გაოგნებული ვარ. ჩემი ვაჟი ცოტა ხნის წინ დაინიშნა. ის ყველაფრით უზრუნველყოფილია, განათლებული, დამოუკიდებლად ცხოვრობს. ბინა, რომელშიც ცხოვრობს, ჩემია. თვითონ აშენებს სახლს, რომელიც ასევე ჩემს სახელზეა დარეგისტრირებული (ჩემმა შვილმა თავად გადაწყვიტა ასე, იურისტია). ქორწილი საკუთარი ფულით გადაიხადა. მე და ჩემმა მეუღლემ ძალიან სოლიდური თანხა ვაჩუქეთ. მძახლებთან აქტიური კონტაქტი არ გვაქვს და არც მომავალში ვგეგმავთ. თავაზიანად ვინარჩუნებთ დისტანციას. ქორწილში ჩვენი მძახლები ღირსეულად, ზრდილობიანად და მოკრძალებულად იქცეოდნენ.
მე და ჩემს მეუღლეს გვაქვს სახლი ზღვის პირას. მრავალი წელია იქ ვრჩებით მაისიდან სექტემბრამდე. 10 წლის მანძილზე იქ არავინ მიგვიწვევია ჩვენი მშობლების გარდა! ხალხი გვღლის. ჩვენი სახლი – ჩვენი წესები. სიჩუმე, სიმშვიდე, ზღვა, მთები. თუ ზაფხული გრილია, ვცდილობთ, რამდენიმე კვირით გასათბობად უფრო თბილ ადგილას გავემგზავროთ. ჩვენი მშობლები იქ მარტონი ცხოვრობენ.
გუშინ ჩემმა შვილმა დარეკა და თქვა, რომ მისი ცოლის და ტირილით სთხოვდა ესესხებინათ ფული, რომელიც ჩვენ მას ქორწილისთვის ვაჩუქეთ. მას არ აქვს საკმარისი თანხა ბინის საყიდლად ახალმშენებარე სახლში. ის ითხოვს ძალიან სერიოზულ თანხას, რომ უბრალოდ „დაამატოს“, რათა ბინა იპოთეკის გარეშე შეიძინოს.
ჩემმა შვილმა კი უკვე დაგეგმა თანხის ნაწილის დახარჯვა სახლის აშენებაზე, მეორე ნაწილი კი შვებულებაში უნდა დახარჯოს. ჩვენი მძახლები 10 წელია ზღვაზე არ ყოფილან. ისინი ცივ კლიმატში ცხოვრობენ. რძალმა ჩემი შვილი დაარწმუნა, რომ ისინი თან წაეყვანათ დასასვენებლად. უნდოდა, რომ მშობლები ერთად დასვენებით ესიამოვნებინა. ამიტომ, შვებულება არ იქნება ბიუჯეტური. მე და ჩემი ქმარი არ ვერევით, ფული მათია, ჩვენს გარეშე გადაწყვეტენ. მთავარია, ჩვენ არ შეგვიშალონ ხელი.
ჩემმა შვილმა რძლის დას უარი უთხრა. ჩვენი რძალი ჯერ კიდევ ძალიან ახალგაზრდაა, სტუდენტია. მისმა დამ ის „დაამუშავა“ და ახლა რძალი „წუწუნითა და ტირილით“ ითხოვს, რომ ჩვენი შვილი დაეხმაროს მის დას, ფული მისცეს სახლის საყიდლად და ჩვენ კი – მათ დასასვენებლად ჩვენი სახლი უნდა დავუთმოთ. ამრიგად: მას სურს დაეხმაროს დას და მშობლებიც დაასვენოს. ჩემი ვაჟი უარს ამბობს. იურისტივით აზროვნებს.
