ქორწილიდან ორი წლის შემდეგ
ვიქტორიამ ტელეფონს დახედა. თითქმის ღამის პირველი საათი იყო და საუბარი ჯერ კიდევ შორს იყო დასრულებისგან.
-ანუ გაწყობს, რომ შენზე 5-ჯერ მეტს გამოვიმუშავებ? – ის თითქმის ყვიროდა.
ქმარიც ვერ იკავებდა თავს:
-რატომ არ უნდა მაწყობდეს, ვიკა?
-თუნდაც იმიტომ, რომ ჩემი ქმარი ხარ.
-და? რა სულელური სტერეოტიპებია!
-ანუ სამსახურს არ შეცვლი?
-რა თქმა უნდა, არა. შენ შენი კარიერული გზა გაქვს, მე კი ჩემი. ჩემი სამსახური სრულიად მაწყობს.
-და ასე იცხოვრებ ამ ოროთახიან ბინაში? რომლის იპოთეკაც ჯერ ბოლომდე არ გადაგიხდია?
-ასე არ გინდა, ვიკა! სამი წელია აქ ცხოვრობ და არანაირი შეკითხვა არ გაგჩენია. როგორც კარგი ფული გამოჩნდა, ის მაშინვე „შენს ოროთახიანად“ იქცა, არა?
-როგორც ჩანს, ჩვენი გზები გაიყოფა, მაქსიმე.
-ეს მეც შევნიშნე.
მაქსიმე სამზარეულოდან გავიდა და საწოლი მისაღებ ოთახში გაიშალა. წყვილს სამი კვირა ცალ-ცალკე ეძინა.
ვიქტორია ოთახში შევიდა და თქვა:
-კარგი, მოდი ნერვებს ნუ მოვიშლით. ნამსხვრევებად ქცეული რამის გამოსწორებას აზრი არ აქვს.
ქორწინებიდან ოთხი წლის შემდეგ
ვიქტორია მეორე სართულზე თავის კაბინეტში მუშაობდა, როცა იქ მაქსიმე შეიჭრა.
-ვიკა, ქალაქში მივდივარ.
-რა მოხდა? ფილმის ყურებას ვაპირებდით. ეს ხომ ჩემი პირველი თავისუფალი კვირაა მთელ ერთ თვეში.
-დედაჩემმა დარეკა. მითხრა, რომ უნდა ჩავიდე.
-რაღაც მოხდა?
– არ ვიცი. ბოდიში, რომ დასვენების დღე გავაფუჭე, – აკოცა ქმარმა ვიქტორიას და გაიქცა.
ფანჯრიდან ვიკამ დაინახა მაქსიმეს მანქანა, რომელიც მათ სახლს შორდებოდა. მაქსიმე ქალაქში მიდიოდა.
-ეს კიდევ ერთი მიზეზია, – ხმამაღლა ჩაილაპარაკა ვიქტორიამ და მეგობარს დაურეკა.
მაქსიმე სახლში მხოლოდ ორშაბათს საღამოს დაბრუნდა.
-როგორ არის დედა? არ დაგირეკავს, არაფერი გითქვამს.
-აი, ნახე, – ქმარმა საბუთები ამოიღო და ვიქტორიას გაუწოდა.
-ეს რა არის?
-განცხადების ასლი იპოთეკის ვადაზე ადრე დაფარვის შესახებ და გადახდის ფურცელი.
-მაგარია! საიდან ამხელა თანხა? ლატარია მოიგე?
-დედამ მომცა.
ვიქტორიას გაოცებისგან საბუთები ხელიდან გაუვარდა.
-დედაშენმა? სერიოზულად?
-დიახ. მეც გაოცებული ვარ. გუშინ მან უბრალოდ ფული გამომიწოდა და მითხრა, დახურე იპოთეკა.
-საიდან აქვს ამდენი ფული?
-ამბობს, რომ სესხი აიღო.
-და როგორ ახსნა ეს ყველაფერი?
-არანაირად. მხოლოდ ფული მომცა და ეს არის. უცნაურია.
-კარგი, ეგ უკვე თქვენი საქმეა. ოღონდ ფრთხილად იყავი, არ გააბრაზო დედა! მისი დიდი თანხა გმართებს!
ვიქტორია სახლიდან თითქმის გასული იყო, როცა ტელეფონმა დარეკა.
ძალიან გაკვირვებული ისევ სახლში შევიდა.
-გამარჯობა, რამე მოხდა?
-ჩემთან არა, მაგრამ შენ არც სირცხვილი გაქვს და არც სინდისი.
-რატომ?
-შენ ამდენ ფულს შოულობ და მე უკვე ორი თვეა ვიხდი სესხს.
-და მე რატომ მირეკავთ? მაქსიმეს დაურეკეთ და მას დაელაპარაკეთ. და საერთოდ, რატომ აიღეთ სესხი, რომ შვილისთვის გეჩუქებინათ?
-რომ ბინა მხოლოდ მისი იყოს. შენ მას განზრახ არ აძლევ ფულს, რათა მოგვიანებით განქორწინების შემდეგ მეტი მიიღო მისგან!
-განქორწინება? – გაუკვირდა ვიქტორიას. -მაგრამ…
-შეწყვიტე რაა… ეს ბინა ერთადერთია, რაც ქორწინებაში არ შეიძინეთ. და თუ რამე მოხდება, ქორწინების დროს განხორცილებული გადახდების მხოლოდ ნახევარს მიიღებ. და შენ გადაწყვიტე, რომ მაქსიმეს, რაც შეიძლება დიდი თანხა წაართვა. ვერ მოახერხებ!
-ვერაფერი გავიგე, მაგრამ ნებისმიერ შემთხვევაში, თქვენს სესხს თქვენი შვილი დაფარავს. ბინა მისია და ჩვენ უკვე ორი წელია რაც განქორწინებულები ვართ.
-როგორ თუ განქორწინებულები ხართ?
-დიახ. ფულის გამო. როცა მასზე მეტის შოვნა დავიწყე, აღმოჩნდა, რომ თქვენს შვილს ფული დიდად არ აინტერესებდა.
ყურმილის მეორე ბოლოში სიჩუმე იყო.
-როგორ დაშორდით, როდესაც ერთად ცხოვრობთ?
-ერთად ვცხოვრობთ, მაგრამ როგორც ყოფილები. და ყველას საკუთარი ქონება აქვს. უფრო ზუსტად, მაქსიმეს მხოლოდ ბინა აქვს. დანარჩენი ჩემია.
-ეს რას ნიშნავს? სესხი ტყუილად ავიღე?
-მე რა ვიცი? ნებისმიერ შემთხვევაში, მაქსიმეს ბინის საკითხზე მას დაელაპარაკეთ. კარგი, სამსახურში მეჩქარება. თქვენს ვაჟს დაურეკეთ.
როცა ვაჟმა დაადასტურა, რომ ცოლს დიდი ხნის წინ დაშორდა და მას მხოლოდ ბინა აქვს, ხოლო აგარაკი და მანქანა კი ყოფილ ცოლს ეკუთვნის, დედა კინაღამ ცუდად გახდა.
მისი წარმოდგენა, რომ მისი ვაჟი მდიდარი და წარმატებული ადამიანია, რომელიც განქორწინების შემდეგ მიიღებს ძვირადღირებული ქონების ნახევარს, წვრილ ნამსხვრევებად დაიმსხვრა.
და მიუხედავად იმისა, რომ მაქსიმე დაჰპირდა, რომ დედის სესხს რაც შეიძლება სწრაფად დახურავდა, მას თავი უკეთ არ უგრძვნია.
