რა გავაკეთოთ, თუ დედის ახალი ქმარი სახლში საკუთარ წესებს ადგენს? ალბათ, ამ პრობლემის მოგვარება სხვადასხვა მეთოდით შეიძლება. მაგალითად, საუბრით და ყველა წერტილის დასმით ან სრული იზოლირებით, როგორც ეს Vivien–ის დღევანდელი ისტორიის გმირმა გააკეთა. წაიკითხეთ და ნახეთ, რა მოხდა ანას ოჯახში და რა გამოსავალი იპოვა შექმნილ ვითარებაში.
მამინაცვალი – „როცა მამაჩემი გარდაიცვალა, მე და დედამ მისი ბინა მივიღეთ. იმ დროს უნივერსიტეტს ვამთავრებდი, დედა არ მუშაობდა. საერთოდ არასდროს არ უმუშავია, რადგან ყოველთვის მამა უზრუნველყოფდა.თავიდან ძალიან გაგვიჭირდა. ყურადღება სწავლაზე გადავიტანე, რადგან სამსახურზე ჯერ არ ვფიქრობდი. დედა სამსახურზე საერთოდ არ ფიქრობდა. თითქმის ნახევარი წელი ბიძაჩემის კისერზე ვისხედით. ის ფულს გვაძლევდა, პროდუქტებს ყიდულობდა. მაგრამ ბიძაჩემს თავისი ოჯახი ჰქონდა, რომლის შენახვა სჭირდებოდა. სწორედ ამიტომ, რაღაც მომენტში დედას უთხრა, რომ ასე გაგრძელება არ შეიძლებოდა.დედამ სამსახურის ნაცვლად კაცის ძებნა დაიწყო. მტანჯავდა იმის ყურება, თუ როგორ იპრანჭებოდა ყოველ საღამოს და მამა დაივიწყა. და მაინც, არასდროს არაფერში ვადანაშაულებდი. ერთ თვეში ჩემს ოთახში მოვიდა და მითხრა, რომ თხოვდებოდა.
დედის ახალი ქმარი არ მომწონს. საქმე იმაში არაა, რომ მამინაცვალი გახდა. ძალიან უსიამოვნო კაცი იყო და უცნაურად იქცეოდა. მაგალითად, იმაზე საუბარი უყვარდა, თუ როგორი კარგი იყო, რადგან გვარჩენდა, სახლის პატრონი და ოჯახის უფროსი იყო. დედას ზედმეტი სიტყვის თქმის ეშინოდა, ოღონდ არსად წასულიყო. საცოდავი სანახაობაა.ცოტა ხანში კარგი სამსახური შემომთავაზეს. საკუთარი ფული გამიჩნდა და დედას ეს ფაქტი უყურადღებოდ არ დარჩა. ერთხელ მითხრა, რომ მთელი ჩემი ხელფასი მამინაცვალს უნდა მივცე, რადგან ჩვენთვის ყველაფერს აკეთებს. ასეთი მოთხოვნისგან შოკში ვიყავი. ეს სრულიად უსაფუძვლო იყო.
გონივრული გადაწყვეტილება – მაშინ გადავწყვიტე, რომ სამართლიანი იქნება, თუ კომუნალურების ნაწილს გადავიხდიდი. თავად კრედიტს ავიღებდი და პატარა მაცივარს შევიძენდი. დავდგამ ჩემს ოთახში და ჩემს პროდუქტებს შევინახავ. ასე ვერც დედა და ვერც მამინაცვალი პრეტენზიებს ვერ წამოაყენებს.ერთ თვეში ჩანაფიქრი განვახორციელე. მამინაცვალი მთელი დღე სამსახურში იკარგებოდა, დედა სახლში იჯდა, მე კი, ჩემი ცხოვრებით ვცხოვრობდი. დედა არც ინტერესდებოდა, თუ რას ვჭამდი და კარგად მქონდა საქმე თუ არა. უფრო მეზობლები გავხდით, ვიდრე ნათესავები.
შესაძლოა ამ მიზეზით, ახალმა ქმარმა მიატოვა. ეს მოულოდნელად მოხდა: უბრალოდ ყველა ნივთი შეაგროვა და წერილი დატოვა: „ყველაფრით დავიღალე. განქორწინებას ვითხოვ. მაპატიე!“ დედა მარტო დარჩა, მე კი მუშაობა და ჩემთვის საჭმლის ყიდვა გავაგრძელე.ახლა დედა მეუბნება, რომ გამზარდა და უნდა დავეხმარო. თითქოსდა, როგორ შეიძლება, რომ ოჯახმა ცალ–ცალკე ივახშმოს. ნათესავებთან ჩივის. ყველაზე სასაცილოა ის, რომ ყველა მის მხარესაა. ამბობენ, რომ დედას საჭმელი მაინც უნდა გავუზიარო, რადგან ასეა საქმე. ვფიქრობ, დედა ჯერ კიდევ ძალიან ახალგაზრდაა და სამსახურის პოვნაზე უნდა დაფიქრდეს.
რედაქციისგან: ვინ იფიქრებდა, რომ დედა–შვილის ურთიერთობა ერთი მაცივარი პროდუქტებით დაძაბავდა. რა თქმა უნდა, ვხდებით, რომ საქმე ამაში არაა. სამწუხაროა იმის აღიარება, რომ ანას დედამ მთელი ცხოვრება სხვის კისერზე გაატარა. თუმცა ადრე თუ გვიან მოუწევს საკუთარ ცხოვრებაზე პასუხისმგებლობა აიღოს და შვილს არაფერი მოთხოვოს.როგორ ფიქრობთ, უნდა დაეხმაროს ანა დედას და თავისი პროდუქტები და ხელფასი გაუნაწილოს? გაგვიზიარეთ თქვენი მოსაზრებები!
