ჩვენს ოჯახში განვითარდა კომედიური დრამა, სახელწოდებით „ვინ არის არისტოკრატი და როგორ მოვექცეთ მას?“ ცოტა ხნის წინ ჩემმა შვილმა და მისმა მეუღლემ ჩვენთან საცხოვრებლად გადმოსვლა გვთხოვეს. მე და ჩემმა მეუღლემ თანხმობა განვაცხადეთ, სახლში ბევრი ადგილია. მაგრამ გაჩნდა ერთი ნიუანსი. მუდმივ საცხოვრებელს ითხოვს რძლის დედაც. ქალბატონი არ არის უბრალო ადამიანი, მას ძალიან მაღალი წარმოდგენა აქვს საკუთარ თავზე და გამოირჩევა მბრძანებლური მანერებით. სიტუაცია, რა თქმა უნდა, ყველას მოსაწონი არ არის…
ვინ არის არისტოკრატი?
როცა ჩვენმა ვაჟმა, აკაკიმ, თავისი საცოლე გაგვაცნო, ყველაფერი ისე მივიღეთ, როგორც იყო. ბიჭი შეყვარებული იყო, ეს შეუიარაღებელი თვალითაც ჩანდა. მაგრამ გოგო იყო… რბილად რომ ვთქვათ, ერთი სიტყვით, განსხვავებული ცომისგან გამოძერწილი.
ეკა წარმატებულ ოჯახში დაიბადა. დედას ჰქონდა თანამდებობა, შეძლებული პიროვნება ჩვენს ქალაქში და დამატებით ფილოლოგიურ მეცნიერებათა დოქტორი. ნამდვილი არისტოკრატი. ყოველ შემთხვევაში, ასე ამბობდა ის საკუთარ თავზე. ქალბატონი მარგარიტა სპეციალურ სამსახურსაც კი დაუკავშირდა. მათ შეისწავლეს მისი ოჯახის ხე. აღმოაჩინეს კეთილშობილური ფესვები რომელიღაც n თაობაში. ვერაფერს ვერ ვიტყვით, ასეთი ხასიათის ადამიანია.
ჩვენ მუშათა კლასიდან ვართ, უბრალო ხალხი. მთელი ცხოვრება ვმუშაობდით: მე მშენებლობაზე ოსტატი ვიყავი, ჩემი მეუღლე საავადმყოფოში პედიატრად მუშაობდა. ორი შვილი გავზარდეთ, ჩვენივე გამომუშავებული ფულით ვიყიდეთ სამოთახიანი ბინა და აგარაკი. არ ვართ მდიდრები, მაგრამ არც ღარიბები ვართ.
დიდგვაროვანი დედამთილი
ახალგაზრდები დავაქორწინეთ, მაგრამ დიდგვაროვანი რძლის დედისთვის ჩვენ ძალიან „უბრალოები“ ვიყავით. ამიტომ ვცდილობდით, რომ ერთმანეთი ხშირად არ გვენახა. ძალიან იშვიათად ვხვდებოდით, დღესასწაულებზე. ქალბატონი მარგარიტა ქმარს 15 წლის წინ დაშორდა და კარიერაზე დაიწყო ზრუნვა. მას ცოტა მეგობარი ჰყავდა, ამიტომ მთელი მისი გრანდიოზული გენიალურობის შესახებ ჩვენ გვიწევდა მოსმენა… გვინდოდა ეს თუ არა.
ხანდახან მოდიოდა ჩვენს აგარაკზე. აქებდა ბუნებას და ჩვენს სტუმართმოყვარეობას, მაგრამ თავად თითსაც არ ატოკებდა. უბრალოდ ჰამაკში იწვა, წიგნს კითხულობდა ან ტყეში სეირნობდა.
როცა ახალგაზრდებმა შვილიშვილები გვაჩუქეს, ყველაფერი გაუარესდა. მძახალს სულ უფრო ხშირად მიჰყავდა ისინი თავისთან. როგორც ჩანს, ჩვენ წინააღმდეგ განაწყობდა. ბავშვები სოფელში ჩამოდიან და ამპარტავნობენ. არისტოკრატ ბებიას ისინი საზღვარგარეთ მიჰყავს კურორტზე, აქ კი – მდინარე და ტყე. ბაბუა და ბებია ძალიან უბრალო ხალხია, რის მიცემა შეუძლიათ… განაწყენებული ვიყავით. დიახ, აკადემიური ხარისხი არ გვაქვს, მაგრამ ორი შვილი როგორღაც გავზარდეთ. მინდა მჯეროდეს, რომ კარგ და წესიერ ადამიანებად.
