პატარა რესტორანში ერთმანეთზე მიდგმულ სამ მაგიდასთან 10 კაციანი კომპანია იჯდა. მეგობრებმა ძვირადღირებულ შენაძენზე პირველი მილოცვები უკვე თქვეს. სიტყვა დედამთილმა აიღო:
–ახლა საკუთარი საცხოვრებელი გაქვთ. ნამდვილად თქვენი. მიხარია, რომ ბინის შეძენა ასე სწრაფად მოახერხეთ. განსაკუთრებით მიხარია, რომ ახლა შესაძლებელია ნათესავებსაც საბინაო საკითხებში დაეხმაროთ.
ცოლი ქმრისკენ გადაიხარა:
–დათო, რას გულისხმობს? რომელი სხვა ნათესავები?
–წარმოდგენა არ მაქვს, – მხრები აიჩეჩა დათომ. – ყურადღება არ მიაქციო.
როცა მეგობრები დაიშალნენ, ხოლო სუფრაზე მხოლოდ ჩაი და დესერტები დარჩა, დედამთილმა საუბარი დაიწყო:
–დიანა, იცი, რომ დათოს ბევრი ნათესავი ჰყავს. მაგალითად, ბიძაშვილი, რომელმაც სკოლა დაამთავრა და თბილისში ჩააბარა.
ცოლი ჯერ კიდევ ვერ ხვდებოდა, საით მიდიოდა დედამთილი.
–მოკლედ. ახლა დიდი ბინა გაქვთ. ეს კარგია. იქნებ, დათოს ბიძაშვილს შენს ბინაში ცხოვრების უფლება მისცე. ახალ ადგილზე გადასვლის შემდეგ მაინც ცარიელი დარჩება.
დიანამ მზერა ნელ–ნელა დედამთილიდან ქმრისკენ გადაიტანა. დათო დარცხვენილი ჩანდა, მაგრამ არაფერს ამბობდა.
–უბრალოდ, შენი ბინა ტყუილად უნდა გაჩერდეს. – გააგრძელა დედამ. – ასე ნათესავს დაეხმარებით. კომუნალურების ფულსაც მიიღებ.
დიანამ თვალები მოჭუტა. ბინა, სადაც ქმართან ერთად პირველი ხუთი წელი ცხოვრობდა, მისი იყო. ეს არ იყო უბრალო საცხოვრებელი, არამედ მისი მშობლების სამახსოვრო. ისინი ხომ მის 18 წლის დაბადების დღეზე მოულოდნელად გარდაიცვალნენ. ლოგიკურია, რომ ახალგაზრდები დიანას ბინაში იცხოვრებდნენ, სანამ იპოთეკის ფულს არ აგროვებდნენ.
დედამთილმა ბოდიშის მოხდით მაგიდა დატოვა, რძლისგან პასუხს არ დალოდებია.
როგორც კი დედამთილი მხედველობის არედან გაქრა, დიანამ ქმარს შეუტია:
–დათო, დედას შეგიძლია დაელაპარაკო? ძალიან არაკომფორტულად ვგრძნობ თავს, რომ ჩემს ბინას ჩემს ნაცვლად განაგებს. იმ ბინაში ჩვენს გარდა სხვას არავის შეუძლია ცხოვრება.
–რას ამბობ? – ქმარმა მისი დამშვიდება სცადა. – ეს ყველაფერი სისულელეა. დედა მძიმედ აღიქვამს იმ ფაქტს, რომ ჩვენს ბინაში ვიცხოვრებთ. ქორწილიდან სულ რაღაც 5 წლის შემდეგ. მას და მამას თითქმის 20 წელი ლოდინი მოუწიათ. შეიძლება ითქვას, შურს.
–მისი საუბარი არ მსიამოვნებს. მანამდეც დედამთილთან დიდი ურთიერთობა არ მქონდა, მაგრამ ახლა.
–გავიგე. დიკო, მოდი ავლაგდეთ. დღესასწაული არ გავიფუჭოთ.
***
წყვილი დასასვენებლად წავიდა და რესტორანში საუბარი დაივიწყეს. მით უფრო, რომ დედამთილი დიანას ლაპარაკით და შეტყობინებებით აღარ აწუხებდა.
