ირაკლიმ სწრაფად შეიყვანა ბარათის მონაცემები და დააჭირა “გადახდას”.
ის დიდხანს ელოდა ამ ფასდაკლებას! და აი, მისი ოცნების ყურსასმენები! ახლა ისინი მისია!
ეკრანზე გამოჩნდა შეტყობინება „სამწუხაროდ, გადახდა წარუმატებელია”. სცადეთ ხელახლა ან შეცვალეთ გადახდის მეთოდი“.
პანიკაში მყოფმა მამაკაცმა ტელეფონის ბანკის აპლიკაცია გახსნა. შეშფოთებულმა ნახა, რომ მას ნამდვილად არ ჰქონდა საჭირო თანხა ბარათზე.
უზომოდ გაბრაზებულმა ირაკლიმ 10-მდე დაითვალა და მხოლოდ ამის შემდეგ აიღო ტელეფონი ისევ და გააფთრებულმა დაიწყო წერა.
შეყვარებულთან 15 წუთიანი მიმოწერის შემდეგ, მამაკაცმა უკვე იცოდა სად წავიდა მისი ფული:
“სტილისტი, მანიკიური, პედიკიური და მსუბუქი შოპინგი.”
ვერ იჯერებდა. ყურსასმენების გამო დეპოზიტიდან თანხის გადარიცხვას, რომელზეც კარგი პროცენტი ირიცხებოდა, აზრი არ ჰქონდა. სამაგიეროდ, ლიკა ლამაზი და მოდურია!
საერთოდ აღარ ჰქონდა სამუშაო განწყობა.
თავში ისევ გაუელვა აზრმა: „და ლიკას ფული სად მიდის?“
ის, რა თქმა უნდა, ირაკლიზე ნაკლებს გამოიმუშავებდა. სამაგიეროდ, ის არ იხდიდა ბინის ქირას. არც საკვებს ყიდულობდა და რესტორნებსა და კაფეებზე საერთოდ არაფერია სათქმელი. სილამაზეზე ირაკლის ფულის ხარჯზე ზრუნავდა. მაშ სად არის ფული?
მამაკაცმა გადაწყვიტა, რომ საუბარი არ გადაედო.
მისდა გასაკვირად, ლიკამ თითქმის მაშინვე უთხრა:
-დედას ვეხმარები.
ირაკლი გაოგნებული იყო. სამი წლის განმავლობაში პირველად მოისმინა ასეთი სიტყვები გოგოსგან.
-ეხმარები? როგორ?
-მის სესხს ვიხდი.
-რა იყიდა დედაშენმა?
-ბინა.
ირაკლი გაოგნებული იყო. რაღაც არასწორი ხდებოდა.
-დედას იპოთეკის გადახდაში ეხმარები? დიდი ხანია?
-შვიდი თვეა.
-სესხი როგორ მისცეს?
-მე ვარ თავდები.
-რა ბინა იყიდა დედაშენმა?
-ერთოთახიანი. ახალ უბანში. ტყის უკან.
-რაში სჭირდება მას ერთოთახიანი ბინა, თუ ისედაც მარტო ცხოვრობს ოროთახიან ბინაში?
-ნუ… – მხრები აიჩეჩა ლიკამ. – ასე მოინდომა.
ირაკლისთვის უკვე ყველაფერი ნათელი იყო.
-მას მოუნდა თუ შენ? თუ დედაშენსაც შენსავით შეუყვარდა ეს ახალი უბანი? შენ უკვე ერთი წელია საუბრობ ამ უბანზე და იმაზე, თუ რა „მაგარი სახლები შენდება იქ. დედამ ეგ ბინა თავისთვის იყიდა თუ შენთვის?
-რა განსხვავებაა? – ვეღარ გაუძლო გოგონამ დაკითხვას.
-ესე იგი, შენთვის. ახლა კი ფულს საკუთარ ბინაში იხდი. ჭკვიანურია…
-აი, ხომ ხედავ, – უცებ დაწყნარდა ლიკა.
-მაგრამ, სიმუხთლეა, მე რომ არ მითხარი. და კიდევ უფრო დიდი სიმუხთლეა, ჩემი ფულით ცხოვრება და იპოთეკური სესხის გადახდა!
-სიმუხთლე რა შუაშია? შენ მამაკაცი ხარ და უნდა დამეხმარო!
ირაკლის უცებ სიცილი აუტყდა.
-სასაცილო რა არის? სიმართლეს ვამბობ!
-კარგია ხომ? საკუთარ ფულს იპოთეკის გადასახდელად იყენებ და ჩემი ფულით ჭამ და ცხოვრობ. ლიკა, მართლა ასეთი იდიოტი გგონივარ?
-ქალი მამაკაცმა უნდა არჩინოს!
-ეს ნორმალური მხოლოდ შენთვის არის. ჩემთვის კი ასეა: შენ შეგიძლია გააკეთო ყველაფერი რაც გინდა, შენი ფულით.
-სწორედ ამაზე ვლაპარაკობ, – წამოიძახა გახარებულმა ლიკამ.
-მაშინ, მეც მაქვს უფლება ასე მოვიქცე. მე მინდა, რომ გადავიხადო ბინის ქირის, ინტერნეტის და კომუნალური გადასახადების ნახევარი. იმ პროდუქტების ღირებულების ნახევარი, რომელსაც ვყიდულობთ და გართობაზე დახარჯული თანხის ნახევარი.
-მაგრამ ჩვენ ერთად ვცხოვრობთ! შენ უბრალოდ ხარბი ხარ. საყვარელ ადამიანზე ზოგავ ფულს.
-შენც ზოგავ ჩემზე, შენს საყვარელ ადამიანზე. იპოთეკას იხდი. მოკლედ, ეს ჩემი შემოთავაზებაა. რას იტყვი?
-არა. რაში მჭირდება ძუნწი მამაკაცი?
-კარგი. არც მე მჭირდება ადამიანი, რომელიც ჩემს ფულს ფლანგავს. ასე რომ, ვშორდებით. ორი დღე საკმარისია ნივთების ჩალაგებისთვის?
-მე რატომ უნდა ჩავალაგო ჩემი ნივთები?
-იმიტომ, რომ ამ ბინის ქირას ბოლო ექვსი თვეა მე ვიხდი. და ერთი კვირის წინაც მე გადავიხადე. ხელშეკრულება ჩემ სახელზეა. ასე რომ, გთხოვთ!
ლიკა მეორე დღესვე გადავიდა თავის მშობლებთან.
სახლში, დედამ მხარი დაუჭირა და ამტკიცებდა, რომ მან „ყოველთვის იცოდა, რომ ეს ეგოისტი და ძუნწი მამაკაცი მისი ქალიშვილის შესაფერისი არ იყო“.
მარტო დარჩენილმა ირაკლიმ ამ ურთიერთობიდან გამოცდილება შეიძინა. სამი თვის შემდეგ მან იყიდა ბინა მშენებარე სახლში. ამისთვის კი მას დასჭირდა ხარჯების შემცირება მხოლოდ ერთი ადამიანზე. განა რამდენს ხარჯავდა ის ლიკასთვის?
მან ის ყურსასმენებიც შეიძინა, რომლებიც ასე ძალიან მოსწონდა. ფასდაკლების გარეშე – მას უკვე ჰქონდა ამის საშუალება!
