შეგიძლიათ წარმოიდგინოთ, რომ რიგში ბოლო ადამიანი ის არაა, ვისად თავს ასაღებს? ეს ისტორია ერთ–ერთი პატარა ქალაქის კლინიკაში მოხდა. ეთიკური მიზეზების გამო ზუსტ ადგილს და სახელებს არ ვასახელებთ. დაე, ეს ამბავი ნამდვილ ფანტაზიად ჩათვალოთ. თანამედროვე რეალობა ისეთია, რომ ნამდვილი ამბავი ჭორი ან მოგონილი გვგონია, ხოლო ჭორები – სიმართლე.
რიგში ბოლო ადამიანი – ლაშა ქალაქის მერად ბოლო 10 წელია მუშაობდა. ხალხს უყვარდა და ხელმეორედ ირჩევდნენ. ადგილობრივმა ჟურნალისტებმა გამოკითხვაც ჩაატარეს, სადაც მოქალაქეებში იმის გარკვევას ცდილობდნენ, თუ რატომ მოსწონდათ მერი. „კეთილია“ – თქვა გულკეთილმა პენსიონერმა მართამ. „გზა გააკეთა, პარკი და ტროტუარი. აი, რას ნიშნავს, რომ არ ქურდობს“ – მსჯელობდა კოტე, სატვირთოს მძღოლი. „ბავშვებისთვის მოედანი მოაწყო, ბევრს ვსეირნობთ და ძალიან მოგვწონს, ადგილი საკმარისია. ყვავილებიც დარგულია, ლამაზია“ – ამბობს ახალგაზრდა დედა თამუნა.თავად ლაშას ზედმეტი მართლაც არ აუღია. მწვავე სამართლიანობის გრძნობა ჰქონდა და ვინმეს წყენინება ან ახლობლისთვის წართმევა არ შეეძლო. ბავშვობაში მშობლებს დიდად არ უყვარდათ, 1–2 ჭიქის დარტყმა უყვარდათ, ამიტომ ბებია–ბაბუასთან გადასვლა მოუწია. აქ, კარგად ცხოვრობდა, მაგრამ მალე ბაბუა ავად გახდა და გარდაიცვალა. ბებიას დანაკლისთან გამკლავება და ბავშვის აღზრდა გაუჭირდა. გულმა ვერ გაუძლო. ლაშას ბავშვთა სახლში გადასვლა მოუწია.
მოულოდნელი ვიზიტი – ლაშა მისი ქალაქის შესახებ ახალ ამბებს ყოველთვის ეცნობოდა. ყურადღებას აქცევდა, რომ მოსწავლეებს გემრიელი და ჯანსაღი საკვები ეჭამათ, ბაღში პატარები არ გაყინულიყვნენ, ადგილობრივი კლინიკის პაციენტებს კარგი მომსახურება და მკურნალობა მიეღოთ. აქ, სერიოზული გარღვევა მოხდა.როცა მერი კლინიკაში მიდიოდა, ყველაფერი დაწკრიალებული იყო და სისუფთავის სურნელი ტრიალებდა. პერსონალი იღიმოდა. ექიმები ამბობდნენ, რომ ყველაფერს აკონტროლებენ, ხოლო პაციენტები შეთანხმებულად კვერს უკრავდნენ. ერთხელ მერის მისაღებში აცრემლებული ქალი გამოჩნდა. მდივანმა განუცხადა, რომ მერი მოქალაქეებს პირადად მხოლოდ ხუთშაბათობით იღებს, მაგრამ ქალი არ წასულა.მერი დერეფანში დაიჭირა და აცრემლებული მივარდა. „ბატონო ლაშა, ეს რა არის? დედაჩემი. მათ“ – ქალი ატირდა და ნორმალურად სიტყვა ვეღარ თქვა. ლაშამ კაბინეტში შეიყვანა და მდივანს ჭიქა წყლის მოტანა სთხოვა. როცა ქალი ცოტა დამშვიდდა, მის დედასთან საშინელი მოპყრობის ისტორია მოყვა. მოხუცი ქალი ქირურგიულ განყოფილებაში მოხვდა, მაგრამ მედიკამენტების წარმოუდგენელი გადასახადი მისცეს. ქალი ირწმუნებოდა, რომ დედის სხეულზე ჩალურჯებები და ხელზე თოკის კვალი დაინახა.
