დროის უკან დაბრუნება რომ შემეძლოს, პირველი, რასაც მოვამზადებდი, ეს იქნებოდა მაკარონი „პა-ფლოტსკი“ ჩაშუშული ხორცის კონსერვით. ეს კერძი ყველას ახსოვს, ვინც საბჭოთა კავშირში ცხოვრობდა. მას ამზადებდა ყველა და ყველგან, სტუდენტები საერთო საცხოვრებლებში, მზარეულები ქარხნების სასადილოებში და ყველა დიასახლისი. ჩვენს ოჯახში ასეთი მაკარონი პაპაჩემის საფირმო კერძი იყო. ჩემთვის ნამდვილი დღესასწაული იყო, როცა პაპაჩემი სამზარეულოში შედიოდა მის მოსამზადებლად.
დროთა განმავლობაში ეს კერძი დავიწყებას მიეცა, მაგრამ ეს გემო ბავშვობიდან სამუდამოდ დარჩება ჩვენს გულებში. სხვათა შორის, ეს არ არის ერთადერთი კერძი, რომელიც ჩვენს სახლებში აღარ მზადდება. ვივიენის დღევანდელ სტატიაში გთავაზობთ უგემრიელესი კერძების ჩამონათვალს ჩვენი ბავშვობიდან. ზოგიერთი მათგანი სამუდამოდ დარჩა ჩვენს მეხსიერებაში და ჩვენი შვილები ვერც კი წარმოიდგენენ მათ გემოს. სხვა კერძებმა გარკვეული ცვლილებები განიცადა და კვლავ ჩნდება ჩვენს მაგიდებზე.
მაკარონი „პა-ფლოტსკი“ ჩაშუშული ხორცით – სტუდენტების საყვარელი კერძი
ასე მოხდა „პა-ფლოტსკის“ შემთხვევაშიც. არ მახსოვს ბოლოს როდის ვიყიდე ჩაშუშული ხორცი, თუმცა სიამოვნებით ვამზადებ ბოლონეზეს ან უბრალოდ ხახვთან და სტაფილოსთან ერთად ვამზადებ გატარებულ ხორცს. მას გულუხვად ვუმატებ სპაგეტს ან მაკარონს და გემრიელი ვახშამი მზად არის. ჩემს შვილს ძალიან უყვარს ეს კერძი, მე კი მისი მშვენივრად მესმის, რადგან ბავშვობაში დიდი სიამოვნებით მივირთმევდი პაპაჩემის მომზადებულ მაკარონს. დედა ამბობს, რომ ეს კერძი ყველაზე საყვარელი იყო სტუდენტურ საერთო საცხოვრებელში. იგი მზადდებოდა ნატურალური ჩაშუშული ხორცის კონსერვით, რომლის ყიდვაც თითქმის უპრობლემოდ შეიძლებოდა.
სადღესასწაულო სალათი „ოლივიე“, ჩემი აზრით, მეორე ადგილზეა, როგორც გემრიელი მოგონება. მაიონეზის შოვნა სსრკ-ში ნამდვილი გამოწვევა იყო. ის მაღაზიების თაროებზე მხოლოდ დიდ დღესასწაულებამდე ჩნდებოდა. ზოგი ამ სალათს მოხარშული ძეხვით ამზადებდა. მე უფრო მეტად მოხარშული ქათმის ხორცით მომწონდა. მაშინ მაღაზიაში ნაყიდ მაიონეზს ხშირად სახლში მომზადებული მაიონეზით ანაცვლებდნენ. ის უფრო გემრიელია და ყოველთვის შეგიძლიათ მოამზადოთ რამდენიც გჭირდებათ. ამ სალათს ძირითადად საახალწლოდ, 8 მარტს და წელიწადში კიდევ რამდენიმე დღესასწაულზე ამზადებდნენ. მას ამზადებდნენ დიდი თასებით, რათა შემდეგ ჯერზეც ყოფნოდათ. დღეს სულ უფრო და უფრო ხშირად ვხედავ სადღესასწაულო სუფრებს, სადაც ოლივიე არ არის, ჩვენ კი მას სახლში მაშინ ვამზადებთ, როცა მოგვესურვება.
მეორე ყველაზე პოპულარული სალათი იყო „შუბა“. ქაშაყის შეძენა შეიძლებოდა დღის ან ღამის ნებისმიერ დროს. საბჭოთა კავშირში კარტოფილზე, სტაფილოსა და ჭარხალზე პრობლემა საერთოდ არ იყო. მაიონეზი კი – ნომერ პირველი დეფიციტური საქონელი იყო. სალათის ფენების სწორი სისქე დიასახლისის კულინარიულ ოსტატობაზე მეტყველებდა. და თუ ყველა ძვალი ამოღებული იყო ქაშაყიდან, მაშინ ეს უკვე რესტორნის კერძის ტოლფასი იყო.
გემრიელი დესერტები ბავშვობიდან
საბავშვო ბაღში ყველაზე საყვარელი დღეები იყო ის დღეები, როცა იყო მანის ფაფა ან რძის წვნიანი ვერმიშელით. ამაზე გემრიელი მხოლოდ ნამცხვარი ნაპოლეონი იყო. დღეს იშვიათად ამზადებენ ასეთ რძის ტკბილეულს. მიუხედავად ამისა, მე და ჩემს შვილს ძალიან გვიყვარს შაბათ-კვირას თავის განებივრება წვრილი ვერმიშელით მომზადებული რძის წვნიანით. დამოკიდებულება შეიცვალა არა მხოლოდ ასეთი კერძების მიმართ, არამედ თავად რძისა და რძის პროდუქტების მიმართ. ჩემი აზრით, ეს ყველაფერი მარკეტინგული ხრიკებია და რძე ნებისმიერი ფორმით ჯანსაღია. იგივე ეხება მანის ფაფას. შეგიძლიათ მიირთვათ არა დღეში სამჯერ, რა თქმა უნდა, მაგრამ ის ძალიანაც საჭიროა.
რადგან ნაპოლეონის ნამცხვარი გამახსენდა, რამდენიმე სიტყვას მასზეც ვიტყვი. საკონდიტრო განყოფილებებსა და კაფეებში, როგორ ტორტებსა და ნამცხვრებს აღარ ნახავთ, ყველა გემოვნების, ფერის და ბიუჯეტისთვის. ჩემთვის კი დედაჩემის ნაპოლეონზე კარგი არც ერთი არ არის. ჩემს შვილსაც კი ძალიან უყვარს ბავშვობიდან და ყოველთვის სთხოვს ბებიას გამოუცხოს დაბადების დღეზე. ახლახან ვკითხე ჩემს მეგობარს, ახსოვდა თუ არა ტორტი ნაპოლეონი, მან კი მიპასუხა, რომ ბოლოს ის სკოლის წლებში მიირთვა.
თითოეულ ჩვენგანს საკუთარი გემოვნება აქვს და საკუთარი საყვარელი კერძები ბავშვობიდან. ზოგჯერ ძალიან გინდა წარსულში დაბრუნება და მათი კიდევ ერთხელ დაგემოვნება…
