–მამას ფულზე შევუთანხმდი. შეთანხმება შეგვიძლია გავაფორმოთ.
ერეკლე ცოლს ჩაეხუტა და ძლიერ აკოცა.
–ხომ გეუბნებოდი, ყველაფერი კარგად იქნება. აგენტს დავურეკავ.
ლელა იღიმოდა, მაგრამ შიგნიდან დუღდა. ქმრის განაწყენება არ სურდა, ამიტომ მამასთან საუბრის დეტალები დაუმალა. მამის სიტყვები მას არ მოეწონა, ერეკლეს მით უფრო არ მოეწონებოდა.
ლელა დარწმუნებულიყო: მამამისი ძლიერ ცდებოდა. უბრალოდ საშინლად. ბინის შესაძენად ფულის მიღების სხვა შანსი არ ჰქონდათ, ამიტომ წუნიობის დრო არ იყო.
მთავარია, რომ შემდეგ ერეკლემ გაუგოს და აპატიოს.
1 წლის შემდეგ
–როგორ დავქორწინდი შენნაირ სულელზე! ეს ისე ნათელია, როგორც ორჯერ ორი. ბინა უნდა გავყიდოთ, ახალი იპოთეკა ავიღოთ და დიდ სახლში გადავიდეთ. ნახე, იპოთეკის როგორი პირობებია ახალკორპუსებში?
თავზარდაცემული ლელა ქმარს გაფართოებული თვალებით უყურებდა. ცდილობდა, გაერკვია, რა მოხდა.
4 თვის წინ ქმარი ახალი ბინის შეძენაზე პირველად ალაპარაკდა. როგორც მიღებული იყო ბოლო დრომდე, ყველაფერი ცოლის ნაცვლად გადაწყვიტა. თუ სხვა შემთხვევაში ცოლი ქმარს ეთანხმებოდა, ბინის გაყიდვაზე კატეგორიული უარი თქვა.
ახლა ოჯახში ყველა საუბარი ახალკორპუსში ბინის შეძენის თემით სრულდება. ბოლო კვირებში უკვე ჩხუბში გადაიზარდა. ლელა თავს მოღალატედ გრძნობდა. ორ ცეცხლს შუა იყო, არ იცოდა, ვისი მხარე დაეჭირა. ყოველი საუბრისას სასწორის თასი ქმრის მხარეს არ იხრებოდა. ახლა უჭკუო უწოდა. უფრო ზუსტად, თავში სხვა სიტყვა ჰქონდა. როგორი მართალი იყო მამა!
–მაწყენინე. თან გაცნობიერებულად. ჩემზე მნიშვნელოვანია ბინა?
–ლელა, როგორ არ გესმის. სანამ შესაძლებლობა გვაქვს, უნდა ვიმოქმედოთ.
–ეს ბინა ახლახანს გავარემონტეთ.
–არავინ იცოდა, რომ იპოთეკურ სესხებზე შეღავათებს დააწესებდნენ.
–არა, ბინა არ იყიდება. ამით დავასრულოთ.
ერეკლემ მაშინვე უპასუხა.
–მაშინ განვქორწინდეთ. არ მინდა ასეთი შანსი დავკარგო მხოლოდ იმიტომ, რომ მზად არ ხარ.
ლელა ატირდა. მოულოდნელად გააცნობიერა, რომ ძალიან დაიღალა. ეჩვენებოდა, რომ ქორწილმა მთელი სიცოცხლე წაართვა. ეს მხოლოდ ერთი წელი იყო!
აცრემლებულმა ლელამ ჩაიჩურჩულა:
–მეც მინდა განქორწინება.
ერეკლე მათი ბინიდან გადავიდა. მორიგი შეხვედრა კაფეში შედგა.
–ბინის სწრაფად გაყოფა და ახლის ყიდვა მინდა. გთავაზობ, მშვიდად განქორწინებას და დაშორებას.
ლელას მომხდარის ჯერ კიდევ არ სჯეროდა. ისე უპასუხა, როგორც მამამ ასწავლა.
–კარგი. ბინის 90% ჩემია, შენი 10%. ისიც მხოლოდ იმიტომ, რომ სისულელე გავაკეთე, რომ გამოგყევი.
–რა 90%? – გაეცინა ერეკლეს ისე, რომ მეზობელი მაგიდებიდან ყურება დაიწყეს. – ავად ხარ? თუ ისე გინდა ცუდი გამიკეთო, რომ დათვლა არ იცი? ნახევარი ჩემია. ეს ყიდვა–გაყიდვის საბუთში წერია. თან იპოთეკური ხელშეკრულებით მსესხებლები ვართ.
