მყავს ბიძაშვილი. ის 49 წლისაა და წარსულში დიდი ხნის მანძილზე ბიზნესით იყო დაკავებული. მას ჰყავს ერთადერთი ვაჟი, ის 27 წლისაა და ორი წელია დაქორწინებულია. ჩემმა ბიძშვილმა რამდენიმე წლის წინ გაყიდა თავისი საწარმო, რადგან ბიზნესის მართვა გართულდა და დიდი კონკურენცია იყო. შემოსავლის ნაწილი ბინის შესყიდვაში ჩაიდო იმ მოლოდინით, რომ ის მომავალში გაქირავდებოდა.
ბინა, სადაც შვილთან ერთად ცხოვრობდა, ასევე მისი ნაყიდი იყო. შესაბამისად, იქ ძალიან კარგი რემონტი გაკეთდა. ასევე მათ შეიძინეს ძვირადღირებული ავეჯი და ტექნიკა. მეორე ბინის შეძენის დროს (ბიზნესის გაყიდვის შემდეგ) მისი შვილი მხოლოდ 22 წლის იყო. ახალი ბინის განკარგვის უფლება ჩემმა ბიძაშვილმა თავდაპირველად თავის შვილს მისცა. მან შესთავაზა მას ან ცალკე ეცხოვრა იქ და შეგნებულად დაეზოგა თანხა იპოთეკის წინასწარი შენატანისთვის, ან განეგრძო მასთან ცხოვრება და ის ბინა გაექირავებინა, რათა თანხის შეგროვება გაადვილებოდა.
ბიჭი ჯერ დედასთან ცხოვრობდა და გულმოდგინედ აგროვებდა ფულს. შემდეგ ის იმ ბინაში გადავიდა საცხოვრებლად და იქ დაიწყო ცხოვრება შეყვარებულთან ერთად. გარკვეული პერიოდის შემდეგ ისინი დაქორწინდნენ. ის გოგონა სოფელში, პრობლემურ ოჯახში გაიზარდა, მაგრამ „საკუთარი თავის ფასი იცის“, ძალიან ლამაზია.
ქორწილის პერიოდისთვის ბიჭს უკვე საკმაოდ კარგი თანხა ჰქონდა დაგროვილი. როდესაც მან ხელი სთხოვა, გოგონამ იგრძნო, რომ სიტუაცია მის მხარეს იყო და დაიწყო ულტიმატუმების წამოყენება.
თავიდან ძალიან თავაზიანად შესთავაზა ამ ფულით ღირსეული ქორწილი გამართვა და მანქანის ყიდვა. მომავალ დედამთილს კი (ჩემს ბიძაშვილს) ბინის მიცემის სანაცვლოდ ცოტაოდენი ფულით დახმარება. ბიჭი არ დაეთანხმა და გოგონამ, რომელიც ჯერ კიდევ არ იყო კანონიერი ცოლი, ვერ გაბედა დაჟინებული მოთხოვნა. ქორწილის შემდეგ მისი ტონი შეიცვალა. ჯერ დედამთილს მიანიშნებდა თავაზიანად: „რა საჭიროა ბინის უცხოებზე გაქირავება, როდესაც ის ჩვენ გვჭირდება?“ და ყველა მინიშნება იგივე ხასიათის იყო. ყველაფერი ქმრის შანტაჟით დასრულდა: „თუ არ გააკეთებ ისე, როგორც მე მინდა, წავალ“.
ჩემს დას ახლა მცირე შემოსავალი აქვს, მხოლოდ ყოველდღიური ხარჯებისთვის. დიდი ხნის განმავლობაში ეხმარებოდა მათ, როგორც შეეძლო, მაგრამ მასზე ვინ იფიქრებს? ეს ბინები მისთვის არავის უყიდია, თავად მიაღწია ყველაფერს. ახლა მისი შვილი და რძალი შვილს ელოდებიან. ბიჭს ძალიან უყვარს ცოლი და შვილიც უნდოდა. ჩვენთვის გასაგებია ეს მდგომარეობა – რძალი არსად წავა და თუ წავა, ძალიან სწრაფად დაბრუნდება. მაგრამ ბიჭს ასე რაციონალურად აზროვნება არ შეუძლია. ის დიდხანს იყო ორ ცეცხლს შუა: ჯერ დედასთან ცდილობდა შეთანხმებას, შემდეგ მეუღლესთან.
საბოლოოდ, ყველაფერი იმით დასრულდა, რომ ჩემმა ბიძაშვილმა მათ ორი თვე მისცა ბინის დასაქირავებლად და გადასასვლელად. აშკარაა, რომ შვილთან ურთიერთობა გაუარესდება, მაგრამ, მისი აზრით, ეს ერთადერთი სწორი გადაწყვეტილებაა, რათა როგორმე საკუთარი ადგილი მიუჩინოს გათავხედებულ რძალს. მას მიაჩნია, რომ ეს მხოლოდ სარგებლის მომტანი იქნება მათი ოჯახური ცხოვრებისთვის. ახლობლებს მოსაზრებები ორად გაიყო. ზოგი ფიქრობს, რომ ასე მოქცევა სისასტიკეა, ზოგი კი ფიქრობს, რომ ვაჟისთვის თავიდანვე არ უნდა მიეცა იმ ბინის განკარგვის უფლება…
