დამოკიდებულება ასეთი კერძების მიმართ, არამედ თავად რძისა და რძის პროდუქტების მიმართ. მაგრამ მეჩვენება, რომ ეს ყველაფერი მარკეტინგული ხრიკებია და რძე ნებისმიერი ფორმით ჯანსაღია. იგივე ეხება მანის ფაფას. შეგიძლიათ მიირთვათ არა სამჯერ დღეში, რა თქმა უნდა, მაგრამ ძალიანაც აუცილებელია.
და რადგან ნაპოლეონი გამახსენდა, რამდენიმე სიტყვას მასზეც ვიტყვი. საკონდიტროებსა და კაფეებში უამრავი სახეობის ნამცხვარს ნახავთ. ყველა გემოვნების, ფერის და ბიუჯეტისთვის შესაფერისს. ჩემთვის კი დედაჩემის ნაპოლეონზე უკეთესი არ არსებობს. ჩემს შვილსაც ძალიან უყვარს ბავშვობიდან და ყოველთვის სთხოვს ბებიას გამოაცხოს დაბადების დღეზე. ახლახან მეგობარს ვკითხე, ახსოვდა თუ არა ნაპოლეონი და მან თქვა, რომ ბოლოს ის სკოლის წლებში მიირთვა.
თითოეულ ჩვენგანს საკუთარი გემოვნება აქვს და ასევე საკუთარი საყვარელი კერძები ბავშვობიდან. ხანდახან გინდა წარსულში დაბრუნდე და კიდევ ერთხელ გასინჯო ისინი.