ეშმაკური გეგმა – ლაშა ხვდებოდა, რომ მისი ვიზიტისას ყველაფერს იდეალურად ამზადებდნენ, მაგრამ ხალხთან ასეთ ურთიერთობას არ ელოდა. იცოდა, რომ დამხმარის დაძახება საკმარისი იყო, რომ მისი გარემოცვიდან ვინმეს მთავარი ექიმი გაეფრთხილებინა. გამოდის, თავად უნდა იმოქმედოს.იპოვა ძველი ტანსაცმელი, რომლითაც ბოსტანში მუშაობა უყვარდა, გაუფერულებული ქუდი დაჭრა, სახე ჭუჭყით დაისვარა, ძლიერი ალკოჰოლის ბოთლი დაიკავა და ცოტა დალია. ამ უსახლკაროში მერის ცნობა რთული იყო. თან ყველა ექიმი და ექთანი არ იცნობდა. მხოლოდ საავადმყოფოს უფროსები, მაგრამ ისინი ყოველთვის ადგილზე არ არიან.საავადმყოფოში კოჭლობით შევიდა და მისაღებში ბორძიკით თქვა, რომ გვერდი ტკიოდა. ექთნებმა ეჭვის თვალით შეხედეს, მაგრამ მერი ვერ იცნეს. „წადი აქედან, ლოთო, არაფერი გტკივა. მხოლოდ ბოთლებით სიარული იციან“ – მკვახედ უთხრა ერთ–ერთმა ქალმა მისაღებში. ლაშა გაოგნდა და კვლავ დახმარებას ითხოვდა. „ახლა სანიტარს დავურეკავ. დგახარ ფეხზე? დგახარ. შეგიძლია დალევა, რადგან ბოთლით მოდი? დიახ. მაშინ წადი აქედან“ – არ მშვიდდებოდა მედდა.
ნამდვილი სიბოროტე – ლაშამ ტუჩები თეატრალურად დაბერა და მედდას უთხრა, რომ სახლში მიდის. აქ, უფრო საინტერესო სურათი დაინახა. შორიახლოს მოხუცი ბებო და ერთ–ერთი ექიმი იდგა. ის ლაშას არაერთელ შეხვდა და უყვებოდა, თუ როგორ კარგად იყო ყველაფერი. ბებია ხელჯოხს ეყრდნობოდა და ხელით ცრემლებს იწმენდა. „შვილო, ჩემი პენსია მალე არ იქნება. ბაბუასთვის თქვენი წამლების ყიდვა არ შემიძლია,“ – ქალი ჩუმად ლაპარაკობდა. „ბებია, ეს ჩემი პრობლემაა? უნდა გიყიდოთ ჩემი ჯიბით?“ – „ფული ხომ უკვე მოვიტანე. ნუთუ ცოტაა?“„ბებო, რა ფული მოიტანე?“ – ვერ მოითმინა ლაშამ და ჩვეული ხმით დაილაპარაკა. ექიმს და ბებიას უახლოვდებოდა და თან ნახვრეტებიან ქუდს იხდიდა და სახეს სველი სალფეთქით იწმენდა. ექიმი ვერაფერს მიხვდა, შემდეგ პალატის კედელივით გაფითრდა. „მითხრეს მოიტანეო და მეც მოვიტანე“ – ძლივს თქვა ბებიამ. „ბატონო ლაშა, რატომ ხართ ასე ჩაცმული?“ – ბორძიკობდა ექიმი. „სიმართლე რომ მოვისმინო“ – გაბრაზებულმა ლაშამ უპასუხა.
იდუმალი ადამიანი რიგის ბოლოში – არ დავაზუსტებთ, რა მოხდა მოგვიანებით, ისედაც ნათელია. მერმა გრანდიოზული განხილვა მოაწყო, შედეგად ბევრი გაათავისუფლეს, ზოგი მკაცრად გააფრთხილეს. ბრძენი მერი ასეთ ეშმაკ და უსინდისო ადამიანებს კლინიკის მმართველობაში არ დაუშვებს. დაე, კეთილი გული აქვს, მაგრამ ცივი გონება. კარგი ადამიანია, ხალხს ტყუილად არ უყვარს.
