ყველა ქალს არ შეუძლია საოჯახო მეურნეობა დედამთილთან ერთად მართოს. ნაზი მსგავს მდგომარეობაში აღმოჩნდა, როცა ერთ მომენტში ბევრი საქმე დაეკისრა. ყველა პრობლემის კატალიზატორი დედამთილი გახდა. შეძლებს გმირი რთული სიტუაციიდან გამოსავლის პოვნას, სტატიაში გაარკვევთ.
„თითქმის 1 წლის წინ დავოჯახდი. მე და ჩემს მეუღლეს ნაქირავებ ბინაში გადასვლის შესაძლებლობა არ გვქონდა, საკუთარი საცხოვრებლის ყიდვაზე არაფერს ვამბობ. გეგმა ასეთი იყო: პირველ შენატანზე ფულს დავაგროვებთ, მანამდე დედამისთან ვიცხოვრებთ. მას ქალაქგარეთ საკუთარი სახლი აქვს, ამიტომ ადგილი საკმარისი იყო. პირდაპირ გეტყვით, რომ დედამთილთან კარგი ურთიერთობა არასდროს მქონდა. ზედმეტად განსხვავებულები ვართ. მე ოჯახის ადამიანი ვარ. მიყვარს ქმრის განებივრება სხვადასხვა გემრიელობით, წესრიგს ვიცავ, რომ ყველაგან სისუფთავე იყოს. დედაჩემმა ასე გამზარდა.
დედამთილი მხოლოდ საკუთარ კეთილდღეობაზე ფიქრობს. სახლს დიდ ყურადღებას არ აქცევს, სამაგიეროდ სილამაზის სალონებს ხშირად სტუმრობს. რაღაც ორმაგი სტანდარტია. არ მესმის, როგორ შეიძლება ლამაზად დავარცხნილმა იარო, სანამ სახლში უწესრიგობაა. როცა მის სახლში საცხოვრებლად გადავედი, პირველ რიგში, ყველაფერი დავალაგე. ამ სახლს ახალი სიცოცხლე შთავბერე. სისტემატურად საჭმლის მომზადება დავიწყე. დედამთილი ჩემს კერძებს აქტიურად უერთდებოდა. ვანიშნებდი, რომ თავადაც შეეძლო მომზადება, მაგრამ ყველაფერი სკანდალით დასრულდა. თითქოს, სანამ მასთან ვცხოვრობ, მისი ვალდებული ვარ. თავს ისე ვგრძნობდი, როგორც გალიაში გამომწყვდეული ჩიტი. ამავდროულად, მე და ჩემი მეუღლე ყველა კომუნალურ ხარჯს ვიხდიდით.
დედამთილთან ერთად სახლის მართვა არ გამომივიდა. ყველაფერი გადმომაბარა. და ბოლოს, რაღაც წარმოუდგენელი გააკეთა. ბევრი ქათამი, ბატი და სხვა ცოცხალი არსება იყიდა. ოღონდ მათ მოვლას არ აპირებდა. თითქოს, აი, გყავდეთ, ყველაფერი სახლის გვექნება. მასთან კამათის დრო არ მქონდა. ერთ მომენტში დიდი რაოდენობით ახალი ამოცანა თავს დამატყდა. შემდეგ კვლებში მუშაობა დაიწყო. ზაფხულში ზამთრისთვის კონსერვებს ვამზადებდი. მოკლედ, მხოლოდ ღმერთმა იცის, როგორც ვახერხებდი ამ ყველაფერთან ერთად მუშაობს.
თანდათან ამ სახლის მონა გავხდი. მთელ საქმეს მარტო ვაკეთებდი. ქმარს დახმარებას ვერ ვთხოვდი, რადგან მთელი დღეები სახლში არ იყო. ზეგანაკვეთურად მუშაობდა, რომ ჩვენი მიზნისთვის მალე მიგვეღწია. ჩემზე არანაკლებ იღლებოდა, თან უფრო სტრესული სამსახური ჰქონდა. ენა არ მიბრუნდებოდა, რომ სახლში ჩემს პრობლემებზე დამეჩივლა.
ვითმენდი და ვმუშაობდი. თავადაც მომწონდა, რომ ჩემს შრომას სარგებელი მოჰქონდა. სახლის ბოსტნეული, კენკრა და მწვანილი, ახალი კვერცხი და სხვა პროდუქტები კვლებიდან. ეს კარგია. ყველაფერი ასე იყო, სანამ საზღვარგარეთიდან მული არ გვესტუმრა. დედამთილი მას ყველაფერზე პატიჟებდა, რასაც ვაკეთებდი. ჩემს კონსერვებს აძლევდა, სანამ ვერ ვხედავდი. ქალაქში ჩვენი სახლიდან ახალ კვერცხებს აწვდიდა. უკვე ვეღარ მოვითმინე და სკანდალი მოვაწყვე. ვთვლი, რომ ეს უსამართლოა. დედამთილს თითი არ გაუნძრევია, რომ რამე განაგოს. პასუხად ყვირილი დაიწყო, რომ ყველა ქათამი და სხვა ცხოველი იყიდა. თითქოს, ეს მისი იდეა იყო, ხოლო მე შემსრულებელი ვარ. რა უპატიცემულობაა! ვეღარ ვითმენ. ქმარი ფაქტის წინაშე დავაყენე: ნივთებს ვაგროვებ და მშობლებთან მივდივარ. დედამისთან ცხოვრება აღარ შემიძლია. დაე, კვლები თავად დაბაროს და მოსავალი აიღოს. აზიზი!“
აი, რა ხდება, როცა ახალშეუღლებულები მშობლებთან ერთად ცხოვრებას იწყებენ. ხშირად ეს ცუდი იდეაა. ნებისმიერ სიტუაციაში, რომელიც ნათესავებს უკავშირდება, პირადი საზღვრები მაშინვე უნდა დააწესოთ და ადამიანს მიახვედროთ, როგორ ურთიერთობას ვერ მოითმენთ. ნაზიმ ეს არ გააკეთა და დედამთილის ნებას დაყვა.
