მეორედ უკვე სოლიდურ ასაკში გავთხოვდი. ახლა 47 წლის ვარ, ჩემი ქმარი 43-ის. ორივეს გვყავს შვილები წინა ქორწინებებიდან. მე მყავს ქალიშვილი, რომელიც 18 წლის არის, ჩემს ქმარს ჰყავს 2 ვაჟი. მე კარგი ხელფასი მაქვს და ასევე მაქვს დამატებითი შემოსავალი. ჩემს მეუღლეს ჩვენი ქალაქისთვის საშუალო ხელფასი აქვს და თან არასტაბილური.
ჩვენ ერთმანეთს დიდი ხნის განმავლობაში ვხვდებოდით, რადგან მე ერთად ცხოვრება არ მინდოდა, ვვარაუდობდი, რომ გარკვეული სირთულეები შეგვექმნებოდა. სწორედ ასე მოხდა, მიუხედავად ჩვენი შეთანხმებებისა. მოკლედ, მე მინდა, რომ გაყოფილი ბიუჯეტი გვქონდეს. მე მაქვს საკუთარი ხარჯები, რომელთა შეთანხმება ჩემს ქმართან საერთოდ არ მინდა. მაგალითად, ჩემი შვილის სწავლის საფასურის გადახდა. სწავლის ღირებულება საკმაოდ მაღალია, რადგან ის საზღვარგარეთ სწავლობს. გარდა ამისა, ჩემი ქალიშვილის მამამ, რომელიც თავდაპირველად დაგვპირდა, რომ მონაწილეობას მიიღებდა სწავლის საფასურის გადახდაში, ბოლო მომენტში უარი გვითხრა.
გარდა ამისა, მე ჩემს მშობლებსაც ვეხმარები. კონფლიქტის მიზეზად იქცა ის, რომ მან ცოტა ხნის წინ მაქნანა შეიძინა. შემდეგ, სიტყვას სიტყვა მოჰყვა და მე მივხვდი, რომ ეს სიტუაცია მას არ აწყობდა. აღმოჩნდა, რომ ჩემი ქმარი წინააღმდეგი იყო იმისა, რომ მე “ყველაფერი საკუთარ თავზე მქონდა აღებული”, ჩემი ქალიშვილისა და მშობლების უზრუნველყოფის მთელი ფინანსური ტვირთი. მას სურს, რომ ფული ჩვენს ოჯახს მოხმარდეს, ან ფული მოვაგროვო. ის ამ ყველაფერს ჩემზე ზრუნვას მიაწერს, ამბობს, რომ საცოდავი ვარ, რადგან ყველასთვის ვმუშაობ. რეალურად კი გამოდის, რომ თავად სურს იყოს ჩემი ფულების მიმღები?
გარდა ამისა, ჩვენ ფორმალურად შევთანხმდით გაყოფილ ბიუჯეტზე, მაგრამ სინამდვილეში მე რეგულარულად ვხარჯავ ბევრად მეტს, ვიდრე დაგეგმილია. და, რა თქმა უნდა, ხარჯები ბევრად მეტია, ვიდრე ის თანხა, რომელსაც მარტო ცხოვრებისას ვხარჯავდი. იმაზე მეტიც კი, ვიდრე მე და ჩემი ქალიშვილი ვხარჯავდით, როდესაც ერთად ვცხოვრობდით. უკვე მრავალი თვეა ვიბრძვი, რომ შეთანხმება დაცული იყოს, მაგრამ შედეგი არის მხოლოდ ფორმალური თანხმობა, ფაქტობრივად კი ისევ იგივე ხდება. არსებობს თუ არა პრობლემის გადაჭრის ვარიანტი ერთად ცხოვრების გაგრძელებით? თუ სახლისთვის პროდუქტებს არ ვიყიდი, მაშინ მე თვითონ დავრჩები მშიერი. მხოლოდ ჩემთვის ყიდვა და ცალკე ჭამა, მე არ შემიძლია.
ზოგჯერ მთლიანი ბიუჯეტიც არ არის საკმარისი (ის მცირეა). თანხა იწურება, როდესაც დამატებითი პროდუქტების ყიდვა გვჭირდება დღესასწაულებისთვის ან განსაკუთრებული შემთხვევებისთვის. ამ დროს საკუთარ ფულს ვამატებ. ხანდახან ჩემი ქმარი საერთო ბიუჯეტიდან იღებს ფულს რაღაც გაუთვალისწინებელ ხარჯებისთვის, შემდეგ კომუნალურ გადასახადებს ვიხდით და პრაქტიკულად აღარაფერი რჩება. გასაგებია, რომ ბოლოს საკუთარ ფულს ვამატებ. ასე რომ, ვფიქრობ, ჩემს სიტუაციაში იქნებ დაშორება უკეთესი იყოს, მაშინ ყველა პრობლემა დასრულდება. მეშინია, რომ ადრე თუ გვიან ჩემი ქმარი მთლიანად ჩემ კმაყოფაზე გადმოვა.
ასეთ ასაკში ფიქრობ, რომ გვერდზე საყვარელი ადამიანის ყოფნა მნიშვნელოვანი არგუმენტია კომფორტული ცხოვრებისთვის. ბოლო წუთამდე ვიკავებდი თავს ქორწინებისგან, მერე კი ვიფიქრე, რომ სახლის ყიდვას არ ვაპირებდი, ასე თუ ისე ცხოვრება დალაგებული მქონდა, რატომაც არ უნდა გამერისკა? გავრისკე და ბედნიერი არ ვარ!
