-კი, დედა. – კარგი, – ლაშამ ტელეფონი გვერდზე გადადო და გაღვიძებულ ცოლს მიუბრუნდა.
-დილა მშვიდობისა! – მხიარულად თქვა ქმარმა.
-ღმერთო ჩემო, შაბათს დილის 7 საათზე. რა უნდოდა?
-ნერგები უნდა მივუტანო ხვალ.
ანამ მაშინვე გაახილა თვალები.
-ხვალ მთელი დღე გვაქვს დაგეგმილი. დაგავიწყდა?
ლაშას ნამდვილად არ ახსოვდა. ის ჯერ კიდევ ბედნიერი ახალდაქორწინებული იყო და ბევრი რამ ავიწყდებოდა.
-არ შეიძლება, რომ დილის საქმეები გადავდოთ?
-ლაშა, – წამოდგა ცოლი საწოლიდან. – რომელი საქმეების გადადება გსურს? მშობლებთან შეხვედრის? თუ სადილის, გიორგისთან და ლევანთან ერთად? შეგახსენებ, რომ ამ სადილზე უნდა გადაწყდეს აგიყვანენ თუ არა სამსახურში, სადაც ხელფასი შენს ამჟამინდელ ხელფასზე ორჯერ მეტია. ლაშა დუმდა.
როგორ დაავიწყდა? ბოლოს და ბოლოს, მისმა მეუღლემ მას ახალი სამსახური უპოვა. მხოლოდ ერთი პატარა წვრილმანი დარჩა: ცოლის მეგობართან საუბარი, რომელიც კადრების დეპარტამენტის უფროსია.
-მაშინ დავურეკავ და უარს ვეტყვი, – გაუბედავად შესთავაზა ქმარმა.
ერთი კვირის შემდეგ
ლაშას დედის სახლში
-ნერგების მოსატანად ტაქსის გამოძახება დამჭირდა. ესეც ხარჯია, ლაშა! – ლელამ ისარგებლა იმით, რომ მისი რძალი დასარეკად გავიდა.
-დედა, მე აგინაზღაურებ. მალე ახალ სამსახურში გადავდივარ და უფრო მაღალი ხელფასი მექნება.
-ჩემგან შორს არის?
-არც ისე შორს, – მსუბუქად შეეწინააღმდეგა ვაჟი.
–ახლანდელ სამსახურზე შორს.
-დედა, მე მაინც მოვალ ხოლმე შენთან.
-ლაშა, ფულს როდის მომცემ? თუ უკვე დაგავიწყდა, რომ დედას უნდა დაეხმარო?
-მოგცემ.
ორი კვირის შემდეგ
-ანა, ეს ასეა! ოქტომბერში დედა ყოველთვის ცუდად გრძნობს თავს. ბაღში და ბოსტანში გასაკეთებელი არაფერია. ადრე ყოველ შაბათ-კვირას მივდიოდი მის სანახავად. ახლა შენ ამბობ, რომ ამას ვეღარ ვიზამთ. ამიტომ, ვფიქრობ, რომ თუ ის შენს ბინაში იცხოვრებს, ყველასთვის მომგებიანი იქნება.
ცოლმა ყურადღებით შეხედა ქმარს.
-ლაშა, გულახდილად მიპასუხე, ეს ვინ მოიფიქრა? დედაშენმა?
ქმარმა მზერა აარიდა და ანა მიხვდა, რომ მიზანში მოხვდა.
-მოდი, ვესტუმროთ დედაშენს, რადგან თავს ასე ცუდად გრძნობს ქალაქგარეთ. წავიდეთ!
მომდევნო უქმეებზე
-ოჰ, ლაშა, მთელი სხეული მტკივა. ხომ იცი, როგორ ვარ ხოლმე! ძალიან დავიტანჯე. ამინდის ბრალიც არის, მუდმივად წვიმს და ცივა.
-ქალბატონო ლელა, ცენტრალური გათბობა გაქვთ ჩართული, – ეშმაკურად გაიღიმა რძალმა.
-მაგრამ სხეული მტკივა! რამე რომ დამემართოს, სასწრაფო დახმარება დროზე მოსვლას ვერ შეძლებს. იქ კი თქვენს გვერდით ვიქნები.
-ქალბატონო ლელა, – თბილად მიმართა ანამ დედამთილს. – თუ სწორად მესმის, ჩემს ბინაში გინდათ გადმოსვლა, არა?
-აბა, სხვაგან სად? თქვენთან ხომ არ გადმოვალ.
-მაგრამ, თქვენ არ გაწუხებთ ის ფაქტი, რომ ეს ჩემი ფულით ნაყიდი და გაწყობილი ბინაა?
-ჩვენ ხომ ნათესავები ვართ! ნუთუ გენანება?
რძალი ჩაფიქრდა.
-არ მენანება, მაგრამ იმისათვის, რომ ჩემს ბინაში გადახვიდეთ, ჩემი თანხმობა უნდა მიიღოთ და ამაზე ისე არ უნდა ისაუბროთ, როგორც გადაწყვეტილ ამბავზე.
-ანა, დედას თავს რატომ დაესხი, – საუბარში ჩაერია ქმარი. მას ყველაფერი ესმის, მაგრამ სხვა გამოსავალი არ არსებობს.
ანას გაეცინა:
-გამოსავალი ყოველთვის არსებობს, მაგრამ მინდა, რომ ერთხელ და სამუდამოდ გაიგოთ: ჩემს ბინაში არავინ იცხოვრებს ჩემს გარდა. ქალბატონო ლელა, თუ თქვენ ქალაქში ცხოვრება გინდათ, ლაშა გიქირავებთ ბინას.
-იქირავებს? – აღშფოთდა დედამთილი. – რატომ უნდა დახარჯოს ფული, როდესაც თავისუფალი ფართი არსებობს?
-ეს ის ფართია, რომელზეც თქვენ არ გაქვთ არანაირი უფლება. და რომელშიც არც ერთი გროში არ ჩაგიდიათ. ამიტომაც იქ ვერ იცხოვრებთ!
ლელამ თვალები დააჭყიტა, შვილს შეხედა, მაგრამ ხმა არ ამოუღია.
ცოტა ხანში ლაშა ოთახიდან გავიდა, ანამ კი თავისი გამარჯვება განამტკიცა:
-სხვათა შორის, ლაშა ახლა ფულს ვეღარ მოგცემთ. მომდევნო 10 წლის განმავლობაში მაინც…
-რა? ეს შენ გადაწყვიტე?
-მე ახლა მისი კანონიერი ცოლი ვარ, ჩვენ ბინა უნდა შევიძინოთ. უფრო მეტიც, მაისამდე თქვენთვის ბინა უნდა დავიქირავოთ.
-მე თუ მოვინდომებ, ლაშა მაშინვე დაგშორდება!
-ასე ფიქრობთ? სცადეთ.
დედამ სცადა, მაგრამ ვერ მიაღწია წარმატებას. ლაშამ ვერ გააგებინა დედას, რომ ანამ მას აჩუქა ის, რაც ქორწინებამდე არ ჰქონია.
თავისუფლება დედის აზრისგან.
ფაქტს, რომ მისმა მეუღლემ ახლა დედის ადგილი დაიკავა, ლაშა არ შეუშინებია. პირიქით, მას უხაროდა. ყოველ შემთხვევაში, იმ მომენტისთვის ასე იყო.