შვილის წინადადება
როცა ბავშვები წამოიზარდნენ და ბუდიდან გაფრინდნენ, მე და ჩემი მეუღლე ჩვენს ბინაში დავრჩით. თავიდან სიცარიელე და სევდა იყო, ძალიან დიდი სივრცე იყო ორი ადამიანისთვის, მაგრამ მერე შევეჩვიეთ და მოგვწონდა კიდეც. სიბერეში საკუთარი თავისთვის ცხოვრება ძალიან კარგია.
ცოტა ხნის წინ ჩემი შვილი მოვიდა სტუმრად და მოულოდნელი თხოვნით მოგვმართა. გვთხოვა, ცოტა ხნით ცოლ-შვილთან ერთად ჩვენთან გადმოსულიყო საცხოვრებლად. ისინი ნაქირავებში ცხოვრობდნენ, მაგრამ აკაკის ბიზნესი ჩაუვარდა. ახლა მათ არ აქვთ საკმარისი თანხა ქირის გადასახდელად. თან ორი ბავშვი ჰყავთ სასკოლოდ გასამზადებელი.
რა თქმა უნდა, დავთანხმდით. როგორ შეიძლება ამ შემთხვევაში ადამიანმა უარი თქვას დახმარებაზე? ჩემს მეუღლეს გაუხარდა კიდეც: ახლა შვილიშვილებთან მეტი დროის გატარებას შეძლებს და შვილსაც უფრო ხშირად ნახავს.
მაგრამ სიურპრიზი ამით არ დასრულებულა. ჩვენმა შვილმა მიიღო ჩვენი თანხმობა, შემდეგ კი გვთხოვა, რომ ბინაში მისი სიდედრიც შემოგვეშვა. ქალბატონი მარგარიტა მოულოდნელად გაათავისუფლეს და პენსიაზე გაუშვეს. ამიტომ ბავშვებმა გადაწყვიტეს მისი ერთოთახიანი ბინა ცოტა ხნით გაექირავებინათ და ფული სამომავლოდ გადაედოთ.
ჩვენ არ ვიყავით მზად ასეთი შემობრუნებისთვის. ერთ საცხოვრებელ სივრცეში შვიდი ადამიანი და თან უცხო ადამიანი. ჩემი მეუღლე ძალიან გაბრაზდა. სად გაგონილა: სამი დიასახლისი ერთ ბინაში? გარდა ამისა, ორ მათგანს არისტოკრატული ჩვევები აქვს. დათვლილია საათები პირველ დიდ ჩხუბამდე და სკანდალამდე. დიახ, არც მე ვიყავი აღფრთოვანებული ამ იდეით. ეს რაში გვჭირდება?
ვაჟი ენთუზიაზმით განაგრძობდა ჩვენზე ზეწოლას. ამბობდა, რომ ეს შესანიშნავი ვარიანტია. გაზაფხულიდან შემოდგომამდე ჩვენ ისედაც აგარაკზე ვცხოვრობთ და ვერ შევამჩნევთ მძახლის იქ ყოფნას. შვილიშვილებს მოუვლის, სკოლაში და კლუბებში წაიყვანს. „და ბავშვებს ბებია ბაბუის წინააღმდეგ განაწყობს“, – გავიფიქრე მაშინვე.
მე და ჩემი მეუღლე შევთანხმდით და ვაჟს ვერდიქტი წარვუდგინეთ. მივიღებთ მასაც, ეკასაც, ჩვენს შვილიშვილებსაც, ქალბატონ მარგარიტას კი – თავის ბინაში დავტოვებთ. ვაჟი თავის საქმეებს მოაგვარებს, კვლავ წამოიწყებს ბიზნესს და ძველ ცხოვრებას დაუბრუნდება. ფულით დავეხმარებით, ჩვენ არაფერი გვენანება ჩვენი შვილებისა და შვილიშვილებისთვის.
ჩვენ არ გვჭირდება სახლში ამპარტავანი მანერების მქონე უცხო ადამიანი. არ არის საჭირო, რომ შვილიშვილებმა მთელი დღე უსმინონ, თუ ვინ არის არისტოკრატი და რით სჯობს უბრალო მოკვდავებს. მშვიდ ცხოვრებას ვარ მიჩვეულები და არაფრის შეცვლას არ ვაპირებთ.
ჩემს შვილს ჯერ კიდევ სჯერა, რომ გადავიფიქრებთ. რძალი აგულიანებს – დედა უნდა გვერდი, მაგრამ ჩვენ კატეგორიულად ვდგავართ ჩვენს პოზიციაზე. სახლში მძახლის შემოყვანა არ არის კარგი იდეა. უფრო მეტიც, სიტუაცია საერთოდ არ არის კრიტიკული. ასეთი რადიკალური ზომების მიღება საჭირო არ არის.
შეურაცხყოფილი არისტოკრატია კვლავ აგრძელებს ზეწოლას. არ ვიცი, როგორ უნდა გადავწყვიტოთ ეს საკითხი ჩხუბის გარეშე…