სიტუაციის სირთულე იმაში მდგომარეობს, რომ მისმა ცოლის დამ თავად გაიკვალა ადგილი ქალაქში, დაასრულა ვიზაჟისტის კურსები, დილიდან საღამომდე მუშაობს. შემდეგ უმცროსი დაც (ჩემი შვილის ცოლი) წამოიყვანა ქალაქში, დაეხმარა, ინსტიტუტში მოაწყო, საცხოვრებელს ქირაობდა. ამიტომ, ჩემს რძალს არ შეუძლია, რომ არ დააკმაყოფილოს უფროსი დის თხოვნები. უნდა, რომ სიკეთით გადაუხადოს. მაგრამ ის ჯერ კიდევ სწავლობს, არ მუშაობს. მაგრამ, მე და ჩემი სახლი რა შუაში ვართ?!
მას შემდეგ, რაც მისმა ცოლის დამ სცადა ჩემი რძლის გადაბირება, ჩემმა ვაჟმა აუკრძალა მას მათთან სტუმრობა. მან ასევე ნათლად გადასცა მათ ჩემი პოზიცია ჩვენს აგარაკთან დაკავშირებით. უთხრა, რომ ეს მშობლების სახლია და მაისიდან სექტემბრამდე იქ ვცხოვრობთ. ეს პანსიონატი არ არის. საინტერესოა, რა იქნება მისი ცოლის დის შემდეგი ნაბიჯი? განახორციელებს თუ არა ზეწოლას ჩემი შვილის ოჯახზე მძახლების მეშვეობით? მიიყვანენ თუ არა ისინი საქმეს განქორწინებამდე? მე და ჩემი ქმარი არ ვერევით. მაგრამ მე ვიცი, რომ ჩვენი შვილი კაჟი ქვაა. ჩვენ მასზე ვნერვიულობთ, რა მოხდება, თუ მაინც მოახერხებენ დიდი უთანხმოების ჩამოგდებას მათ ოჯახში.
ჩემს შვილს გული ეტკინება. ეს რომ არა, იცხოვრებდნენ თავიანთთვის. მე დედამთილი ვარ, მაგრამ მათ ცხოვრებაში არ ვერევი, თავს არ ვახვევ საკუთარ აზრებს და ცხოვრებას არ ვასწავლი. სტუმრად არ ვეპატიჟები და არც თავად მივდივარ მათთან. ერთმანეთს ვხვდებით რესტორანში ვახშამზე ან თეატრში. ჩვეულებრივ, მე და ჩემს მეუღლეს და ჩემს უმცროს შვილს გვიყვარს ერთად სპექტაკლზე წასვლა და შემდეგ რესტორანში ვახშამი. ჩემმა უფროსმა ვაჟმა გადაწყვიტა ჩვენი ტრადიცია საკუთარ ოჯახშიც დაემკვიდრებინა. ისინი ჩვენთან ერთად დადიოდნენ. გამოფენაზე ვიყავით, ჩემი შვილი და რძალიც ჩვენთან ერთად იყვნენ.
სულ ახლახან თხილამურებზეც ვიყავით: თერმოსი, ცეცხლი, ხუმრობები. მანქანებში ჩავსხედით და სახლებში დავბრუნდით. ყველა ბედნიერი იყო. ჩემთვის ეს შეხვედრებიც საკმარისია. ჩემი რძლის ცხოვრებაში არ ვერევი. მათი ბინის გასაღები მაქვს, რადგან ბინა ჩემია, მაგრამ იქ არასდროს შევალ. არც მათგან ველოდები მოწვევას. მე საკუთარი ცხოვრება მაქვს! ასე მგონია, რომ ჩემი შვილის ცოლის დამ გადაწყვიტა, რომ ეს მისთვის ხელსაყრელი იყო, მის მოთხოვნებს არავინ გააკრიტიკებდა. მაგრამ ჩემს შვილს არაფრის სწავლება და რჩევის მიცემა არ სჭირდება, თვითონაც ძალიან სერიოზულად ეკიდება ასეთ საკითხებს. არ ვიცი, რა იქნება მომავალში. მე მსგავსი სიტუაცია არასდროს მქონია.
