ვცხოვრობ საყვარელ ადამიანთან ერთად. ხელი ჯერ არ მოგვიწერია, მაგრამ ქორწილის თარიღი უკვე შერჩეულია, ბეჭდები ნაყიდი, კაბაც შერჩეული. ბილეთების ფულიც კი გადავუხადეთ ზოგიერთი ნათესავს. მე ვარ 28 წლის, ის 35-ის. მას წინა ქორწინებიდან ჰყავს ორი შვილი, მე მყავს ერთი ქალიშვილი. არც ისე დიდი ხნის წინ დავიწყეთ ერთად ცხოვრება და უნებურად დავიწყე იმის შემჩნევა, რომ ის უბრალოდ ძალიან ბევრ ფულს ხარჯავს შვილებზე, რომლებიც წინა ქორწინებიდან ჰყავს.
მათთვის ყიდულობს ტანსაცმელს და ფეხსაცმელს, უხდის წრეების საფასურს, რომ აღარაფერი ვთქვათ ფასიან ექიმებზე, ანალიზებსა და მედიკამენტებზე. ბუნებრივია, ის რეგულარულად იხდის ალიმენტს. თითქმის ყოველ შაბათ-კვირას მიჰყავს ისინი გასართობად სავაჭრო ცენტრებში და გართობის ლიმიტი (შემთხვევით გავიგე მისი შვილებისგან) საკმაოდ ნორმალურ თანხას შეადგენს. გაკვირვებულმა ვკითხე ამის შესახებ. მან მიპასუხა, რომ სურს, აირჩიონ მათთვის ყველაზე საინტერესო, თავად განიხილონ და დაადგინონ პრიორიტეტი – რაში დახარჯონ ფული შეზღუდული ბიუჯეტის საზღვრებში.
ასევე ყიდულობს ბილეთებს ბავშვებისთვის სხვადასხვა სპა სასტუმროებსა და პანსიონატებში. და თუ მისი ყოფილი მეუღლე ვერ ყიდულობს საგზურს თავისთვის, მაშინ ის უხდის მასაც. და ხანდახან თვითონაც კი მიჰყავს ისინი (მათ შორის ყოფილი), საკმაოდ სუსტი არგუმენტით: „მე ვერ ვანდობ ბავშვების სიცოცხლეს უცნობ ტაქსის მძღოლს, განსაკუთრებით გზატკეცილზე“. მაგრამ მე და ჩემს ქალიშვილს ყოველთვის უპრობლემოდ გვგზავნის სახლში ტაქსითი.
დიახ, მას საკმაოდ კარგი შემოსავალი აქვს. მაგალითად, ნიშნობის ბეჭედი მიყიდა თითქმის 3000 ლარიანი, თავისთვის კი – 1000 ლარიანი. ჩვენ ხშირად დავდივართ რესტორნებში და ვერთობით, ამ კუთხით არანაირი პრეტენზია არ არსებობს. მაგრამ უნდა არსებობდეს გარკვეული გონივრული შეზღუდვები ბავშვების დაფინანსებაზე წინა ურთიერთობებიდან! რამდენჯერმე პირდაპირ ვკითხე, საპასუხოდ მან მხოლოდ უკმაყოფილოდ მიპასუხა: „არ არის საჭირო ჩემი ფულის დათვლა“.
მაგრამ საბოლოოდ, გამოდის, რომ ის ბევრად ნაკლებს ხარჯავს ჩემზე და ჩემს ქალიშვილზე, ვიდრე წინა ქორწინების შვილებზე, თუმცა ჩვენ პრაქტიკულად მისი ოჯახი ვართ და ოჯახში, როგორც წესი, მიღებულია ფინანსური საკითხების ერთად განხილვა. დეკრეტული შვებულება მალე მიმთავრდება და ამბობს, რომ შემიძლია იქ ვიმუშაო, სადაც მინდა. მას ჩემი ხელფასი არ აინტერესებს, მაგრამ აუცილებლად რაღაცით უნდა ვიყო დაკავებული, განვვითარდე ჩემს პროფესიაში. თუ თვითგანვითარებით დავკავდები, კურსებს დავესწრები, სპორტით დავკავდები, ეს მას არ აწყობს.
და რა გამოდის? ბავშვებზე უამრავ ფულს ხარჯავს, ჩვენზე კი გაცილებით ნაკლებს, მაგრამ ამავდროულად აუცილებლად მგზავნის სამსახურში. მე „თვალი დავხუჭე“ იმაზე, რომ ის ნაწილობრივ ეხმარება თავისი გარდაცვლილი უმცროსი ძმის სრულად ქმედუნარიან მეუღლეს, მის შვილებს და დედას. თანხები არც ისე დიდია. ამ შემთხვევაში მე მესმის მისი დახმარება, ისინი რთულ მდგომარეობაში არიან.
მას სურს, რომ საერთო შვილები გაგვიჩნდეს. მე კი დარწმუნებული არ ვარ, რომ ჩვენი საერთო შვილები ისევე ეყვარება, როგორც მისი ახლანდელი შვილები. პირადად მე მიხდიან მცირე ალიმენტს ჩემი ქალიშვილისთვის – 500 ლარს. შედეგად, გამოდის, რომ ჩემი ქალიშვილი მის შვილებთან შედარებით დაჩაგრულია. არ ვიცი, როგორ მოვიქცე ამ სიტუაციაში…
