საკუთარი ბინა მაქვს, მაგრამ აღვმოჩნდი ისეთ სიტუაციაში, რომ ნაქირავებში ცხოვრება მიწევს. ჩემს ბინაში დედა და და შვილთან ერთად ცხოვრობს. ერთოთახიანი ბინაა, საერთო საცხოვრებლის გაყიდვის მესამედით ნაყიდია.
იგეგმებოდა, რომ ბინას ყველა ცალ–ცალკე ვიყიდიდით, მაგრამ ჩემი და საეჭვო საინვესტიციო სისტემაში გაეხლართა და წააგო. დედა შორს არ წასულა, დაუსრულებელ კორპუსში ბინა აიღო, უკვე მესამე წელია აშენებენ! საერთო საცხოვრებლის გაყიდვის ინიციატორი ჩემი და იყო. იმ დროს გათხოვილი ვიყავი, ქმართან ვცხოვრობდი და ეს ყველაფერი არ მჭირდებოდა, თუმცა უარს ხომ არ ვიტყოდი ამ სიკეთეზე? ფული ავიღე, ქმარმა დაამატა და ერთოთახიანი ბინა ვიყიდე.
დედა საცხოვრებლად ჯერ ჩემს დასთან გადავიდა, მასთან იჩხუბა, შემდეგ ჩემს ახალ ბინაში გადასვლა მთხოვა. მე, როგორც სულელმა, შევუშვი. შემდეგ ორსულმა დამ მთხოვა, რომ დროებით ჩემს სახლში ცხოვრების უფლება მიმეცა. მისი ქმარი რემონტს აკეთებდა, იქ ორსულ ქალს სუნთქვაც არ შეეძლო. მოგვიანებით მათ არ გამოუვიდათ და დაშორდნენ. მისი შვილი უკვე ერთ წელზე მეტისაა, თავისით დადის. ჩემს ბინაში არიან. ჩემი და არ მუშაობს. დედა არჩენს, ამიტომ საკუთარი ბინის რემონტს ვერ ასრულებს.
თავად 7 თვის წინ განვქორწინდი, სახლში მინდოდა წასვლა, მაგრამ იქ ბავშვია, დედა და და, ასევე კატა, რომელსაც ჩემი ძაღლი გადაყლაპავს. ნაქირავებ ბინაში წავედი. მაშინ დედა მეფიცებოდა, რომ მალე თავის დასთან გადავიდოდა, ხოლო ჩემი და თავის მოხელეებთან. არავინ არსად წასულა. დღემდე „ხვალით“ მკვებავენ.
ეს ყველაფერი მომბეზრდა! დავიღალე. სახლში მინდა! რემონტის გაკეთება და ნორმალურად ცხოვრება. 1 თვის წინ ვადა მივეცი. გუშინ საღამოს მივედი. ბუნებრივია, არავის არაფერი მოუმოქმედებია. ისევ! ჩხუბი დავიწყე, დედა ატირდა, ბავშვიც, ჩემი და ყვიროდა. ამაზე ბავშვი ისტერიკაში ჩავარდა. წავედი, კარი მოვიჯახუნე.
ახლა ისეთი წყენა გროვდება. რატომ უნდა ვიხადო ნაქირავებ ბინაში, თუ საკუთარი მაქვს? რა გავაკეთო, როგორ გავაგდო ღვიძლი დედა და და. ამის ატანა აღარ შემიძლია.
