ძვირფასო გოგოებო, თუ თქვენი მამაკაცი ეგოისტია, რაც შეიძლება მალე გაიქეცით მისგან. მიატოვეთ ასეთი თაყვანისმცემლები და მიეცით საკუთარ თავს შანსი იპოვოთ ადამიანი, რომელიც დაგაფასებთ და პირველ ადგილზე დაგაყენებთ. ერთხელ მეც შემიყვარდა კლასიკური ნარცისი. ვივიენის დღევანდელ სტატიაში ახალგაზრდა ქალი გვიზიარებს ისტორიას პირადი გამოცდილებიდან.
თუ თქვენი მამაკაცი ეგოისტია, ნუ ელით ბედნიერებას ურთიერთობაში
ირაკლი რესტორანში გავიცანი. მეგობართან ერთად ვიჯექი, ოცნებებში ჩაძირული ყავას ვსვამდი და ფანჯარაში ვიყურებოდი. უცებ ოფიციანტი მოგვიახლოვდა და ორი ნაჭერი ნამცხვარი მოგვართვა. გაგვიკვირდა და ვკითხეთ, რამე ხომ არ შეეშალა, რადგან ჩვენ დესერტი არ გვქონდა შეკვეთილი. მიმტანმა კი გვიპასუხა, რომ მეზობელ მაგიდასთან მყოფმა მამაკაცმა გამოგვიგზავნა. მან ოფიციანტს სთხოვა, რომ ნამცხვართან ერთად ფურცელი გადმოეცა ჩემთვის, რომელზეც ტელეფონის ნომერი ეწერა.
ირგვლივ მიმოვიხედე და დავინახე სიმპათიური მამაკაცი, რომელიც მიღიმოდა. კარგი აღნაგობის შავგვრემანი მამაკაცი, ოფიციალურ კოსტუმში და სათვალით. სათვალის ჩარჩო იდეალურად ეხამებოდა მუქი ფერის მბზინავ თმას. ვარცხნილობა ელეგანტური და აკურატული, წვერი მოვლილი. უცნობი უბრალოდ შესანიშნავად გამოიყურებოდა. თითქოს ახლახან გამოვიდა ძვირადღირებული სალონიდან. იმ საღამოს მას მივწერე და კიდევ ერთხელ გადავუხადე მადლობა ტკბილი სიურპრიზისთვის. იმ დღიდან ჩვენ არ შეგვიწყვეტია ურთიერთობა.
ვცდილობდი, ამ შესანიშნავი მამაკაცის შესაფერისი ვყოფილიყავი და მთლიანად შევცვალე საკუთარი ცხოვრება
ირაკლი შთამაგონებდა, რომ ყველანაირად განვითარებულიყავი და გავმხდარიყავი საკუთარი თავის საუკეთესო ვერსია, როგორც ახლა ამბობენ. მაგალითს მისგან ვიღებდი და ვცდილობდი არ ჩამოვრჩენილიყავი. კვირაში რამდენჯერმე დავდიოდით ერთად სპორტდარბაზში. ექვს თვეში რვა კილოგრამის დაკლება მოვახერხე და ტანზე მშვენიერი რელიეფს მივაღწიე. ირაკლის ძალიან მოეწონა ჩემი ახალი ფიგურა, ამიტომ მის შენარჩუნებას, ვარჯიშის გარდა, სხვადასხვა დიეტებით ვცდილობდი. ჩემთვის უცხიმო სალათებს ვამზადებდი, ხოლო ჩემს საყვარელ ადამიანს ხორცს და ბოსტნეულს ვუმზადებდი ღუმელში. ვისწავლე ბლინების და ორცხობილების გამოცხობა პროტეინებით, რომლებიც სახლში დიდი ქილებით გვქონდა.
ირაკლის ისიც მოეწონა, რომ რეგულარულად დავიწყე კოსმეტოლოგთან სიარული. ტუჩები დავიბერე, ლოყები ავწიე და ნიკაპის არეში შემავსებლები დავამატე. სიმპათიური მამაკაცი მყავდა და მისი შესაფერისი უნდა ვყოფილიყავი. მართალი გითხრათ, თავიდან თავს ირაკლისთვის ძალიან უბრალოდ ვთვლიდი. ის მშვენივრად გამოიყურება, ყოველთვის მოვლილია. გემოვნებით და მდიდრულად იცვამს. მე უბრალო გოგო ვარ პროვინციიდან. ახლაც მიკვირს, როგორ მომაქცია ყურადღება მაშინ რესტორანში.
