3 წელი ერთმანეთს ვხვდებოდით, 6 წელია ერთად ვცხოვრობთ. გამოდის, 9 წელია ერთად ვართ. 42 წლისაა, მე – 32–ის. ცოტა ხნის წინ ხელი ოფიციალურად მთხოვა და შვილების გაჩენა შემომთავაზა. უკვე აღარ მინდა.
აქამდე არ მივატოვე, რადგან ის მიყვარდა და არა სხვა კაცთან ოჯახის შექმნის აბსტრაქტული შესაძლებლობა. ხელის თხოვნას სულელივით ველოდი. სხვა მხრივ ყველაფერი კარგად იყო, როგორც ახლა. ოღონდ ახლა ქორწინების და შვილების გადადება მჭირდება.
პირველი 6-7 წელი ოჯახის შექმნა და შვილების ყოლა ძალიან მინდოდა. დაოჯახებას არ მთავაზობდა. ისტერიკები მქონდა. შემდეგ შევეგუე. საკუთარ ბიზნესში გადავეშვი. ახლა აღარ მჭირდება და უცებ როგორც მეხი მოწმენდილ ცაზე. 42 წლისაა. შვილები მოუნდა. ასე ვთქვათ, როგორც წესია, ხელი მთხოვა და შვილების გაჩენა შემომთავაზა. დაორსულებისთვის რაც შეიძლება სწრაფად მომზადება. ახლა შვილების ყოლა ნამდვილად არ მინდა. მინიმუმ 3-6 წელი. ჩემი ბიზნესი შემოქმედებითი საქმეა და მას მთელ დროს ვუთმობ. ჩემი საქმე ძალიან მომწონს, ჩემი შვილია. საქმეში ვარ ჩაძირული.
ჩემი შეყვარებული ეგოისტი და მესაკუთრეა. სამსახურის მხრივ ყოველთვის მავიწროებს. ადრე სხვაგან ვმუშაობდი, იქ კარიერა წინ მიიწევდა, მაგრამ მანიპულაციების, სკანდალების გზით მაიძულა სხვა სამსახურში გადასვლა, რომ მასთან ხშირად ვყოფილიყავი. ყველაფერი მისი თხოვნით. თავიდან ძალიან მიყვარდა, ახლა გავიზარდე.
3,5 წლის წინ ჩემი ბიზნესი (საკუთარი ხარჯით) გავხსენი. თავიდან რჩევებს მაძლევდა. მოგვიანებით, როცა ბიზნესი განვითარდა, ისევ დაიწყო წყენა, მანიპულაციები. ჩემი დამოუკიდებლობა ნამდვილად არ მოსწონს.
ზუსტად ამის მეშინია. მთელი ძალით ვცდილობ, რომ მასზე მთლიანად დამოკიდებული არ გავხდე. ბინა, სადაც ვცხოვრობთ, მისია. ჩემზე მეტს გამოიმუშავებს და ბინა საკუთარი სახსრებით შეიძინა. მეც კარგი უსაფრთხოების ბალიში მჭირდება. მაქვს უძრავი ქონება, მაგრამ კომერციულია. თავიდან იქ ცხოვრება შეიძლება. საშხაპე და ცივილიზაციის ყველა სარგებელი არის.
ვუპასუხე, რომ დავფიქრდები. გულში გასულ წლებზე ღრმა წყენა მაქვს.
დიახ, შეიძლება ადრე მზად არ იყო, ქორწილისა და ოჯახისთვის ნიადაგს ამზადებდა, უძრავი ქონება შეიძინა და ა.შ. ახლა მზადაა. კარგად ვიცნობ, ამიტომ ეს შეიძლება იყოს მისი ეგოიზმის და ჩემთვის დამოუკიდებლობის წართმევის სურვილი.
ჩემზე ხომ ცხოვრების 9 წელი დახარჯა. მისმა ახალგაზრდობამ ჩაიარა. ყველა ვარიანტს ვუშვებ, იმასაც, რომ თავიდან გამომუშავება სურდა, რომ ბავშვებთან ერთად ნაქირავებში არ ეცხოვრა. სურდა ფეხზე დადგომა, თავისთვის ცხოვრება, მოგზაურობა. შემდეგ მიხვდა, რომ მზადაა და ხელი მთხოვა.
ის ხომ ჩემი არჩევანიცაა. 1000–ჯერ შემეძლო წასვლა, მაგრამ არ წავედი. რადგან მიყვარდა, მის გაგებას, ბრძნულად მოქცევას ვცდილობდი. ნამდვილად ვხედავდი, რომ კაცი რესტორნებში დასალევად და გასართობად არ დადის, ბევრს შრომობს, უძრავი ქონება შეიძინა.
ნებისმიერ შემთხვევაში, ერთი რამ ნათელია, რომ ახლა ჩემს ბიზნესს არ მივატოვებ, რადგან ეს ჩემი ცხოვრების 3,5 წელია, მამაჩემის მემკვიდრეობა (ანგარიში ბანკში, მილიარდი არა, მაგრამ ერთადერთი, რაც მისგან დამრჩა), ჩემი შრომა, ჩემი ნერვები, უძილო ღამეები. ვიღაცის ახირების გამო ცხოვრების კარდინალურად შესაცვლელად მზად არ ვარ. ალბათ, გავიზარდე და ცხოვრებას სხვაგვარად ვუყურებ.
თან ჩემი საათი „არ წიკწიკებს“. დედის რჩევით კვერცხუჯრედი გავყინე. თავადაც მესმის, რომ ახლა ამის გაკეთება სჯობს. მოტყუებას არ ვაპირებ.
მის წინადადებას მაინც დავთანხმი, რომ არ ეჩხუბა, თორემ ელოდა. გულწრფელად ვუთხარი, რომ შვილები 2–3 წლის შემდეგ მსურდა. თავი გავიმართლე, რომ ჯერ ლამაზი ქორწილი მინდოდა. შემდეგ ერთი წელი ორსულობის მომზადებას სჭირდება. აუცილებლად უნდა წავიდეთ სამოგზაუროდ და ა.შ. გამოკვლევები ჩავიტაროთ. ვუთხარი, რომ ბავშვები ხვალ არ იბადებიან და ამას დრო სჭირდება. დამეთანხმა, რომ ეს დაუფიქრებლად არ კეთდება.
