– ვასო, დასვენება გჭირდება, – გაისმა დედამთილის ხმა სამზარეულოდან.
სამზარეულოში ჩაის სვამენ, ვასო და დედამისი, ქალბატონი შორენა. თათია სააბაზანოში ტანსაცმელს ახარისხებდა, გასარეცხად ამზადებდა. დედამთილთან შეხვედრა არ სურდა. რეცხავდა და უსმენდა.
– აი, სერგო თურქეთში მიდის, თანამეგზურს ეძებს, ნახევარს გადაიხდის. 1 კვირით წადი, დაისვენე, გაერთე, ადგილობრივი კერძები მიირთვი – ამბობდა და სააბაზანო ოთახს თვალს არ აშორებდა.
უყურე ერთი. ვასოს მარტო დასვენებას სთავაზობს – თათიამ ქმრის საცვლები წინდების გროვას დაადო. დაე. ერთად გაირეცხოს, თუ ამას უსმენს და არაფერს ამბობს.
დედამთილმა გააგრძელა. – სერგო მდიდარია, ამის საშუალება აქვს. დაისვენებ. ალბათ, იმან უკვე დაგტანჯა. როგორ გამხდარხარ. მთელ ფულს მას აძლევ. არაფერს გიმზადებს. საჭმელი არაფერი გაქვთ.
აქ თათიამ ვერ მოითმინა და სააბაზანოდან გამოვარდა.
– ვიღაც არ ვარ! რის უფლებას აძლევთ საკუთარ თავს. სულ ფულზე დარდობთ. გსურთ ვასო თურქეთში გაუშვათ, რომ ჩემგან დაისვენოს. რომ იცოდეთ, ვმუშაობ, შემდეგ საშინაო საქმეებს ვაკეთებ, როდის მოვამზადო.
დედამთილს კმაყოფილებისგან გაეღიმა. ზოგჯერ ისე ჩანდა, თითქოს მათთან სტუმრად თათიას რეაქციის სანახავად მოდიოდა. მაშინვე სამზარეულოში დახმარების სურვილი გამოთქვა, მაგრამ თათია უარზე იყო. ამაზე თათიამ უპასუხა, რომ პროდუქტებს შესანიშნავად ყიდულობენ. ასეთი დიალოგი პირველად არ იმართებოდა. გაცნობის დღიდან საერთო ენა ვერ გამონახეს. ვასო ტრადიციულად დუმდა. წონაში არ დაუკლია, თათიამ უცებ ზიზღით გადახედა. როგორი გამხდარიც იყო, ისეთი დარჩა. დედამთილი წავიდა.
– მართლა მიდიხარ სამოგზაუროდ? და მე?
– თათია, ნახევარ ფასადაა. ალბათ, სერგომ კარგი სასტუმრო აიღო. მხოლოდ ერთი კვირით. შენც ჩემგან დაისვენებ.
ქმარი ოთახში გავიდა. თათია ჭურჭელს რეცხავდა და ფიქრობდა.
5 წელია დაქორწინებულნი არიან. ერთოთახიანი ბინა იპოთეკით იყიდეს, ყველაფერზე ზოგავენ. შვილებს არც გეგმავენ. დედამთილს ამის გამოც არ უყვარს. თავად ოროთახიან ბინაში ცხოვრობს. თავიდან ცოლ–ქმარი მასთან ცხოვრობდა. თათია იმ წელს გონებადაბინდული იხსენებს. ბინების გადაცვლა ვასოს და დედამისს არ აწყობდა.
ზოგჯერ ფიქრობდა, როგორ დაღალა ამ წყვილმა, დედამ და შვილმა. ვასო ხომ სამაგალითო შვილი იყო. თითქოს კაციც ცუდი არაა, უპრობლემო. ოღონდ ცოტას გამოიმუშავებს. მეტი შემოსავალი თათიასაც არ აქვს.
