რატომ არის, რომ ზოგიერთი მეგობრული ურთიერთობა დიდხანს ნარჩუნდება და წლების განმავლობაში ძლიერდება, ზოგი კი – პირველივე უთანხმოების შემდეგ მთავრდება? ვივიენის დღევანდელ სტატიაში თაობათა მეგობრობას შევადარებთ. ამის შესახებ საუბრობენ ადრეი გრიგორიევ-აპოლონოვი, ანნა პესკოვა და ოლგა სუხარიოვა.
20 ივნისს ეკრანებზე გამოვიდა მუსიკალური საზაფხულო კომედია „ტური ივანუშკებთან ერთად“. სიუჟეტში სამი მეგობარი გადაწყვეტს აიხდინოს ახალგაზრდობის ოცნებები და გაჰყვეს საყვარელ ჯგუფს „ივანუშკი International”-ს რუსეთის ქალაქებში. წლების შემდეგ, გოგონების მეგობრობა ისეთივე ძლიერია, როგორც თინეიჯერობის წლებში. ზრდასრული ცხოვრების ნიუანსები, რომელიც ერთგულებას ამოწმებს, მხოლოდ აძლიერებს მათ ურთიერთობას. მოდით შევადაროთ ის გარემოებები, რომელთა წყალობითაც ყალიბდებოდა მეგობრული ურთიერთობები 1990-იან წლებში და ახლა.
1990-იანი წლები: ელასტიური ლენტით თამაში და აკაციის სასტვენების გაკეთება.
2020-იანი წლები: ცეკვების გადაღება ტრენდულ მელოდიებზე.
1990-იანი წლები: მეგობრის სასეირნოდ დასაძახებლად, უნდა გცოდნოდა მისი ყველა ნათესავის სახელი, რადგან არასოდეს იცოდი, ვინ უპასუხებდა ტელეფონს სახლში.
2020-იანი წლები: მეგობრის სასეირნოდ მოსაწვევად, უნდა გახსოვდეთ მისი მეტსახელი მესენჯერებში ან სოციალურ ქსელებში.
ანა პესკოვა: უქმეებზე ეზოში ვიკრიბებოდით და უბრალოდ ვხალისობდით. ოთხმოცდაათიან წლებში ბავშვებისთვის განსაკუთრებული გასართობი არ იყო, ამიტომ საბავშვო სპორტული მოედნებით ვკმაყოფილდებოდით, თავად ვაწყობდით შეჯიბრებებს სკოლის სტადიონზე, იქვე ვშლიდით კარვებს, ვანთებდით ცეცხლს და პურს ვწვავდით. წარმოვიდგენდით, რომ ლაშქრობაში ვიყავით. ზოგადად, ძალიან საინტერესო ბავშვობა გვქონდა.
რაც შეეხება ახლანდელ თაობას… რა თქმა უნდა, ჩვენ შორის დიდი განსხვავებაა. სათამაშოებს ვამზადებდით ხელთარსებული მასალებისგან, გვაინტერესებდა აბსოლუტურად ყველაფერი, რაც მსოფლიოში ხდებოდა და რაღაცას ვიგებდით არა ტელევიზორიდან, არამედ მეგობრებისგან. ამიტომაც, როცა დილით ადრე ახალ ამბავს ვიგებდით, თავჩაღუნულები გავრბოდით ერთმანეთთან, რომ პირადად გაგვეგებინებინა.
1990-იანი წლები: მეგობართან შესახვედრად ან ვინმეს პაემანზე დასაპატიჟებლად, მიდიოდნენ სადარბაზოსთან და იქ უდარაჯებდნენ.
2020-იანი წლები: შეხვედრის გეგმა იცვლება, რადგან თანამოსაუბრემ არ უპასუხა თქვენს შეტყობინებას მესენჯერში.
1990-იანი წლები: 15 კაციანი კომპანია ღამეს ერთ პატარა ოთახში ათევდა.
2020-იანი წლები: იძახებთ ტაქსის, რადგან საკუთარ საწოლში უფრო კომფორტულია.
1990-იანი წლები: ინაწილებთ, ვინ დაჭრის სტაფილოს და ვინ დაჭრის კარტოფილს სალათისთვის.
2020-იანი წლები: დიდხანს ვერ წყვეტთ რა შეუკვეთოთ: პიცა თუ სუში?
ოლგა სუხარიოვა: 1990-იან წლებში ძლიერი მეგობრობა გვქონდა! ბავშვები უფრო დამოუკიდებლები იყვნენ და მეგობრები ცხოვრებაში მთავარ ადამიანებს წარმოადგენდნენ. ერთმანეთს ვუფრთხილდებოდით, ერთმანეთის გამო ყველაფერს გავაკეთებდით. ერთად ვცხოვრობდით, ვსვამდით, ვჭამდით, გვეძინა! ერთმანეთს მხარს ვუჭერდით, ერთმანეთის გასაჭირს ვიზიარებდით, ერთმანეთი გვიყვარდა, უკანასკნელსაც კი ვიყოფდით… ძლიან კარგი მეგობრობა გვქონდა!
1990-იანი წლები: ბოლო გროშს ვიღებდით ყულაბიდან, რომ კრეკერები და გაზიანი სასმელები გვეყიდა და სახლში მოგვეწყო წვეულება.
2020-იანი წლები: მეგობრები ყიდულობენ ჯანსაღ სმუზის და საპიკნიკოდ პარკში მიდიან.
1990-იანი წლები: დილამდე ვცეკვავდით „ივანუშკის“ და „Modern Talking“-ის მელოდიებზე.
2020-იანი წლები: დილამდე ირჩევენ მუსიკას ერთობლივი Reels-ის გამოსაქვეყნებლად.
ივანუშკი International
1990-იანი წლები: გულმოდგინედ ვავსებდით ერთმანეთის მეგობრობის დღიურს, ვაგროვებდით სტიკერების კოლექციას.
2020-იანი წლები: ქმნიან დახურულ არხს მხოლოდ ახლო მეგობრებისთვის, სადაც საიდუმლო სიახლეებს აზიარებენ.
1990-იანი წლები: ზეპირად იცოდნენ მეგობრის მისამართი, საფოსტო ინდექსის ჩათვლით და, როგორც ბონუსი, იცოდნენ, როგორ იწერებოდა სწორად საფოსტო ინდექსის ციფრები კონვერტებზე, რათა მეგობრისთვის წერილი სხვა ქალაქში ფოსტით გაეგზავნათ.
2020-იანი წლები: მეგობრის მისამართი მესენჯერში ინახება.
ანდრეი გრიგორიევ-აპოლონოვი: ერთ დღეს ფოსტის მთავარი დირექტორისგან გავიგე, რომ თურმე რუსეთის ფოსტა 90-იან წლებში ჩვენით გეგმას ასრულებდა. ათიათასობით წერილი მოდიოდა, უმეტესობა მისამართის გარეშე. ერთადერთი შენიშვნით – „ივანუშკებისთვის“. და ფოსტის ყველა განყოფილებაში იცოდნენ, რომელ საპროდიუსერო ცენტრში უნდა გაეგზავნათ ეს წერილები. და ასე ყოველდღე, წარმოგიდგენიათ? ათასობით წერილი!
