ქარაფშუტობას და დაუდევრობას ნებისმიერი ადამიანის ცხოვრების დანგრევა შეუძლია. ადამიანი თავისი საქციელით არა მხოლოდ საკუთარ თავს, არამედ გარშემომყოფებსაც ზიანს აყენებს. პირველ რიგში, მისი ოჯახი იტანჯება.
Vivien გიზიარებთ ერთი კაცის ისტორიას, რომელიც ყველაფერს აკეთებდა, რომ მის ცოლს არაფერი მოკლებოდა. შორეულ პორტუგალიაში სამუშაოდაც წავიდა, სადაც დიდხანს იმუშავა. სახლში დაბრუნებული საკმაოდ უსიამოვნო მდგომარეობაში აღმოჩნდა.
დაუფიქრებლობა და დაუდევრობა
„მე და ჩემი მეუღლე მდიდრები არასდროს ვყოფილვართ. უმაღლესი განათლება არ მაქვს, ყოველთვის ან მშენებლობაზე ან ქარხანაში ვმუშაობდი, ზოგჯერ დამატებით სამსახურსაც ვშოულობდი. ჩემი ნანა უნივერსიტეტში სწავლობდა, მაგრამ პროფესიით მუშაობა არ დაიწყო. წლებია კოსმეტიკის მაღაზიაში კონსულტანტად მუშაობს“ – ამბობს ლევანი.
„ფასები მუდმივად იზრდება, ფული უფრო და უფრო მეტი გვჭირდება. ქალიშვილი იზრდება, მალე სკოლაში შევა, რაღაც დანაზოგი უნდა გვქონდეს. ბინაში რემონტია გასაკეთებელი, ავეჯი შესაცვლელი. უფულოდ არ გამოვა. სად ვიპოვო, თუ ჩვენი ხელფასი ყოველთვე მთლიანად იხარჯება?
საზღვარგარეთ სამუშაოდ წასვლის იდეა გამიჩნდა. მით უფრო, რომ პორტუგალიიდან ნაცნობი იყო ჩამოსული და ტრაბახობდა, რომ ქარხანაში კარგი ფული იშოვა. ამბობდა, რომ საქმე ბევრია, მხოლოდ შრომაა საჭირო. ენის ცოდნაც აუცილებელი არაა. დიდხანს დაყოლიება არ დამჭირდა. ნანაც წინააღმდეგი არ იყო. ასე 6 თვით პორტუგალიაში წავედი.
რა თქმა უნდა, უჩვეულო და რთული იყო. ბევრს ვმუშაობდი, ვიწრო ოთახში ვცხოვრობდი. დღეში მხოლოდ ერთხელ ვჭამდი კარგად, პროდუქტზე ზედმეტის დახარჯვა არაგონივრული მეგონა. თან მძიმე შრომით მოპოვებული ევროს დახარჯვა მარტივი არაა.
თავიდან ცოლი ხშირად მირეკავდა, ჩემს სამუშაოს დეტალებს კითხულობდა, მხარს მიჭერდა. დროთა განმავლობაში ზარები უფრო იშვიათად შემოდიოდა. შეგრძნება მქონდა, რომ მხოლოდ მე მენატრებოდა. როცა 6 თვის შემდეგ დავბრუნდი, ეს შეგრძნება გამძაფრდა.
სახლში დაბრუნება
არა, ნანას ჩემი დაბრუნება გაუხარდა, თუმცა მეჩვენებოდა, რომ უფრო გაუხარდა ის ფული, რომელიც ჩამოვიტანე. მისი ფუქსავატობა და მაღაზიებში ყოველდღიური სიარული ჩემთვის უსიამოვნო აღმოჩენა გახდა. ვერასდროს ვიფიქრებდი, რომ შეეძლო ჩვენი ფული სისულელეებზე ასე იოლად დაეხარჯა.
ვცდილობდი, გონს მომეყვანა, მაგრამ უშედეგოდ, მხოლოდ ვიჩხუბეთ. ჩემი დაბრუნების პირველივე კვირას. ცოლმა გამომიცხადა, რომ დრო არ უნდა დავკარგო და პორტუგალიაში წავიდე, სანამ ჩემი ადგილი სხვამ დაიკავა. თითქოს, ასეთი კარგი სამსახური დიდხანს არ დამელოდება.
თავად არსად წასვლას ვგეგმავდი. ვიფიქრე, რომ ბინას გავარემონტებდი, დავისვენებდი, შემდეგ აქვე სამსახურს ვიშოვიდი. ახლა ამას ვისმენ. ახლა წავალ, რემონტს არ გავაკეთებთ, ნანა ფულს ქარს გაატანს. რისთვის? რომ 6 თვის შემდეგ იგივე განმეორდეს?“ – აღშფოთებული კითხულობს ლევანი.
იქნებ, ცოლის ჯერია საზღვარგარეთ კარგი სამსახურის საძიებლად წავიდეს? თუ მძიმე შრომა არასდროს უნახავს, როგორ შეძლებს ქმრის შრომის დაფასებას?
