7 წლის წინ
ისინი საკურორტო ქალაქის ყველაზე მდიდრულ რესტორანში ისხდნენ. ორი დღის შემდეგ ისინი კვლავ ცხოვრების ჩვეულ რუტინას უნდა დაბრუნებოდნენ.
მაგრამ დღეს მაინც დღესასწაული ჰქონდათ.
ქალი ლამაზ ყუთში ჩადებულ ბეჭედს უყურებდა და რაღაცაზე ფიქრობდა. მამაკაცი ქალს უყურებდა.
ბოლოს ქალმა თქვა:
-კოტე, გაითვალისწინე, მე მყავს ქალიშვილი, რომელიც ჩვენთან იცხოვრებს, სანამ 18 წლის გახდება. და მას ჰყავს მამა, თუმცა ის უკვე ოთხი წელია არ გამოცხადებულა. და კიდევ, ჩემი ქალიშვილის ინტერესები ჩემთვის ყოველთვის პირველ ადგილზე იქნება!
კაცმა გაიცინა:
-საინტერესოა, რა უცნაურად პასუხობ ხელის თხოვნის წინადადებას! მაგრამ თუ ასეა, მაშინ შენც უნდა გაითვალისწინო: ბინა, რომელშიც ვცხოვრობთ, ჩემია და მხოლოდ ჩემი. ჩვენ მასში დიდხანს არ ვიცხოვრებთ. ჩვენს საერთო ბინას ვიყიდით და მხოლოდ ამის შემდეგ ვიფიქრებთ ჩვენს შვილზე. მეთანხმები?
-დიახ, – გაიღიმა ირინამ.
-კარგი, მაშინ მეც ვეთანხმები შენს პრიორიტეტებს!
სამი თვის წინ
ირინა დიდხანს უყურებდა რაღაცას ტელეფონში.
-რა ნახე იქ, რომ უკვე 20 წუთია უყურებ?
-მარიმ საქორწინო კაბის ფოტო გამომიგზავნა.
-აჰ, – უპასუხა კოტემ გულგრილად.
ირინამ ტელეფონი დადო.
-სხვათა შორის, გინდა მის ქორწილში წამოსვლა?
-რატომაც არა? მარი წინააღმდეგი არ არის?
ცოლმა გაიცინა. კოტემაც გაიღიმა:
-როგორც ჩანს, შენ უთხარი ჩემს შესახებ? ან მის მაგივრად მოიფიქრე?
-ნუ ჭირვეულობ. თუ გინდა წამოსვლა, წავიდეთ. თუ არა – ესე იგი, არა.
-მიშიკოს ვისთან დავტოვებთ? თან წავიყვანთ?
-რატომაც არა? ბიჭი 5 წლისაა, როდის შეძლებს კიდევ დის ქორწილში დასწრებას?
კოტემ რბილად გაუღიმა ირინას:
-ვაფასებ შენს ძალისხმევას ჩემი და მარის დაახლოებისთვის, მაგრამ თვითონაც კარგად გესმის ყველაფერი – ურთიერთობის მთელი ამ დროის განმავლობაში, სულაც არ გამხდარა ჩვენი ურთიერთობა ოდნავ მაინც თბილი. მე მესმის და ვიღებ ამას. ასე რომ, წადი მშვიდად შენი ქალიშვილის ქორწილში, მე და ჩემი შვილი კი მამაკაცების საღამოს მოვაწყობთ – ლეგოთი, ველოსიპედით და გემრიელი საჭმელებით.
-უბრალოდ, ფასტფუდი არ აჭამო!
-რა თქმა უნდა, ვაჭმევ. წინააღმდეგ შემთხვევაში, კიდევ როდის შეგვეძლება გემრიელი საკვების ჭამა?
ჩვენი დღეები
ირინა და კოტე სკამზე ისხდნენ და უყურებდნენ თავიანთ შვილს, რომელიც მოედანზე სხვა ბავშვებთან ერთად თამაშობდა.
