რამდენად ხშირად გესმით და ითხოვთ უფლის კურთხევას? პირადი გამოცდილებით გავბედავ ვთქვა, რომ ამ მომენტში გვიპყრობს რთული, ძნელად ასახსნელი გრძნობა. მასში გაერთიანებულია აღფრთოვანება, მადლიერება, სიხარული, მზაობა და შფოთვა: შევძლებ პასუხისმგებლობით და ღირსეულად შევასრულო ის, რასაც მოიცავს ღვთის მადლი?
ღვთის კურთხევის მიღების სურვილი
ტყუილად არ ამბობენ, ღმერთი არ გკითხავთ, როგორი მანქანით დადიოდით, არამედ გკითხავთ, რამდენ ადამიანს მოემსახურეთ ამ მანქანით. ცხადია, ეს გამოთქმა მხოლოდ ავტომობილებით გატაცებას არ ეხება. არამედ ნებისმიერ გზას, არჩევანს, საქმეს, მომსახურებას.
მაშინვე ჩნდება ასოციაციები ადამიანებთან, რომელთაც ბედის საჩუქრად აღვიქვამთ, და ცხოვრებისეულ გამოცდილებებთან და მისგან მიღებულ გაკვეთილებთან.
ადამიანის მცდელობა გაიგოს, რა არის ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში, რა არის მართალი გზის არსი, ასახულია ბევრ ფილოსოფიურ და რელიგიურ სწავლებაში, ხელოვნების ნიმუშებში. ძიების პროცესში გამოტანილი დასკვნები გამოძახილს პოულობს სხვადასხვა ხალხში, სხვადასხვა რელიგიაში.
იაპონელი მწერლის რიუნოსკე აკუტაგავას საბავშვო მოთხრობა–იგავი „აბლაბუდა“ მთელ მსოფლიოში ცნობილი და გასაგებია. გახსოვთ, როგორ მზად იყო ბუდა გადაერჩინა გამოუსწორებელი ყაჩაღი ჯოჯოხეთიდან მის ცხოვრებაში ერთადერთი კეთილი საქმისთვის? მან არ მოკლა ობობა. და რა მოხდა? გამოუსწორებელ ცოდვილს არც უფიქრია სხვების დახმარება. ბუდამ გაშალა მუჭა, რომელშიც სამაშველო აბლაბუდა ეჭირა. ყაჩაღი, რომელმაც უფლის განზრახვა ვერ გაიგო, ჯოჯოხეთში ჩავარდა.
იობის წიგნი
იობის წიგნი ქრისტიანული ძველი აღთქმის ერთ–ერთი ყველაზე დრამატული და ამავდროულად პოეზიით სავსე ნაწილია. ის შედის ებრაულ თანახში (პალესტინური კანონი), კერძოდ ქეთუბიმის ნაწილში (წმინდა წერილები). ღვთის მიერ საყვარელი იობის ისტორია, რომელმაც მართალი საქმისთვის მიიღო ღვთის კურთხევა ძლიერი ჯანმრთელობის, კეთილი შვილების და აღმოსავლეთში უდიდესი სიმდიდრის სახით, თითქმის 25 საუკუნის განმავლობაში გონებას აფორიაქებს და გულს გმირავს.
მას ხომ უფლის თანხმობით სატანამ საშინელი გამოცდები ჩაუტარა, წაართვა ქონება, დაუხოცა შვილები, დამართა საშინელი სნეულება. ბოროტებას სურდა უფლისთვის დაემტკიცებინა, რომ მისი რჩეული რწმენაზე და სიმართლეზე უარს იტყოდა, როგორც კი კეთილდღეობას წაართმევდნენ. უფალი კი დარწმუნებული იყო იმ ადამიანის ერთგულებაში, რომელშიც თავად ხედავდა სამართლიან, ღვთისმოშიშ, უდანაშაულო, ბოროტებისგან შორს მყოფ ადამიანს.
წამებულმა ყველა განსაცდელს გაუძლო, უფალი არ დაადანაშაულა და ამისთვის მიიღო ჯილდო გაზრდილი ქონების, მეტი შვილების და ჯანსაღი დღეგრძელობის სახით.
ვფიქრობთ, ამ ბიბლიურ ისტორიას სიტყვასიტყვით არ აღიქვამთ. ადამიანებმა და ერებმა იობის ბედი არაერთხელ განიცადეს. და განიცდიან. თუმცა თქვენი რწმენა ჩვენთანაა, როგორც თქვენი სურვილი, უფალმა დალოცოს სამშობლო და ერი.
