მამაჩემი ერთხელ უკვე იყო დაქორწინებული, სანამ დედაჩემს შეხვდებოდა. პირველი ქორწინებიდან მას ჰყავს ზრდასრული ქალიშვილი (ჩემი ნახევარდა). მას უკვე ჰყავს საკუთარი ოჯახი: ქმარი და შვილი, რომელიც 3 წლისაა. დედაჩემს (მამაჩემის ამჟამინდელ მეუღლეს) კარგი ურთიერთობა აქვს ქალიშვილთან, რომელიც პირველი ქორწინებიდან ჰყავს. მასთან მეც კარგი ურთიერთობა მაქვს. ჩემი მშობლები მაშინ შეხვდნენ, როცა ჩემი და უკვე საკმაოდ დიდი იყო, დედამისი კი უკვე დიდი ხნის გათხოვილი, ამიტომ ჩვენთან ვერანაირი პრეტენზია ვერ ექნებოდათ.
თუმცა მე ძალიან მაღიზიანებს ის სიტუაცია, რომ მამა საჩუქრებს ჩუქნის ჩემი დის ოჯახს აბსოლუტურად ნებისმიერი დღესასწაულისთვის: ახალი წლისთვის, შვილიშვილის, ჩემი დის ან მისი მეუღლის დაბადების დღისთვის, 23 თებერვალს, 8 მარტს და ასე შემდეგ. მამა ყოველთვის ეკითხება ქალიშვილს და სიძეს, რა აჩუქოს შვილიშვილს. ისინი კი მშვიდად „ურჩევენ“ საკმაოდ ძვირადღირებულ საჩუქრებს. 200 ლარიანი საჩუქარი ბავშვისთვის, რომელიც მხოლოდ 3 წლისაა, ჩემი აზრით, ძალიან ბევრია. მამაჩემი არა მხოლოდ დღესასწაულებზე ანებივრებს თავის შვილიშვილს, არამედ ნებისმიერ შეხვედრაზე მაღაზიაში მიჰყავს და ყიდულობს რაღაცას.
რა თქმა უნდა, თავის ქალიშვილს და სიძესაც კარგ საჩუქრებს ჩუქნის! მე და დედაჩემი ძალიან განაწყენებულები და აღშფოთებულები ვართ იმით, რომ მათი მხრიდან საერთოდ არაფერია! საერთოდ! ისინი არასდროს არაფერს ჩუქნიან, მამასაც კი. უფრო მეტიც, ისინი კარგად ცხოვრობენ, მათ არასდროს უჭირთ ფული, რადგან მამა ოდესღაც სიძეს ძალიან პრესტიჟულ და მაღალანაზღაურებად სამსახურში მოწყობაში დაეხმარა. გარდა ამისა, მან გადაიხადა მათი ქორწილის თითქმის მთელი ხარჯი და ყოველთვის აძლევდა ფულს, როცა ქალიშვილი მოდიოდა და სთხოვდა.
მამაჩემის ყოფილი ცოლი ძალიან მდიდარ კაცზეა გათხოვილი. ჩემ დას კი დედაჩემი დაეხმარა ქორწილის ორგანიზებაში, გარკვეული პერიოდის განმავლობაში თავი მთლიანად ამას მიუძღვნა (ჩემმა დამ სთხოვა), დედამისი კი უბრალოდ არ აპირებდა ამის გაკეთებას. აი, ასეთი დამოკიდებულება აქვთ ოჯახში ერთმანეთის მიმართ. მთელი ამ დროის განმავლობაში, რაც მახსოვს, მხოლოდ ერთი საჩუქარი იყო – გასული ახალი წლისთვის. ეს იყო თხევადი საპონი და რაღაც სანთელი.
ჩემი აზრით, ვიღაცამ მოუტანათ და მერე გადაწყვიტეს ჩვენთვის გადმოეცათ, რადგან დედამ რომ ჰკითხა, როგორი სურნელი ჰქონდა სანთელს, ჩემმა დამ ვერ უპასუხა. და საერთოდ, ასეთი საჩუქრის მიღება ადამიანებისგან, რომლებიც ბევრს შოულობენ, უბრალოდ სასაცილოა. როგორ შეიძლება ეს მოიტანონ ადამიანებმა, რომლებსაც სურთ, რომ საჩუქრად ძვირფასი ნივთები მიიღონ? მამა საჩუქრებს ყოველთვის ჩუქნის არა პირადად საკუთარი თავისგან, არამედ ჩვენი ოჯახისგან. ნუთუ ეს ხალხი არ გრძნობს თავს უხერხულად, როდესაც საჩუქრებს მხოლოდ იღებს?
რამდენჯერმე ვკითხეთ მამას: „ასე რატომ ხდება?“ რაზეც ის მპასუხობდა: „კარგი, საკმარისია. ნუ იფიქრებთ ამაზე“. მართალი გითხრათ, ეს მოსვენებას არ მაძლევს. სანამ ძალიან ახალგაზრდა ვიყავი, ამ სიტუაციას ვღებულობდი ისე, როგორც იყო. მაგრამ ახლა უკვე ზრდასრული ადამიანი ვარ, ხმის უფლება მაქვს. დიახ, მესმის, რომ ეს მისი უფროსი ქალიშვილი და შვილიშვილია, მაგრამ მათი მხრიდან არავითარი პატივისცემა არ არის. ასეთი საქციელი ხომ, უბრალოდ უზრდელობაა.
მე ვფიქრობ, რომ მამას შეეძლო მისთვის ენიშნებინა მაინც, რომ კარგი იქნებოდა, თუ ისინიც გვაჩუქებდნენ მე და დედაჩემს რამეს. ჩვენ პერიოდულად ვსტუმრობთ ერთმანეთს. ჩემი აზრით, მამაჩემმა უკვე საკმარისი გააკეთა ჩემი დისა და მისი ქმრისთვის, დედამისისა და მამინაცვლისგან განსხვავებით. რამდენის მოხვეჭა შეიძლება მხოლოდ საკუთარი თავისთვის? არ ვიცი, რა პოზიცია დავიკავო და როგორ მოვიქცე მომავალში.