-კოტე, სხვათა შორის, ახალი ამბავი მაქვს შენთვის.
-რა ამბავი?
-მარი და მისი ქმარი აპირებენ ჩვენს ქალაქში დაბრუნებას. მათ აქ სამსახური შესთავაზეს. ისინი სერიოზულად აპირებენ აქ დასახლებას.
-კარგია. და მე რა შუაში ვარ?
-ვიფიქრე, რომ შენ მათი დახმარება შეგიძლია.
-მე? როგორ?
-შეიძლება შენს ბინაში იცხოვრონ?
-ბინაში? ის ხომ გაქირავებულია.
-ვიცი. მაგრამ ეს ძალიან დაეხმარებოდა მათ ფეხზე დადგომაში. გარდა ამისა, ისინი ჩვენგან არც თუ ისე შორს იცხოვრებდნენ.
-ჩემო სიხარულო, იქ შესანიშნავი მოიჯარეები მყავს და მათ გაძევებას არ ვაპირებ.
ირინას ეწყინა:
-ის ხომ ჩემი ქალიშვილია. მართალია შენი არ არის, მაგრამ მაინც! მე ყოველთვის ვამბობდი, რომ ჩემი ქალიშვილის ინტერესები ჩემთვის ყოველთვის მნიშვნელოვანი იქნება.
-მე არ ვეწინააღმდეგები შენს პრიორიტეტებს. სხვათა შორის, რატომ გადაეკიდნენ ჩემს ბინას? მათ მაინც მოუწევთ გადახდა.
-მოიცადე, მარის ქირის ფულს გამოართმევ? გაგიჟდი?
ქმარმა თავი დაუქნია:
-არ გავგიჟებულვარ, ამიტომაც გამოვართმევ ფულს ქირაში. მაგრამ თუ ვინმეს ეგონა, რომ ბინაში უფულოდ შევუშვებდი, ნამდვილად უტვინოა.
-ის ჩემი ქალიშვილია, მე კი შენი ცოლი ვარ!
-და ეს კი ჩემი ბინაა. მხოლოდ მე განვსაზღვრავ ვინ და რა პირობებში დასახლდება იქ. გახსოვს რა გითხარით ამის შესახებ ჩვენი ურთიერთობის დასაწყისში? შენს ქალიშვილს ახლა ქმარი ჰყავს, მან უნდა მოაგვაროს საცხოვრებლის პრობლემა.
-დასარჩენი არსად აქვთ! გარდა ამისა, ისინი აპირებენ ფული დაზოგონ ბინის საყიდლად. ამიტომ გვჭირდება, რომ ახლა უფასოდ იცხოვრონ!
-ვის სჭირდება? მე – არა. დაე, იცხოვრონ იქ, სადაც ადრე ცხოვრობდნენ.
-ბიჭის მშობლებთან? აქედან 500 კმ-ში?
-ირინა, მე საიდან ვიცი? ჩემს ბინაში არიან მოიჯარეები და მათთან ხელშეკრულება რვა თვეში იწურება. და შენი ქალიშვილის ქორწილი ნამდვილად არ არის მისი შეწყვეტის მიზეზი.
-ასე ხომ? იქნებ ჩვენს შვილსაც ასე უნდა მოეპყრო, როცა ის გაიზრდება?
-არა, მე აუცილებლად უფრო კარგად მოვექცევი ჩვენს შვილს, ვიდრე შენი ქალიშვილის მამა ექცევა მას. ამაში ეჭვი არ არც კი შეგეპაროს.
კოტემ თავისი ქონება დაიცვა, მაგრამ კიდევ ძალიან დიდხანს ურიგდებოდა ირინას.
მიუხედავად ამისა, ქმრის პოზიცია არ შეცვლილა:
თუ ზრდასრული ბავშვი თავად ვერ წყვეტს საკუთარ საბინაო საკითხს, მაშინ მამა და დედა უნდა დაეხმარონ და არა უცხო ბიძიები და დეიდები.