ამ რეჟიმით ფულის დაზოგვა შეუძლებელი იყო, ლამაზი ცხოვრება ინვესტიციებს მოითხოვდა
მას შემდეგ, რაც ირაკლი გამოჩნდა ჩემს ცხოვრებაში, გარეგნობა შემეცვალა. საყიდლებზე ერთად დავდიოდით. ჩემი საყვარელი ადამიანისთვის მნიშვნელოვანი იყო, რომ სწორი არჩევანი გამეკეთებინა და მართლაც კარგი ტანსაცმელი შემეძინა. დროდადრო გულუხვად აფინანსებდა ჩემს ვიზიტებს სალონებსა და მოდურ ბუტიკებში. თუმცა, ახლა ფულის დაზოგვა აღარ შემეძლო. მინდოდა, რომ ყოველთვის იდეალური გარეგნობა მქონოდა, ამიტომ ჩემი ხელფასი სწრაფად ორთქლდებოდა. სანამ ირაკლის შევხვდებოდი, რამდენიმე წელი ფულს ვაგროვებდი საკუთარი სახლისთვის.
კოსმოსზე საუბრებიდან – ცნობილი ადამიანების გარეგნობის გარშემო უაზრო საუბრებამდე
მეგობრებს ჩემი შურდათ. ცოტა ხანში თითქმის შევწყვიტეთ ურთიერთობა. ახლა ჩვენ სულ სხვა ღირებულებები, მიზნები და ცხოვრებისეული ინტერესები გვქონდა. დავიწყე ახლო ურთიერთობა ირაკლის მეგობრების შეყვარებულებთან. ერთად დავდიოდით მანიკუირზე, პედიკურზე, სილამაზის პროცედურებისა და საყიდლებზე. ხანდახან სამუშაო დღის შუაში სადმე კაფეში ვხვდებოდით ერთმანეთს და განვიხილავდით უახლეს ამბებს ცნობილი ადამიანების ცხოვრებიდან. რა თქმა უნდა, ასეთი რუტინა ჩემთვის უჩვეულო იყო. მე ლაბორატორიაში ვმუშაობ და ადრე ჩემს მეგობრებს სამაგიდო თამაშებთან ვხვდებოდი. ჩვენ გვაინტერესებდა მეცნიერება და გვქონდა, რაღაც უფრო დიადისკენ სწრაფვის სურვილი. ახლა ჩემგან მოითხოვებოდა კომენტარები არა მარსზე გაფრენის შესახებ, არამედ კიმ კარდაშიანის ახალ ვარცხნილობაზე.
დაახლოებით ხუთი თვე გავიდა და ჩემი მეგობრები ძალიან მომენატრნენ. უბრალოდ, არავინ მყავდა, ვისაც ჩემს დაგროვილ ემოციებს და გამოცდილებას გავუზიარებდი. სიმპათიური ირაკლი სულ სამსახურში იყო და ჩემი სულიერი ტანჯვა მას არ აინტერესებდა. როცა მასთან რაიმე ამაღელვებელზე მსურდა საუბარი, პასუხად ყოველთვის ბანალური ფრაზები მესმოდა. ყველაფერი კარგად იქნება, წუწუნი არ არის საჭირო, წვრილმანებია, შენ თვითონ მოიგონე პრობლემები.
საყვარელი ქალი ვარ თუ უბრალოდ ლამაზი აქსესუარი?
ნელ-ნელა მივხვდი, რომ ირაკლი მხოლოდ საკუთარი ცხოვრებით იყო დაინტერესებული. მე მისთვის უბრალოდ ლამაზი აქსესუარი ვიყავი. მას უხაროდა ჩემი წარმატება ფიზიკურ გარდაქმნაში. მიქებდა კარგად შერჩეულ სამოსს და ყოველ დაკლებულ კილოგრამს. ამავდროულად, აბსოლუტურად გულგრილი იყო იმის მიმართ, რაც ჩემს შიგნით ხდებოდა. მას არასოდეს უკითხავს გულწრფელი ინტერესით, თუ როგორ ჩაიარა ჩემმა სამუშაო დღემ. მე კი საათობით შემეძლო მისი მოსმენა. მე მთელი ჩემი ცხოვრება ირაკლის საჭიროებების შესაბამისად შევცვალე.