ცუდი შეწყდება
წმინდა იოანე ოქროპირი გვასწავლის: „მოხდა კარგი, უფალს მადლობა უთხარით, და კარგი დარჩება. მოხდა ცუდი, უფალს მადლობა უთხარით, და ცუდი შეწყდება. მადლობა უფალს ყველაფრისთვის!“
გიზიარებთ კონკრეტულ ისტორიას ცნობილ პიროვნებაზე, ფულის და ნივთების მნიშვნელობაზე, ამ რეალობისადმი ჯანსაღ დამოკიდებულებაზე.
ერთხელ ლონდონის სასტუმროში ცნობილი სოფი ლორენი გაქურდეს. მთელი ძვირფასეულობა მოპარეს. ატირებული მსახიობი ნომერში იჯდა და უიმედოდ უყურებდა კომოდს, მაგრამ ცრემლების მიღმა ვერაფერს ხედავდა. მის გვერდით იყო ვიტორიო დე სიკა, ცნობილი ნეორეალისტი რეჟისორი, დრამატურგი, მსახიობი და კომპოზიტორი. მან მსახიობის დამშვიდება სცადა:
–სოფი, მე და შენ დავიბადეთ ტრაგიკულ, მაგრამ კეთილშობილურ სიღარიბეში. ფული მოდის და მიდის, ხომ იცი. რა საჭიროა ცრემლების ღვრა?
–მაგრამ, ვიტო, ეს სამკაულები ჩემი ნაწილი იყო, – ასლუკუნდა გულნატკენი ვარსკვლავი.
–გთხოვ, დაიმახსოვრე: არასდროს იტირო იმაზე, რასაც შენთვის ტირილი არ შეუძლია.
და სოფი ლორენი ამ რჩევას ითვალისწინებს. დიახ, ფული და ნივთები მნიშვნელოვანია. მაგრამ მხოლოდ ჩვენი ქცევა განსაზღვრავს, როგორი ადამიანი ვართ.
ოქროს წესი: ღვთის კურთხევის მიღების სურვილი
ალბათ, ბავშვობიდან თქვენც გასწავლეთ, რომ ისე უნდა მოექცეთ სხვებს, როგორც სურთ, თქვენ მოგექცნენ. ოქროს წესი. ზოგჯერ ძნელია განსაზღვროთ, რა გსურთ სინამდვილეში და რისი არჩევა სჯობს. მაგალითად, უთხრათ უსიამოვნო სიმართლე ახლობელს მისთვის ძვირფას ადამიანზე თუ გაჩუმდეთ? შესთავაზოთ დაქალს თქვენი ქალიშვილის ნაქონი ნივთი? იქნებ, გაბრაზდეს?
მსგავსი ყოყმანი ნებისმიერი ქცევის ან გადაწყვეტილების მიღებისას ხშირად იქმნება. და მაინც, შეცდომის, სიცრუის თავიდან აცილების გზა არსებობს. რაბინები ხშირად ყვებიან ერთ მასწავლებელზე, რომელმაც ბრძენის სახელი სიცოცხლეშივე მოიხვეჭა. ამბობენ, რომ ერთხელ თავად ღმერთმა სთხოვა რჩევა:
–მინდა კაცობრიობას დამალობანა ვეთამაშო. ანგელოზებს ვკითხე, სად სჯობს დამალვა. ზოგმა მირჩია, რომ ყველაზე შესაფერისი ადგილი ოკეანის სიღრმეშია. სხვები ევერესტის მწვერვალის საიმედოობას მარწმუნებენ. სხვები მირჩევენ საუკეთესო სამალავად მთვარის მეორე მხარეს ან შორეულ ვარსკვლავს, თითქოს, დედამიწიდან არ ჩანს. შენ რას მეტყვი?
მასწავლებელმა უპასუხა:
–უფალო, დაიმალე ადამიანის გულში. ეს იქნება უკანასკნელი ადგილი, რომელზეც ხალხი გაიფიქრებს.
დასკვნა მარტივია: საკუთარ გულში ხშირად უნდა ჩავიხედოთ. ასე იშვიათად დავუშვებთ შეცდომებს გადაწყვეტილების მიღებისას. უფლის კურთხევის სურვილი კი უფრო გულწრფელი გამოვა.
