ცხოვრება სწრაფად იცვლება. სულ რაღაც 30 წლის წინ ყველაფერი სხვაგვარად იყო. დღეს ბევრი საბჭოთა წესის გამო შეიძლება დაგაჯარიმონ ან თუნდაც პატიმრობა მოგესაჯოთ. ვივიენის დღევანდელ სტატიაში დეტალურად გიამბობთ, თუ რა წესებზეა საუბარი.
საბჭოთა კავშირი იყო უზარმაზარი ქვეყანა რესურსებითა და წიაღისეულით, რომლებსაც არავინ ითვლიდა. ევროპისა და ამერიკის ვერც ერთი ქვეყანა ვერ დაიკვეხნის ბუნების საჩუქრებისადმი ასეთი დაუდევარი დამოკიდებულებით. ეს მხოლოდ ადამიანებს ჰქონდათ საკვების, ტანსაცმლისა და ავეჯის დეფიციტი. რაც შეეხება ქვანახშირის მოპოვებას, ლითონის წარმოებას და სხვა დარგებს, აქ პრობლემა არ ყოფილა. ადამიანებს იყენებდნენ იაფ მუშახელად და აძლევდნენ ჭიქა რძეს მავნე სამუშაო პირობებისთვის. ასევე, არავინ აქცევდა ყურადღებას ეკოლოგიას.
რომელი საბჭოთა წესების გამო შეიძლება მოგისაჯონ პატიმრობა დღეს?
მეორე მსოფლიო ომის გამოძახილი ჯერ კიდევ იგრძნობა ყოფილი სსრკ-ს მთელ ტერიტორიაზე. მაშინ, ალბათ, ხალხს საკუთარი ქმედებები არც ისე საგანგაშოდ ეჩვენებოდა. გარდა ამისა, ეს შეიძლება ყოფილიყო წესები და რეგულაციები, რომლებიც მკაცრად უნდა შესრულებულიყო. მაგალითად, საკმაოდ გავრცელებული იყო კოლმეურნეობებში გაზაფხულზე და შემოდგომაზე მინდვრების გადაწვა. და უბრალოდ სოფლებშიც, მოსავლის აღების შემდეგ, ქირაობდნენ ადგილობრივ „ხულიგნებს“, რათა დაგეგმილი წესები განეხორციელებინათ. არავინ ფიქრობდა, თუ რა დიდი რაოდენობით ნახშირორჟანგი ხვდებოდა ატმოსფეროში. არ არსებობდნენ ველური ბუნების დამცველები, რომლებიც ისაუბრებდნენ ცხოველებზე, რომლებიც სოროებს იკეთებდნენ სწორედ ამ მინდვრებში.
ზოგადად, საბჭოთა კავშირში ცეცხლი ერთ-ერთი მთავარი სიმბოლო იყო. ნებისმიერი პირველი მაისი, პიონერთა ბანაკი, კოლმეურნეობაში მუშაობა – ყველაფერი ყოველთვის გიტარით და ცეცხლთან შეკრებით სრულდებოდა. დღეს, იმისათვის, რომ ტყეში მწვადის შესაწვავად გახვიდეთ, ჯერ ადგილის სპეციალურად აღჭურვა გჭირდებათ. და უმჯობესია შეიძინოთ მაყალი. და თუ მეტყევე, პოლიციელი ან არა გულგრილი გამვლელი დაგინახავთ, სოლიდურად დაჯარიმდებით. ასე რომ, ახლა კოცონი ისეთი პოპულარული აღარ არის. საკუთარ აგარაკზეც კი, თუ მეზობლის ნაკვეთში კვამლი შეიჭრება, მეზობლის საჩივრის საპასუხოდ შეიძლება პატრული მოვიდეს.