ჩვეულებრივზე ადრე ვიღვიძებდი, რომ მისთვის საუზმე და სამსახურში წასაღები საკვები მომემზადებინა. სამსახურის შემდეგ სასწრაფოდ მივდიოდი სახლში და მაშინვე ვიწყებდი სადილის მომზადებას. მას რესტორნის დახვეწილი რეცეპტები მოსწონდა. ვისწავლე ახალი, ჩემთვის რთული კერძების მომზადება. დასუფთავება, რეცხვა, დაუთოება, ჭურჭლის რეცხვა და სხვა საყოფაცხოვრებო მოვალეობები საკუთარ თავზე ავიღე. ირაკლი სამსახურის შემდეგ ბევრს კითხულობდა, დროს ჰობიებსა და სწავლას უთმობდა. ის გადიოდა კურსებს, სემინარებს და ტრენინგებს, მე კი სახლში წესრიგს ვიცავდი და ბავშვს ვუვლიდი.
ჩემმა საყვარელმა ადამიანმა ჩემი ცრემლები აღიქვა, როგორც ინფანტილურობა და წუწუნი მოწყენილობისგან
ერთმა მომენტმა სრულიად შემაშფოთა. ერთხელ დედამ სოფლიდან ბოსტნეული გამოგვიგზავნა. ასეთს ქალაქში ვერ ნახავთ. ყველაფერი ახალი, შინაურული. ბევრი არ იყო, მხოლოდ ერთი სალათისთვის. ამიტომ გადავწყვიტე, რომ საღამოს მომემზადებინა. სალათი თითქმის მზად იყო, როცა ბავშვმა გაიღვიძა. მის დასამშვიდებლად წავედი. ამას დაახლოებით ნახევარი საათი დასჭირდა. როცა დავბრუნდი, მისგან აღარაფერი იყო გარჩენილი.
როცა ვკითხე, რატომ არ დამიტოვა არაფერი, მან უბრალოდ მხრები აიჩეჩა. უგემრიელესი იყო, შემომეჭამა. ამ დროს თითქოს ყველაფერს მივხვდი, სამყაროს საიდუმლოებები აღმოვაჩინე. სინამდვილეში, ამ ადამიანს მხოლოდ საკუთარი თავი უყვარს.
ხანდახან იმდენად მიჭირდა მორალურად, რომ აბაზანაში იატაკზე ვიჯექი და საათობით ვტიროდი. ირაკლის ასეთი საქციელი აღიზიანებდა. მე კი ამ გულგრილობის გამო თავს უარესად ვგრძნობდი.
რაღაც მომენტში ვეღარ გავუძელი, ჩავალაგე ნივთები და მშობლებთან წავედი. აუტანელი იყო იმის გაცნობიერება, რომ ირაკლის იმდენად მივუძღვენი ჩემი ცხოვრება, რომ მის გარეშე ის აღარც იყი. დავრჩი მეგობრების გარეშე, ნაცნობების გარეშე. არც კი ვიცოდი, მქონდა თუ არა საკუთარი ჰობი. ყველაფრის თავიდან დაწყება მომიწია. პირველი რაც გავაკეთე, ძველ მეგობრებს დავურეკე. საბედნიეროდ, მაპატიეს. არ ვიცი, რა მომენტში ვიქნები მორალურად მზად ახალი ურთიერთობისთვის. გადავწყვიტე, რომ ახლა ყურადღებას მხოლოდ ემპათიურ მამაკაცებზე გავამახვილებ. მე არ მჭირდება პარტნიორი, რომელსაც ვერ გავუზიარებ ჩემს პრობლემებს. მე არ ვეძებ ადამიანს, რომელიც ყველა პრობლემას გადამიჭრის. მინდა, რომ გვერდით მყავდეს ადამიანი, ვისთანაც გულწრფელად დალაპარაკებას შევძლებ და რომ მას ეს ყველაფერი ისევე სჭირდებოდეს, როგორც მე.