ზაფხულის ბოლოს დათომ სახლში შესვლისას ცოლის სლუკუნი გაიგონა. დიანა დივანზე იჯდა და ტიროდა. ქმარი მივარდა:
–დიკო, რა მოხდა?
–დედაშენი. დღეს მოვიდა.
დათომ ამოიოხრა.
–ახლა რა მოხდა!
–აი, – ცოლმა ტელეფონში ჩანაწერი გახსნა.
დედის ხმა უჩვეულოდ რბილი იყო, მაგრამ ამავდროულად საშიში შეუპოვრობა იმალებოდა.
–დიანა, გამიგე. ოჯახში ნათესავების დახმარება საჭიროა. თქვენ ბინის ყიდვა შეძელით. ვიღაცამ ვერა, მაგრამ სადღაც უნდა იცხოვროს. ჩემი ძმისშვილი თბილისში ჩამოდის. ჭკვიანი გოგოა, სერიოზულ უნივერსიტეტში ისწავლის. ოღონდ მის მშობლებს ფინანსური პრობლემები აქვს. შენი ბინა ცარიელია. რა მოხდება, საერთო ნათესავს იქ ცხოვრების უფლება მისცე?
–ბოლოჯერ გეუბნებით: იმ ბინაში არავინ იცხოვრებს!
–არ მესმის, რატომ დაქორწინდა დათო შენნაირზე. უგულო და ეგოისტი ხარ.
დათომ ჩანაწერი გამორთო. შემდეგ თავისთან ტელეფონში გაიგზავნა და კარისკენ წავიდა.
–დათო, სად მიდიხარ?
–მალე მოვალ.
***
ერთ საათში ნაცნობ ცხრასართულიან კორპუსთან გაჩერდა. და მაინც, გარეუბნები ისე მოწყობილი არაა, როგორც ცენტრი.
დედა, როგორც ყოველთვის, თბილად შეხვდა:
–მოდი! ვხვდები, რატომაც შემომიარე.
–დედა, – შესვლისთანაზე დაიწყო დათომ. – პირველი, გიკრძალავ ცოლთან ჩემს გარეშე ურთიერთობას. აღარ მიწერ, არაფერს ვამბობ დარეკვაზე ან პირად შეხვედრაზე, სანამ თანხმობას არ მოგცემ.
–მაგრამ, დათო, ცუდი არ ვარ. ეს შენი ცოლი.
–მეორე, ბინა ჩემი ოჯახის არაა, არამედ დიანასი. მხოლოდ ის წყვეტს, ვინ იცხოვრებს იქ, ვინ არა ან იცხოვრებს თუ არა ვინმე საერთოდ.
–გესმის, რომ არანორმალურია? ბიძაშვილს ბინაში ცხოვრებაზე უარი უთხრა. ის ხომ შენი ნათესავია. ის ხომ შენი ოჯახია.
–ბოლოჯერ ვიმეორებ: ბინა მხოლოდ და მხოლოდ ჩემი ცოლისაა. ამ უძრავ ქონებაზე არაფრის კითხვა არ შემიძლია და არ მსურს. ამ ბინის შესახებ დაივიწყეთ. დაე, ბიძამ და დეიდამ სხვა ბინა იპოვონ ან საერთო საცხოვრებელში იცხოვროს.
–როგორ შეგიძლია ამის თქმა? – ხელები აიქნია დედამ. – შენი ბიძაშვილი საერთო საცხოვრებელში? სანამ შენს ცოლს აქვს ცარიელი ბინა?
–დაივიწყეთ ბინის შესახებ ან ჩემი დავიწყება მოგიწევთ. ეს მესამე. ჩემი ცოლის საქმეში ჩარევას მოეშვი. ჩვენ ჩვენი ცხოვრება გვაქვს, შენ – შენი. ნათესავებს გადაეცი, რომ მხოლოდ საკუთარი თავის იმედად იყვნენ. არ მაინტერესებს, რას ფიქრობენ ჩემზე.
ამ სიტყვებით შვილმა შემოსასვლელი კარი გაიჯახუნა.
***
დიანას დედამთილთან და ქმრის სხვა ნათესავებთან ურთიერთობა დღემდე არ აქვს. დათო დედას ხშირად ურეკავს, მაგრამ უფრო იშვიათად ნახულობს, ვიდრე ადრე.
ბინა ისევ ცარიელია. დიანამ ჯერ ვერ გადაწყვიტა, რა მოუხერხოს.
