„ქმარმა შვილზე უარი თქვა. არ მჯეროდა, რომ ეს ჩემს თავს ხდებოდა! – გვიზიარებს ლანა, ჩვენი დღევანდელი ისტორიის გმირი. ის რთულ მდგომარეობაში აღმოჩნდა, საიდანაც მარტივი გამოსავალი არ არსებობს. რატომ მიატოვა მეუღლემ ჩვილით ხელში და რას აპირებს უბედური ქალი, ეს Vivien–ის სტატიაში წაიკითხეთ.

ქმარმა შვილზე უარი თქვა

იმ ქალებს შორის ვარ, რომლებმაც პირველივე მცდელობაზე დაორსულება შეძლეს. მე და ჩემი მეუღლე ბედნიერებისგან მეცხრე ცაზე ვიყავით. ვანო პირველ ხანებში სულ ხელით მატარებდა, ყველა ჩემს ახირებას ასრულებდა. დედამთილისგანაც მიცავდა, თუმცა ასე არასდროს მომხდარა.მზექალა ხშირად მეჩხუბებოდა. ერთად ვცხოვრობდით და როგორც ხდება ხოლმე ისტერიკიანი დიასახლისის რეჟიმის ჩართვა უყვარდა. ხან ნივთი თავის ადგილზე არ დავდე, ხან გემრიელი სადილი ვერ მოვამზადე.

ქმრის მშობლებთან ერთად ცხოვრება არ მინდოდა, მაგრამ ქორწილის შემდეგ არჩევანი არ მქონდა: ჩემი მშობლები სხვა ქალაქში ცხოვრობენ, ხოლო ქირის გადახდა არ შეგვეძლო. „მალე დამაწინაურებენ და გადავალთ“ – მამშვიდებდა ვანო. ლოდინის მეტი რა დამრჩენოდა.მეც ვმუშაობდი, მაგრამ დისტანციურად. დედამთილი ჩემს სამუშაოს სამუშაოდ არ თვლიდა. თითქოსდა, რას ვაკეთებ მნიშვნელოვანს კომპიუტერით და თან ფულს ვიღებ! ახსნას ვცდილობდი, მაგრამ მალე დავიღალე.

დაუგეგმავი ორსულობა – შვილზე დიდი ხანია ვოცნებობდით. ვანოს ყოველთვის მამობა და მემკვიდრის, ვაჟის გაზრდა სურდა. პირადად, ყოველთვის გოგოს გაჩენა მსურდა. ასეა თუ ისე, ყველაფერი უფლის ნებაა, არაფერს ვმკითხაობ.მეგონა, დედამთილი ახლა მაინც დაწყნარდებოდა, მაგრამ უფრო მეტი ძალით თავს მესხმოდა, თითქოსდა სულ შეიშალა. მზექალა ხშირად იმეორებდა: „სანამ შეგიძლია გონს მოეგე, ბავშვს გააჩენ და რის მიცემას შეძლებ? ბოთე!“რამდენიმე თვე მუდმივ დაძაბულობაში ვცხოვრობდი. მალე მეუღლესთან კამათიც დაემატა, რადგან ბავშვის სქესის გაგება სურდა, მე – არა. ვანო მარწმუნებდა, რომ ექოსკოპიაზე წავსულიყავი. დედამთილიც ცეცხლში ზეთს ასხამდა. მასაც ბიჭი შვილიშვილი სურდა. როგორც ამბობდნენ, გოგონები ყოველთვის უბედურებას მოასწავებდა. დედამთილის შემხედვარე ეს კიდეც ჩანს.ყოველდღე სიტუაცია მძაფრდებოდა. ქმარმა დედამთილის მხარე დაიჭირა და ნერვებს მიშლიდა. ბავშვის სქესის გაგებაზე არ დავთანხმდი. შემდეგ შენარჩუნებას ვაწვებოდი: ამას უკვე აზრი არ აქვს.

ქმრის დამოკიდებულება სიტუაციის მიმართ – რაღაც მომენტში ვანო მაშინებდა. თითქოსდა, დამტოვებს, თუ არ ვეტყვი, ვის ვაჩენ: გოგოს თუ ბიჭს. თავიდან მეცინებოდა, რადგან ეს შეუძლებლად მიმაჩნდა.როგორც ჩანს, ცხოვრება დიდ სიურპრიზს მიმზადებდა. დეკებრის ბოლოს უნდა გამეჩინა, მაგრამ წყლები ერთი კვირით ადრე დავღვარე. საბედნიეროდ, უკვე საავადმყოფოში ვიყავი, ამიტომ თავს მშვიდად ვგრძნობდი.ვანო მაშინვე არ მოსულა. უფრო ზუსტად, ჩვენი ქალიშვილის გაჩენიდან რამდენიმე დღეში გამოჩნდა. მეუღლემ ახალდაბადებულს დაფიქრებულმა შეხედა და მითხრა: „არ შემიძლია, ვაჟი მინდოდა და არა ქალიშვილი“.გაოგნებულმა ვკითხე, რას გულისხმობდა. გონივრული პასუხი ვერ მივიღე. ქმარმა ჩვენს შვილზე უარი თქვა. აი, გენდერული უთანასწორობა! იმ მომენტში შევეგუე, რომ ჩვენი ქორწილი დაინგრა!

მწარე სიმართლე – ადრე ვანოს ქცევაში ბევრ რამეს ვერ ვამჩნევდი. ვფიქრობდი, რომ ასეთი მხოლოდ იმის გამო იყო, რომ სამსახურში იღლებოდა. აღმოჩნდა, რომ ჩვენი ისტორია კიდევ უფრო პროზაულია. საქმე ბავშვის სქესში არ ყოფილა: უბრალოდ ქმარს ჩემს მისატოვებლად მიზეზი სჭირდებოდა, რომ სხვასთან წასულიყო.ამის შესახებ მზექალამ მიამბო. არ ვუყვარდი, მაგრამ ვანოს საქციელმა დაამწუხრა. თვლიდა, რომ კაცმა უნდა იცხოვროს იმ ქალთან, ვინც ცოლად მოიყვანა, მთელი ცხოვრება. დედამთილმა ჩემი ქმარი სახლიდან გააგდო, ხოლო მე შვილთან ერთად მშობლებთან გადავედი.წრფელი გულით ამ გვერდს ვშლი: ყველაფერი ისეა, როგორც უნდა იყოს“.

ცხოვრებისეული სიბრძნე: რას გვასწავლის ეს ისტორია? – ეს ისტორია აჩვენებს, რომ ყველაზე ახლობელ ადამიანსაც შეუძლია გიღალატოს. მომზადება შეუძლებელია, მაგრამ შეგიძლიათ ცხოვრებისეული გაკვეთილი გამოიტანოთ. დარწმუნებული ვარ, რომ ლანა იმავე შეცდომას აღარ გაიმეორებს და შეხვდება ადამიანს, რომელიც ნამდვილად შეიყვარებს.