მიწისადმი დამოკიდებულების გარდა, სსრკ-ში ასევე გაუფრთხილებელი დამოკიდებულება იყო წყლის რესურსების მიმართაც. ქალაქებში მშენებლობების პერიოდში წარმოების ნარჩენები წყალსაცავებში იღვრებოდა. ბევრი იყო და სუფთა წყლის დეფიციტსაც არ განიცდიდნენ. ახლა ვიცით, რომ დედამიწაზე მტკნარი წყლის მარაგი საკმარისია მხოლოდ 30 წლისთვის. ახლა მეცნიერები იგონებენ დანადგარებს ზღვის წყლისა და სანიაღვრე წყლის გასაწმენდად. საბჭოთა კავშირში კი, ერთ სანაპიროზე ადვილად შეგეძლო ხალიჩის და მანქანის გარეცხვა და ცურვაც. თან არცერთი დამსვენებელი სიტყვას არ იტყოდა.
ბუნებისადმი დამოკიდებულება საბჭოთა კავშირში
საბჭოთა კავშირში ცხოველებისადმი დამოკიდებულება, რბილად რომ ვთქვათ, უცნაური იყო. დაფასებული იყო ის სახეობები, რომლებსაც რაციონალური სარგებლის მოტანა შეეძლოთ. მაგალითად, საბჭოთა მაცხოვრებლები დიდ პატივს სცემდნენ მტრედებს. ყველა ეზოს სახურავზე მტრედის ბუდე იყო და ვიღაც აუცილებლად უვლიდა მათ. მტრედებს ძირითადად საფოსტო მიზნებისთვის ზრდიდნენ, რათა ომის ხელახლა დაწყების შემთხვევაში წერილი გაეტანებინათ. არ ვიცით, როგორ უნდა სცოდნოდათ მტრედებს, სად უნდა მიეტანათ ახალი ამბები. როგორც ჩანს, მათ სპეციალურად წვრთნიდნენ. პლანეტა დედამიწის თანამედროვე მაცხოვრებლებს (ჯიბეში სმარტფონით), უჭირთ წარმოიდგინონ სიტუაცია, სადაც მტრედები დასჭირდებათ.
კიდევ ერთი აუცილებელი საბჭოთა წესი იყო სპორტი. ფიზიკური ვარჯიშები სამსახურში და წარმოებაში მიმდინარეობდა. საბავშვო ბანაკები, სპორტული მოედნები და სხვადასხვა სექციები – საბჭოთა კავშირში ეს ყველაფერი ძალიან ბევრი იყო. ამაში ცუდი არაფერია, პირიქით, მხოლოდ სარგებელია. მაგრამ ყველა ეზოში არ იყო სრულფასოვანი სპორტული მოედანი. სპორტული ვარჯიშების მოყვარულები სავარჯიშო ღერძებს თავად ამზადებდნენ. და ხშირად ამისთვის იყენებდნენ ცოცხალი ხეს, რომელზედაც დაფები ან მილები მაგრდებოდა. არავის უფიქრია, რა ზიანს მოუტანდა ასეთი სტრუქტურა თავად ხეს, ისევე როგორც კოცონს შემთხვევაში.
მსოფლიოში ყოველწლიურად იზრდება ცხოველთა დაცვის და გარემოსდაცვითი ორგანიზაციების რიცხვი. მეცნიერები განგაშს აცხადებენ გლობალური კლიმატის ცვლილებისა და გარემოს დაბინძურებასთან დაკავშირებით. მაგრამ კაცობრიობა, ისევე როგორც საბჭოთა კავშირში, ნაკლებ ყურადღებას აქცევს თავისი სახლის – პლანეტა დედამიწის ეკოლოგიურ კატასტროფას. მიუხედავად იმისა, რომ ბალახის დაწვის საბჭოთა წესები აღარ მოქმედებს, გარემოსდაცვითი პროცესების გლობალური გაგებით, ცოტა რამ ცვლის სიტუაციას უკეთესობისკენ. როგორ ფიქრობთ, მოახდინა თუ არა გავლენა სსრკ-ში გარემოსადმი ასეთმა დამოკიდებულებამ დღევანდელ სიტუაციაზე?
