ყველა მიმტკიცებს, რომ შვილებს უნდა დავეხმაროთ, მაგრამ ნამდვილად ასეა

1106

შვილებს უნდა დაეხმაროთ, მაგრამ არა უკანასკნელის გაღებამდე, არამედ შეძლებისდაგვარად. მშობლები, რომლებიც შვილებს ბოლო თეთრს აძლევენ, შვილებს სიღარიბისთვის წირავენ, თავად უმიზეზოდ ავადმყოფობას იწყებენ, მათი ფიზიკური ჯანმრთელობა უარესდება. დედების უმეტესობა გულის ხმას მიჰყვება და არა გონების, როცა საყვარელი შვილი რთულ სიტუაციაში ხვდება.

Vivien გიზიარებთ ერთი ოჯახის ისტორიას. დასკვნები თავად გამოიტანეთ.

შვილებს დახმარება სჭირდებათ

ელენა ოჯახში უმცროსი შვილი იყო და ცქვიტ გოგონად იზრდებოდა. სოფელში ცხოვრება არ სურდა, ამიტომ სკოლის დასრულების შემდეგ ქალაქში გამყიდველად სამუშაოდ წავიდა. პირველი პროფესიული გამოცდილება წარუმატებელი აღმოჩნდა: მაღაზიის მენეჯერმა ფულის მითვისება გადაწყვიტა, ხოლო დეფიციტი ახალ თანამშრომელს გადააბრალა. სასოწარკვეთილმა გოგონამ თავისი მწუხარება ოჯახს გაუზიარა.

„იქ არ უნდა წასულიყავი!“ – გააწყვეტინა მამამ. დედამ მტკიცედ გააპროტესტა: „ქალიშვილს დახმარება სჭირდება!“ საერთო ძალისხმევით დეფიციტი აანაზღაურეს და გოგონამ პირობა დადო, რომ მსგავს სიტუაციაში აღარ მოხვდებოდა.

მალე ელენამ ოჯახი შექმნა, ვაჟი შეეძინა, რომელსაც სანდრო დაარქვეს. მისი ქმარი შორეული სოფლიდან იყო, ამიტომ თავიდან ნაქირავებში ცხოვრობდნენ. შემდეგ ახალგაზრდა ოჯახმა ქალაქგარეთ ოროთახიანი ბინა შეიძინა. ახლა მხოლოდ ცხოვრება და მომავლის გეგმების შედგენა დარჩენოდათ. სანდრო მშობლების საამაყოდ ლამაზი და ჭკვიანი ბიჭი იზრდებოდა, დედას მასზე მზე ამოსდიოდა. მამამ ალკოჰოლის ჭარბად მოხმარება დაიწყო. არაფხიზელ მდგომარეობაში კონტროლს კარგავდა და ოჯახში სკანდალები გახშირდა.

ზრდასრული ვაჟი

როცა სანდრო გაიზარდა და დაქორწინდა, ახალდაქორწინებულებმა ცალკე ცხოვრება ისურვეს და ქალაქში იტალიურ ეზოში გადავიდნენ. ბიჭის მეუღლეს მტკიცე ხასიათი ჰქონდა და ნელ–ნელა მისი სურვილისამებრ მართვა დაიწყო. ქალიშვილის დაბადების შემდეგ თვიდან თვემდე თავის გატანა სულ უფრო უჭირდათ, მაგრამ ანჩხლმა რძალმა დედამთილთან ცხოვრებაზე კატეგორიულად უარი თქვა.

ამ დროში ელენას და ალკოჰოლი მეუღლის ურთიერთობა საბოლოოდ გაუარესდა. მოგვიანებით მეუღლე გარდაიცვალა და ქალი მარტო დარჩა, რადგან შვილებს მშობლების კონტროლის გარეშე თავისუფლად ცხოვრება მოეწონათ. ახალგაზრდა ოჯახი ქალაქში ბინის ქირაობას აგრძელებდა.

„შვილებს დახმარება სჭირდებათ“ – გადაწყვიტა ელენამ და ბინა გასაყიდად გაიტანა. მიღებული თანხის ნაწილი პატარა სახლის ნახევრის შესაძენად დახარჯა, დარჩენილი თანხა ვაჟს მისცა, რომ მათ ქალაქში ბინა ეყიდათ. სანდრომ საკუთარი საცხოვრებელი მიიღო, მისი მატერიალური მდგომარეობა თანდათან უმჯობესდებოდა. დედას სულ უფრო იშვიათად ხვდებოდა. ელენას ესმოდა: სანდროს საკუთარი ოჯახი ჰქონდა, ქალიშვილი ეზრდებოდა, სამსახურში მოვალეობები დაემატა. აი, ჯიუტი რძალი დედამთილის მიმართ პატივისცემას არ გამოხატავდა და ზედმეტად სტუმრობას არ აპირებდა.

ლამაზი ქალიშვილი

სანდროს ქალიშვილი გაიზარდა და ლამაზ ზრდასრულ ქალად გადაიქცა. ცხოვრების მეგზურად აირჩია სერიოზული ახალგაზრდა კაცი. მშობლებმა ქალიშვილს ღირსეული ქორწილი გადაუხადეს. მაინც ერთადერთი ქალიშვილია. ბებია ელენამ შვილიშვილი დალოცა, მისი ბედნიერებით ხარობდა, მაგრამ ამის შემდეგ დიდხანს არ უცოცხლია.

ახალდაქორწინებულები მშობლიურ ქალაქში დიდ პერსპექტივას ვერ ხედავდნენ, ამიტომ დედაქალაქში გადასვლა გადაწყვიტეს. იქ ხელფასი მაღალია და ცხოვრების დონეც უკეთესი. „ქალიშვილს დახმარება სჭირდება“ – გადაწყვიტეს სანდრომ და მისმა ცოლმა. სესხი აიღეს, რადგან დედაქალაქში ბინა ძვირი ღირს და ბებიის ნახევარი სახლის გაყიდვის შემდეგაც საკმარისი თანხა ვერ შეგროვდა. დედაქალაქში შვილებისთვის ბინის ყიდვის შემდეგ მეორე სესხი აიღეს, რომ იქ ღირსეული რემონტი გაეკეთებინათ.

თავად მარტო დარჩნენ იმედად, რომ მალე ვალებს წარმატებით გაისტუმრებდნენ. ღირდა კი ამად, დრო აჩვენებს!