დედა ბოლო წუთამდე ნათიას გადარწმუნებას ცდილობდა, რომ საზღვარგარეთ ქმართან ერთად მოგზაურობაზე უარი ეთქვა. ობიექტურ მიზეზს ვერ ასახელებდა, მაგრამ ინტუიციას ენდობოდა. გული ცუდს უგრძნობდა. ნათია დედის შიშებს მოთმინებით უსმენდა და ამშვიდებდა. ისინი ხომ აფრიკაში არ მიფრინავენ, არამედ ევროპაში. რა უნდა მოხდეს? მაშინ ნათიამ არ იცოდა, რომ მალე მოუწევდა ისეთ უსიამოვნებასთან შეჯახება, როგორიცაა ადამიანის უნამუსობა. მთავარი ნაძირალა კი მისი ქმარი, სერგო გახდებოდა.
ევროპაში მოგზაურობა – წყვილი მოგზაურობას აპირებდა შემდეგი მარშრუტით: ჩეხეთი, გერმანია, საფრანგეთი, ესპანეთი და იტალია. თითოეულ ქვეყანაში მხოლოდ რამდენიმე დღის გატარებას აპირებდნენ, მაგრამ შთაბეჭდილებებისთვის ესეც საკმარისი იყო.ნათია წარმოუდგენლად ბედნიერი იყო, როცა პარიზის ქუჩებში მოხვდა. რა თქმა უნდა, ეს ის ქალაქი არაა, როგორც კინოებსა და სიმღერებშია წარმოჩენილი, მაგრამ მაინც პარიზია. ყველაფერი კარგად იყო, მაგრამ მე-2 დღეს მოხდა ის, რასაც არავინ ელოდა. ტურისტების საყვარელ ერთ–ერთ ადგილზე ფეხი გადაუბრუნდა და კიბეზე დაგორდა. მხოლოდ ტკივილი, სერგოს ყვირილი და უახლოესი ფარდულიდან ყვავილების სურნელი ახსოვდა.არ იცოდა, რამდენი დრო გავიდა მისი დაცემიდან. როცა თვალები გაახილა, მიხვდა, რომ საავადმყოფოში იყო. საწოლის გვერდით სავარძელზე დედას ეძინა, ტუმბოზე ყვავილების პატარა თაიგული იდო. როცა დედამ გაიღვიძა, გაიგო, რომ დავარდნის გამო ნორმალურად სიარულს ვეღარ შეძლებდა. ხოლო სერგომ, ეს რომ გაიგო, ევროპაში მოგზაურობა მის გარეშე გააგრძელა.
ადამიანის უნამუსობა – ნათიამ სახლში დაბრუნება მხოლოდ 6 თვის შემდეგ შეძლო. ძველ სამსახურში დაბრუნებაზე ლაპარაკი ზედმეტი იყო, რადგან ეტლით ოფისში ვერ მივიდოდა. საბედნიეროდ, უფროსობა თანამშრომლის უიმედო მდგომარეობას გაგებით მოეკიდა. მატერიალურად დაეხმარნენ და დისტანციურად მუშაობის უფლება მისცეს.ნათიას სერგო აღარ უნახავს. როცა სახლში მოვიდა მეუღლის ნივთები ბინაში აღარ იყო. სოციალური ქსელებიდან გაიგო, რომ სერგომ იტალიაში სხვა ქალი, მასსავით უდარდელი ტურისტი, გაიცნო. ახლა ერთად ცხოვრობენ. ყველა შეტყობინებას მოკლედ პასუხობდა. დიახ, მიატოვა. დიახ, არ სურს იმ ადამიანთან ცხოვრება, ვისაც მუდმივად მოვლა სჭირდება. დანაშაულის გრძნობაზე ან სინდისზე საუბარი ზედმეტია.ყოველ ღამე ტიროდა. ნაწყენი იყო, რადგან დედა აფრთხილებდა და არ მოუსმინა. ახლა ეტლიდან ვერ ადგება და დარდით გაიხსენებს დროს, როცა ქუჩაში სირბილი ან ცეკვა შეეძლო. საბედნიეროდ, დედა ერთი წუთითაც არ ტოვებდა. მისი მხარდაჭერა რომ არა, ჭკუიდან გადავიდოდა.
ზრუნვა და მხარდაჭერა – ჯერ კიდევ საფრანგეთში უთხრეს, რომ სიარულის თავიდან სწავლა შეეძლო. ეს რთული, მაგრამ რეალური იყო, თუ საქმეს საფუძვლიანად ხელს მოკიდებდა. სწორედ ამიტომ, ყოველ დღე დედა ქალიშვილს ვარჯიშს და ფეხების განვითარებას აიძულებდა. თავიდან ნათიას არაფრის შეცვლა სურდა. მიტოვებული ქალის ხვედრს შეეგუა და მთელ ძალას სიბრალულზე ხარჯავდა. დედის სულის სიმტკიცე ქალიშვილს მოდუნების საშუალებას არ აძლევდა. რაღაც მომენტში ნათიასაც ფეხზე ადგომა მოუნდა.დრო გავიდა. ყოველდღე ნათიას ცხოვრებაში დიდი ცვლილებები ხდებოდა. ვარჯიშებმა და მორალურმა მხარდაჭერამ თავისი ნაყოფი გამოიღო და დღითიდღე ფეხები უკეთ ემორჩილებოდა. 6 თვის შემდეგ დამოუკიდებლად სიარული დაიწყო.
გულახდილი საუბარი – როცა სერგოს კარზე ვიღაცამ დააკაკუნა, ყოფილი ცოლის დანახვას არ ელოდა. ნათია ხელჯოხით ფეხზე იდგა, რითაც ძალიან გააოცა. დარწმუნებული იყო, ყოფილი ცოლი ვეღარ გაივლიდა. სერგოს ახალი სიყვარულიც სტუმართან შესახვედრად გამოვიდა.
- – ვინ არის, სერგო? – ჰკითხა მან.
- – ოჰ, სწორედ თქვენთან მოვედი, გოგონავ, – უპასუხა ნათიამ გულკეთილად და ბინაში დაუპატიჟებლად შევიდა. – თავს ვალდებულად მივიჩნევ, რომ ჩემი ყოფილი ქმრის შესახებ პირადად გიამბოთ. სად შეიძლება დავჯდე? ნათიამ ყველაფერი მოუყვა, რაც თავს გადახდა. ასევე იმის შესახებ, როგორ მოექცა სერგო. გოგონა სიმართლემ შეაძრწუნა და მიყუჩებულ სერგოს ხშირად გაოცებული უყურებდა. ის დუმდა. როცა ისტორია ბოლომდე მოყვა, ნათია ადგა და გავიდა.
- – არ ინერვიულოთ, ვეღარ მნახავთ, მაგრამ ამ ადამიანთან სიფრთხილე გამოიჩინეთ. ზოგჯერ ადამიანის უნამუსობის დანახვა რთულია.
ცხოვრებისეული სიბრძნე: რას გვასწავლის ეს ისტორია? – ადამიანის სისასტიკის დანახვა ნამდვილად რთულია. ზოგჯერ ყველაზე ახლობელმაც შეიძლება იმედი გაგიცრუოთ ან კრიტიკულ მომენტში ბედის ანაბარად მიგატოვოთ. ამ შემთხვევაში ერთადერთი პოზიტიური მომენტი თვალების ახელაა.
