დარეჯანი შვილიშვილზე ოცნებობდა. თბილ, ენაჩილგ და ღვიძლ შვილიშვილზე, რომელსაც მამასავით შავი და ვიწრო თვალები ექნებოდა. სახელიც უკვე შეურჩია. ჯანი მისი მამის საპატივცემულოდ. მამა ძლიერი და შეუპოვარი კაცი იყო, თანასოფლელებს შორის პატივსაცემი. სამწუხაროდ, უკვე გარდაცვლილია.
შვილიშვილი რომ ჰყავდეს, მასთან ერთად ეზოში გავიდოდა. მისი ჯანი ყველაზე თბილი და კარგად აღზრდილი იქნებოდა. სხვა ბავშვებს ნიჩაბს სასაცილოდ დაუტრიალებდა. ბედნიერი დარეჯანი ნიჩბის დაჭერაში დაეხმარებოდა.
თუ შემთხვევით გოგო დაიბადება, უმჯობესია დარეჯანს დაემსგავსოს, რომ ბუნებით ზნეობრივი, კარგი მეოჯახე იყოს და პატარა ცხვირი ჰქონდეს. რა თქმა უნდა, ბიჭი უკეთესია. კაცი, გვარის გამგრძელებელი.
დარეჯანის ნათელ ოცნებებს ახდენა არ ეწერა. მიზეზი მისი რძალი ლუიზა იყო. ამ ლუიზასთან მისი ვაჟი ვანო უკვე 7 წელი დაქორწინებულია. ამ დროში დარეჯანი მინიმუმ ორჯერ მაინც უნდა გაეხარებინათ. სწრაფები სამჯერაც მოასწრებდნენ. ამ საეჭვო ქორწინებაში საერთო შვილები არ ჩნდებოდა. გულწრფელად რომ ვთქვათ, არათანაბარი ქორწინება იყო და არა კავშირი.
ყველა დედას ლუიზას მსგავსი რძლის ეშინია. ეშინია და ბოლო ამოსუნთქვამდე ებრძვის. რძალი ვანოზე 6 წლით უფროსი იყო. უკვე საგანგაშო „40“–ს ულმობლად უახლოვდება. ამ ასაკში უკვე შვილიშვილებს უნდა ელოდე და არა საკუთარ შვილს.
სამწუხაროდ, ლუიზა და ვანო მთელი ეს წლები შეხმატკბილებულად ცხოვრობდნენ. ხან ზღვაზე ისვენებდნენ, ხან რესტორნებში ფულს ფლანგავდნენ. ერთობოდნენ. ეგოისტური არსებობით ორივე გასუქდა. დარეჯანი მათ “სელაპებს” უწოდებს, თუმცა ამის აღიარების რცხვენია.
ვანოს კარგი შემოსავალი აქვს. ახალ კორპუსში ბინა, ძვირადღირებული მანქანა იყიდა. ცოლ–ქმარი სელაპებივით საწოლიდან ახალ მანქანამდე და შემდეგ უკან სახლში მოძრაობენ.
ბავშვები არ გამოსდით. ლუიზა ამ თემას გულს ვერ უდებს. მის ცარიელ მუცელს დარდი არ ეკარება. ქმრისაც არ რცხვენია. რძალს შვილი უკვე ჰყავს. უკვე ზრდასრულია, ღმერთმა იცის ვისგან გააჩინა. ნაბიჭვარს ლაშა ჰქვია. 18 წლიდან ამ ლაშას მარტო ათრევდა, სანამ სულელ ვანოს არ გადაეყარა და თავისი ახალგაზრდობის შეცდომით კისერზე არ დააჯდა.
ლაშა მოზარდი იყო, როცა ვანომ ლუიზა გაიცნო. მშვიდი, სათვალიანი, მკლავქვეშ ამოდებული ჭადრაკით. დიდ პრობლემებს არ ქმნიდა, მაგრამ ხომ საერთო სუფრიდან ჭამდა, ტანსაცმლიდანაც სწრაფად იზრდებოდა. ვანომ კი უნდა უყიდოს, უზრუნველყოს! სხვისი შვილი, სრულიად უცხო. მამინაცვალს არა მამას, არამედ ბიძია ვანოს ეძახის. ახლა დამოუკიდებლად ცხოვრობს. ლუიზას მასთან კონტაქტი არ აქვს, ქუჩაშიც არ ესალმება. უბრალოდ უცხოები არიან.
სხვა რამ აღელვებს. რძალმა ვანოს მამობის ბედნიერება წაართვა. თავად დარეჯანს შვილიშვილების ყოლის საშუალება. ამის გამო გული სტკივა.