ლელას მსუბუქად ჩაეღიმა.
–რაღაც დაგავიწყდა. ფულის დიდი წილი, თითქმის 80% წინასწარ გადავიხადეთ. ის არსაიდან არ მოსულა. გახსოვს, ვინ მოგვცა ფული?
–არა, ამას მნიშვნელობა არ აქვს.
–ოჰ, ერეკლე. როგორ მწარედ ცდები. ამ და სხვა საკითხებშიც.
–კარგი. როგორც გინდა, ისე იფიქრე. სასამართლოში უძრავი ქონების გაყოფაზე სარჩელი შევიტანე.
სასამართლო პროცესზე, რომელსაც ერეკლე ელოდა, ლელამ მხოლოდ ორი დოკუმენტი აჩვენა.
1.ჩუქების ხელშეკრულება ორიგინალი
რომლის მიხედვით ცოლის მამამ აჩუქა ფული, რომელიც წინასწარი შესატანი თანხის მოცულობას საოცრად ემთხვეოდა. ნოტარიუსმა მოსამართლის მოთხოვნით დაადასტურა საბუთის ნამდვილობა და ის, რომ ორივე მხარე ხელშეკრულების დადების ყველა შედეგს აცნობიერებდა.
2.ასევე ხელშეკრულებას თან ერთვოდა მიღებული თანხის ხელწერილი.
სასამართლომ დაასკვნა, რომ ბინა 9:1 პროპორციით უნდა გაიყოს. სააპელაციო სასამართლომ გადაწყვეტილება ძალაში დატოვა.
***
როცა ერეკლემ ბინის 1/10 წილის მიღებას უკვე შეეგუა, ახალი დარტყმა მიიღო. ახლა ლელამ სარჩელი შეიტანა ყოფილ ქმარზე ბინის წილის იძულებით შესაძენად. მისი არგუმენტები მარტივი იყო.
- ამ ბინაში ცხოვრობს.
- ბინის 90% მას ეკუთვნის.
- ყოფილი ქმარი ჩაწერილიც არაა.
- ერეკლე განქორწინების შემდეგ გადმოსვლას არ გეგმავდა.
- ყოფილი ქმარი საერთოდ გაქრა. ტელეფონის ნომერი შეცვალა, მეილზე არ პასუხობს.
საკონტაქტო მონაცემების შეცვლის მიუხედავად, სარჩელის შესახებ გაიგო და სასამართლოში მივიდა. გასაჩივრება სცადა იმით, რომ ყოფილ მეუღლესთან ცხოვრება შეუძლებელი იყო, მაგრამ უნდოდა ჩაწერა და ამის გაკეთებას აპირებდა. შესაბამისად, ამიტომაც ლელას მისი წილის გამოსყიდვას სთავაზობდა.
ეს პროცესი პირველზე უფრო დიდხანს გაგრძელდა. საბოლოოდ, სასამართლომ სარჩელი დააკმაყოფილა, მაგრამ უფრო მაღალ ფასად, ვიდრე ლელამ სარჩელში მიუთითა.
3 თვის შემდეგ ყოფილი ცოლ–ქმარი ერთმანეთს შემთხვევით შეხვდა.
ერეკლემ ვერ მოითმინა:
–ყველაფერი წამართვი. გესმის? წამართვი ბინა და ახალი ცხოვრება, რომლისკენაც წლები მივისწრაფვოდი.
–ამ ცხოვრებისკენ მიიწევდი სხვების ხარჯზე. ჩემი და ჩემი მშობლების ხარჯზე. ბინა შენი არაა. ეს კარგად იცი.
–როგორ არაა ჩემი? მე ავარჩიე, რემონტი გავაკეთე!
–მასში ცხოვრობდი. ნორმალური გადასახადია იმისთვის, რომ იცხოვრო ბინაში, რომელშიც ერთი თეთრიც არ ჩაგიდია.
–უბრალოდ გამძარცვე!
–შენს ცხოვრებაზე პასუხისმგებლობა მარჯვედ გადმომაბარე. შენმა გადაწყვეტილებამ მიგიყვანა იქამდე, სადაც ახლა ხარ. პირველ რიგში, საკუთარი თავი უნდა დაადანაშაულო და არა მე.
***
ლელა დღემდე იმ ბინაში ცხოვრობს და გადასვლას არ აპირებს.
