შრომისმოყვარე ადამიანი ასოცირდება სიმშვიდესთან, საიმედოობასა და ხვალინდელი დღის იმედთან. ამაში გასაოცარი არაფერია, რადგან როდესაც რაიმე სასარგებლო და საინტერესოთი ხარ დაკავებული, უბრალოდ არ გრჩება დრო სხვა აქტივობებისთვის. დროსტარება, მეგობრობა უცნაურ ადამიანებთან, არასაჭირო თემებზე საუბარი – მხოლოდ ზარმაცებს იზიდავს. მაშინ, როდესაც დასაქმებული შრომისმოყვარე ადამიანები არ აქცევენ ასეთ წვრილმანებს ყურადღებას.
თუმცა, ცხოვრება ამოუცნობია. ხშირად ხდება, რომ ჭრიჭინა უფრო მეტ წარმატებას აღწევს, ვიდრე მშრომელი ჭიანჭველა. რა თქმა უნდა, ამა თუ იმ მიზეზების გამო. გრჩება, მხოლოდ გააგრძელო დაწყებული საქმე და იმედი იქონიო, რომ შენი შრომა შედეგს გამოიღებს. ჭრიჭინებმა კი ძველებურად განაგრძონ. დრო გვიჩვენებს, ვინ არის მართალი.
შრომისმოყვარე ადამიანი
დედაჩემი ძალიან ადრე გაუჩნდა მის მშობლებს. ერთი მხრივ, ეს ძალიან კარგია მისთვის, რადგან ბებია-ბაბუა ძველი თაობის ადამიანები იყვნენ და ცოტა მკაცრად ზრდიდნენ თავიანთ შვილს. დედა ხშირად ყვებოდა, თუ როგორ ეჩხუბებოდნენ ცუდად გარეცხილი ჭურჭლის ან სახლში არეულობის გამო. ოდესღაც ბავშვების მიმართ ასეთი მიდგომა იყო. სამაგიეროდ, დეიდაჩემი თითქმის ჩემი ასაკის არის. ბავშვობაში ორ დაზე უფრო ახლობლები ვიყავით. სამწუხაროა, რომ დრო სწრაფად მიჰქრის…
ხშირად გოგოები მეგობრობას გათხოვების შემდეგაც აგრძელებენ. ჩვენს შემთხვევაში, სამწუხაროდ, ასე არ იყო. ლია პირველი გათხოვდა. თურქს გაყვა ცოლად. ის მასზე 5 წლით უფროსია. ნამდვილი აღმოსავლური ხასიათით, შავი წარბებით, ეჭვიანი თვალებით. დეიდაჩემს დამჯერი ლეკვივით დასდევდა. ყოველ შემთხვევაში, ქორწილამდე.
თავადაც ვეცადე მასთან დამეგობრებას და ვთხოვე, რომ ჩემთვის ღირსეული საქმრო ეპოვა. მაგრამ არც ჩემთან და არც ლიას სხვა მეგობრებთან მის ქმარს ურთიერთობა არ სიამოვნებდა. ეტყობოდა, რომ ზედმეტი ლაპარაკი არ უყვარდა.
წლინახევრის შემდეგ მეც გავთხოვდი. სიყვარულით. მე და ჩემი ქმარი მრავალი წლის განმავლობაში ვიცნობდით ერთმანეთს, მეგობრები ვიყავით, მაგრამ ერთ წამში ყველაფერი შეიცვალა. ოჯახის შექმნა გადავწყვიტეთ. აღმოჩნდა, რომ უამრავი საერთო ინტერესი გვქონდა. შემდეგ კი ქორწილი, ორსულობა, მეორე ორსულობა. აი ასე ვცხოვრობთ, მეგობრულად.
თუმცა ერთობლივი ცხოვრების დასაწყისში ფინანსური პრობლემები გვქონდა. თავად იცით, თუ კომპიუტერში არ ერკვევი და მდიდარი მშობლები არ გყავს, ეს ცხოვრება შეიძლება ცოტა რთულად მოგეჩვენოს. მაშინაც კი თუ შრომისმოყვარე ადამიანი ხარ. ასე დაგვემართა ჩვენც. მაშინ ლიას ვუთხარი: სთხოვე შენს ქმარს, იქნებ რესტორანში სამსახური მოგვიძებნოს. ან იქნებ მის რომელიმე ნაცნობს ჰქონდეს ვაკანსია?