ჯერ კიდევ ახალგაზრდაა. 30 წლისაც არაა. ყველაფერზე ეკონომია უწევს. მანიკიურს თავად იკეთებს, იაფ ტანსაცმელს ყიდულობს, სახის კრემს – ფასდაკლებებზე ან სუპერმარკეტში. ფიქრობს, რომ გათხოვებამდე უკეთ ცხოვრობდა. თან ეს იპოთეკა.
ამ სერგოს იხსენებდა. ქმრის ბიძაშვილი. ერთხელ ნახა. დედამთილს ქმრისთვის მაგალითად ხშირად მოყავდა. სერგო დასაოჯახებელია, თუმცა ვასოზე უფროსია. აქციებზე თუ ინტერნეტით რაღაცას გამოიმუშავებს. საკუთარი ბინა, კარგი მანქანა, საშუალო კლასის მთელი ნაკრები.
გადაწყვიტა დაერეკა ან სტუმრებოდა და გაეგო, ვისი ინიციატივა იყო ვასოს სამოგზაუროდ წასვლა ცოლის გარეშე. თუ დედამთილმა მოიფიქრა, განქორწინებაზე უნდა დაფიქრდეს. ასე შვილს ჯერ თურქეთში გაუშვებს, შემდეგ თათიას უკითხავად მისთვის მისაღებ ცოლს მოუყვანს.
კარზე დააკაკუნა. ნამძინავერმა სერგომ კარი გააღო. მხოლოდ საცვალი ეცვა.
– სერგო ხართ?
– ვინ ხართ?
თათია დაეჭვდა, სერგო იყო თუ არა, წასვლაც დააპირა.
– შემოდი, რადგან აქ ხარ.
– თათია ვარ, ვასოს, თქვენი ძმის ცოლი.
– რომელი ძმის?
– ქალბატონი შორენას ვაჟის.
– აჰა, გასაგებია.
სამზარეულოში გაიყვანა. თათია გაოგნდა. მხოლოდ სამზარეულო მისი ბინის ზომის იყო. პრიალა კარადები, უჟანგავი ფოლადის ტექნიკა, ბარის დახლი, მაღალი სკამები.
სერგო უახლეს ყავის აპარატში ყავას ადუღებდა.
– რა გადაწყვიტა ვასომ, მოდის ჩემთან ერთად?
– სერგო, ვინ მოიფიქრა ეს?
გაჩუმდა.
– მოდი, თათია, გაცნობისთვის. ბრუდერშაფტით, თორემ თქვენობით მომმართავ.
ისევ საცვლით დადიოდა. თათიამ უკმაყოფილოდ შეხედა. კარგი! საუბარი ისევ ქალბატონ შორენაზე გააგრძელა, რომ ზედმეტზე არაფერზე ეფიქრა.
სერგო ბავშვობაში მთელ ზაფხულს ვასოსთან აგარაკზე ატარებდა. თათიას დეიდა შორენაზე სასაცილო ამბები მოუყვა. თათია ხარხარებდა. დედამთილის ეშინოდა. ახლა კი ანეკდოტიდან სასაცილო დეიდად ეჩვენებოდა. ვასოც აღარ ახსოვდა.
სერგო კმაყოფილი უყურებდა. მოსწონდა, როცა მასთან ერთად იცინოდნენ. სუფრაზე წასახემსებლები გამოჩნდა.
– თათია, ხომ არ ჩქარობთ? მოდი, პიცას შევუკვეთავ.
აი, ვასო არ შეუკვეთავდა, არც შეჭამდა, სუფრაზე კატლეტი და პიურე რომ არ ყოფილიყო. რა მარტივია სერგოსთან! წასვლა აღარ უნდოდა.
ვასო თურქეთში გაფრინდა.
თათია ბინას ალაგებდა. ქმრის და დედამთილის გარეშე თავს კარგად გრძნობდა.
კარზე ზარის ხმა გაისმა. გააღო. ზღურბლზე სერგო იდგა ყვავილებით.
– თქვენ? სად არის ვასო?
– ალბათ, უკვე ანტალიაში!