ვანო ჯერ კიდევ უფროსკურსელი იყო, როცა ლუიზამ კლანჭებში მოიქცია. ამით თავისი ბედი უზრუნველყო. ბაზრობიდან, სადაც მომავალი რძალი საშინელ ფეხსაცმელებს ყიდდა, დარეჯანის პატივსაცემ ოჯახში გადმოვიდა. ნამდვილად პატივსაცემი ოჯახი ჰქონდათ. დარეჯანი პედაგოგად მუშაობდა. ვანოს უმაღლესი განათლება ჰქონდა მიღებული. ფინანსურ კომპანიაში მოეწყო, კომპიუტერთან დიდხანს ჯდომით ბუასილიც აიკიდა, მაგრამ კარგად უხდიან. არ ეწევა, თავის არეულს ალაგებს, დამოუკიდებელია. ოქროა და არა შვილი.
ლუიზა გარდა იმისა, რომ ვანოზე უფროსია, კულტურითაც არ გამოირჩევა. სხვა ურთიერთობის წრე, სხვა ღირებულებები. მარტივი პროფესია ჰქონდა. მთელი ახალგაზრდობა ქალაქსა და სოფელს შორის ჭუჭყიან მატარებლებში გაატარა. ალბათ, ასეთი მოგზაურობისას ვინმე მოჭადრაკე მგზავრისგან ბავშვი აიკიდა.
შემდეგ ქალაქში დასახლდა, ბიზნესვუმენი გახდა. ბაზრობაზე ფეხსაცმელს ყიდდა. ფეხსაცმელი, რა თქმა უნდა, საშინელი აქვს. სოფლური, მოუხერხებელი. მომხმარებლის ფეხებს ჭრელი ფერებით ამშვენებს. ლუიზა პროდუქციას ჩინელისგან ტომრობით ყიდულობდა და ღარიბ მყიდველზე სამმაგ ფასში ყიდდა. მთელი დღე სიცივესა და ნესტში ფეხზე იდგა. მისი ფეხსაცმელი პირდაპირ ხელში იშლება. სიცივისგან აწითლებული და კაცის დიდ ქურთუკში გახვეული იყო. მყიდველებს შორის მელასავით დადის. ფეხსაცმელს აქებს, თუ „როგორ მოერგო თქვენს ფეხს“ და „5 წელია ასეთი მოდელი მაცვია და ჯერ ვერ გავცვითე“. სხვა რა გზა აქვს. ლაშა უნდა არჩინოს.
ვანო ამ ბაზრობაზე გაიცნო. ჯერ კიდევ სტუდენტი იყო, შემოსავალი თითქმის არ ჰქონდა. მაშინ კარგად არ ცხოვრობდნენ, მაგრამ დარეჯანმა შვილს ცოტა ფული გამოუყო, რომ ზამთრისთვის ჩექმა ეყიდა. ამ ჩექმამ ვანოს ცხოვრება დაღუპა. დარეჯანის ცხოვრებაც. რომ ცოდნოდა, რით მოუტრიალდებოდა ყველაფერი, ფეხშიშველს დატოვებდა.
სხვათა შორის, ჩექმა არაფრად ვარგოდა. ცივი იყო და სრიალებდა. ვანო ამ ჩექმით ქალაქში არ დადიოდა, არამედ მოთხილამურესავით სრიალებდა. უკვე მაშინ ზეციდან ნიშანი იყო, რომ ამ ფეხსაცმლის ხალხთან საქმე არ დაიჭირო. მაგრამ არა! ვანომ ლუიზას აწითლებულ ცხვირს შეხედა და მორჩა, დაიკარგა. ბაზრობაზე ყოველდღე დადიოდა. ცხელი ჩაი და ფუნთუშები მიჰქონდა. ლაშამაც არ დააფრთხო. 1 წელი ფეხსაცმლის მაღაზიაში ისე დადიოდა, როგორც სამსახურში. საყვარლის ყურებით ნებივრობდა.
ლუიზა უკვე 30 წლის იყო. ბებერი! სხვას ბიჭისთვის ტვინის არევის შერცხვებოდა, მაგრამ არა ლუიზას. შეუიარაღებელი თვალით ჩანდა, რომ გოგონა არ იყო. სახეზე ნაოჭები ჰქონდა, ტანსრული იყო. თვალებში არ ჩანდა ის ბზინვარება, რომელი ყველა ნაყოფიერ გოგონაში ერთ მილზეც ჩანს. მის თვალებში იკითხებოდა მხოლოდ მძიმე ყოფა და ამ ტვირთის პირველივე სულელზე გადაკიდების სურვილი.
1 წლის შემდეგ შვილმა განაცხადა: ვქორწინდები. ამაზე დარეჯანს პასუხი გამზადებული ჰქონდა: მოხუცთან ერთად სახლში არ შემოგიშვებ. შემიძლია დაგწყევლო. ერთხელ მართლაც გააგდო. მაშინ ვანომ დარცხვენილი ლუიზა დედასთან მიიყვანა, რომ ოფიციალურად გაეცნო. შვილი გაბრაზდა და რძალთან ერთად ღამით წავიდა.