სიჩუმე. დეიდაჩემმა მითხრა, რომ არც კი შეეკითხებოდა. მის ქმარს არ უყვარს ნათესავებთან ურთიერთობა და საერთოდ არ აპირებს დახმარებას. ეს მან თავიდანვე გაგვაგებინა. ვითომდა შემდეგ ამასთან დაკავშირებული პრობლემების მოგვარების თავი არ აქვს. კარგი, გვჯერა. თუმცა, მშვენივრად ვიცოდი, რომ ლიას თუ რამე უნდოდა, ყოველთვის ყველაფერს უსრულებდა.
ამის შემდეგ ჩემი ქმარი სამუშაოდ სხვა ქალაქში გაემგზავრა. ის შრომისმოყვარე ადამიანია, მისი ძალიან მადლიერი ვარ. მას კარგი შემოსავალი ჰქონდა, თუმცა მე მარტოს ბავშვების გაზრდა ძალიან მიჭირდა. მაგრამ ყველამ დავთმეთ რაღაც, რათა ფეხზე დავმდგარიყავით. მოგვიანებით კი საოჯახო ბიზნესი წამოვიწყეთ… ეს უკვე სულ სხვა ისტორიაა, იმის შესახებ, თუ როგორ ვათენებდი ღამეებს და ვზრდიდი ჩემს შვილებს, ჩემი ქმარი კი – საერთოდ არ გამოდიოდა ოფისიდან. დიახ, ასე იყო…
ლიასთან, ბოლო რამდენიმე წლის განმავლობაში თითქმის აღარ მქონია ურთიერთობა. მხოლოდ ხანდახან თუ შევხვდებოდით ერთმანეთს რაიმე ოჯახურ დღესასწაულზე და საუბარსაც მხოლოდ მაშინ ვახერხებდით, როდესაც მისი ქმარი სიახლოვეს არ იყო. ეს კი იშვიათად ხდებოდა. კარგი მეგობრები – უბრალო ნაცნობებად ვიქეცით. მიუხედავად იმისა, რომ ნათესავები ვიყავით. მაგრამ ხდება ხოლმე, ვერაფერს ვიზამთ…
ცოტა ხნის წინ დეიდაჩემმა სოციალურ ქსელში მომწერა, მომიკითხა, უამრავი სულელური ფოტო გამომიგზავნა და შეხვედრა მთხოვა. როდესაც შევხვდით, ფულის სესხება მთხოვა. არც ისე ცოტა უნდოდა, 1000 დოლარი. მას ქმართან დღესაც შესანიშნავი ურთიერთობა აქვს და ფინანსური კუთხითაც ყველაფერი კარგად არის. არც ჯანმრთელობის მხრივ აქვთ პრობლემები. მაშინ რატომ შემხვდა და მთხოვა ფული, ისიც მე და არა თავის მდიდარ ნათესავებს?
აღმოჩნდა, რომ მიზეზი იმდენად ბანალური იყო, რომ მაგას ვერასოდეს მოვიფიქრებდი. არა, საყვარელი – არა. უბრალოდ, ლიამ, რომელსაც არასდროს უმუშავია და მთელი ეს პერიოდი მხოლოდ ბავშვის აღზრდით იყო დაკავებული, ცოტა მოიწყინა. მან დაიწყო ათასი სისულელის ყიდვა და ფულს იხდიდა არა ბარათიდან, არამედ სეიფიდან. მისი ქმარი არც ისე ხშირად ამოწმებდა სეიფს და მანაც ცოტა გადააჭარბა. ახლა კი მას დანაკლისი მოუვიდა. მან ფული ნებისმიერი გზით უნდა დააბრუნოს, თორემ მისი ქმარი ძალიან ხმამაღლა დაიწყებს ნერვიულობას.
მე, რა თქმა უნდა, მესმის ჩემი ყოფილი მეგობრის. იცით, ზოგჯერ თავად მინდა ხოლმე ყველაფრის მიტოვება და სადმე გამგზავრება. დიახ, ალბათ ეს ყველას გვინდა. მაგრამ მე საქმე მაქვს, საზრუნავი, პასუხისმგებლობა. და მას? ქმარი, შვილი და რამდენიმე ძიძა. ამიტომაც მოუნდა ახალი ემოციები, რათა ასე მოწყენილი არ იყოს. ის ნამდვილად არ არის შრომისმოყვარე ადამიანი, მუქთახორაა. არ ვიცი, დავეხმარო თუ ყველაფერი ისე დავტოვო, როგორც არის? ბოლოს და ბოლოს, მისი ქმარი ხომ არ შეჭამს…