დარეჯანი ამ ოჯახურ დავიდარაბას მტკივნეულად განიცდიდა. ვანო სადღაც სიღარიბეში ცხოვრობს, მოხუც და ეშმაკ ქალს ინახავს, დედაზე სინანულის გარეშე უარს ამბობს. ნებისმიერი მშობელი გაბრაზდებოდა. რა თქმა უნდა, შეეგუა. მათი ქორწინება არ დაულოცავს, მაგრამ ღიად ლუიზას ლანძღვა შეწყვიტა.
დროთა განმავლობაში ვანო ხალხში გავიდა. კარგი ფულის შოვნა დაიწყო. ლუიზას სულელივით ეხმარებოდა. ახლა ბაზრობაზე აღარ იყინება. პავილიონში გადავიდა, თითქოს ქალბატონია. დამხმარე გამყიდველი აიყვანა.
რა თქმა უნდა, შვილს მემკვიდრე სურდა. ცდილობდნენ კიდეც. მაგრამ არა, არ გამოდიოდა. ხან გაყინული, ხან საშვილოსნოს გარეთ. ახლა ორსულობა საერთოდ არ დგებოდა. ვანო სულელივით ამბობდა, რომ ბედი არაა და რას გახდებოდა. არ დარდობენ. ბავშვს აიყვანენ ან ლაშასგან შვილიშვილებს დაელოდებიან. კაცი მხოლოდ 30 წელს გადაცილებულია და უკვე გერისგან შვილიშვილებს ელოდება. დარეჯანს ასეთი ტოლერანტული პოზიცია არ აკმაყოფილებს.
ღვიძლი შვილიშვილი ძალიან უნდა, რომ მამას დაემსგავსოს. მისი გვარის ნაკვთები რომ ჰქონდეს. შავი თვალები. ოლღამ გადაწყვიტა, რომ ზღვაზე ამინდს არ დაელოდოს, არამედ შვილიშვილი საკუთარი ხელით მოიპოვოს.
ლუიზას ბიოგრაფიას გაეცნო. კრაზანას ბუდეს გაქექავ და ჭუჭყიან საცვლებსაც იპოვი. სად არ ეძება, მაგრამ უკეთ უნდა სცადოს. 40 წლის ქალს კარადაში მთელი გროვა ჩონჩხი აქვს დამალული. თუ სანდო ინფორმაციას ვერ იპოვის, ჭორებს გაავრცელებს. თითქოს ლუიზა ქმარს ღალატობს. საყვარელი ჰყავს. სწორედ ის ჩინელი ტომრებით ხელში. დიდი ხანია რომანი აქვთ. მთელი ბაზრობა ზუზუნებს, რომ ვანოს რქები დაადგეს.
კარგი იქნება, თუ მეგობარს ზინას ესტუმრება.ზინამ კარტი გაშალოს და ლუიზას და ვანოს ბედზე იმკითხაოს. რაიმე შელოცვას ხომ არ აქვს ადგილი. პროფილაქტიკისთვის ქორწინების პატარა ჯადოს შეუკვეთავს. ზინა ასეთ ჯადოს ოსტატურად აკეთებს. ქალი, რომელსაც ზინასგან გაკეთებული ჯადო აქვს, სწრაფად განქორწინდება. საერთო ქონებაზე პრეტენზიაც არ ექნება. უბრალოდ შეპყრობილივით სწრაფად განქორწინებას მოითხოვს.
ვანოს გონზე მოყვანა უნდა სცადოს. დაარწმუნოს, რომ ბინა თავის სახელზე გააფორმოს, მანქანა მის სახელზე. რა თქმა უნდა, ზეწოლის გარეშე, წყნარად. ეჭვს და უთანხმოებას დათესავს, ოდნავ შეარყევს.
ბოლო ღონისძიებაა, ვანოს ზინას შვილიშვილი გააცნოს. მშვენიერი ელენე. მხოლოდ 20 წლისაა. ნამდვილი ბავშვი. ვარდისფერი ქუსლები, განიერი თეძოები, აწითლებული ლოყები. ასეთმა გაუჩერებლად უნდა აჩინოს და აჩინოს. გენოფონდი გააძლიეროს. ელენე სამედიცინოში სწავლობს, ახალ ნათესავსს კარგი სპეციალობა ექნება. ბიჭებთან არასდროს ყოფილა. სულ ბებიასთანაა. ხან ნემსს უკეთებს, ხან წნევას უზომავს. თავაზიანია.
დარეჯანმა მტკიცედ გადაწყვიტა. შვილიშვილის დაბადების დღე დღითი დღე ახლოვდება. დარეჯანმა მისთვის უკვე საკვების და საფენების შერჩევა დაიწყო. ლამაზი კონვერტიც შეიძინა. საიმედო ნიჩაბიც უკვე აქვს. მეზობლის შვილიშვილებს მკაცრად გადაჰყურებს. აი, მალე ჯანი სეირს გიჩვენებთ!
