რამდენად ზუსტი იყო უილიამ შექსპირი, როცა თქვა: „სჯობს გიყვარდეთ და დაკარგოთ, ვიდრე საერთოდ არასდროს გიყვარდეთ?” მიჩიგანის შტატის (აშშ) უნივერსიტეტის მკვლევარებმა მსგავსი კვლევა ერთ–ერთმა პირველებმა ჩაატარეს, რომ განესაზღვრათ დაოჯახებულის, ყოფილი დაოჯახებულის და ქორწინებაში არ მყოფი ხალხის ბედნიერების დონე მათი ცხოვრების ბოლოს, და ასევე იმის გასარკვევად, თუ რა როლს თამაშობს სიყვარული და ქორწინება საერთო კეთილდღეობაზე.
კვლევის ფარგლებში, რომელიც ჟურნალში „პოზიტიური ფსიქოლოგია“ (Positive Psychology) გამოქვეყნდა, 18-დან 60 წლამდე ასაკის 7532 ადამიანის ურთიერთობის ისტორია შეისწავლეს იმის დასადგენად, თუ ცხოვრების ბოლოს ვინ იყო უფრო ბედნიერია.
„ადამიანები ხშირად ფიქრობენ, რომ ბედნიერებისთვის დაოჯახებული უნდა იყვნენ. ჩვენ ვსვამთ კითხვებს: ადამიანი ურთიერთობაში უნდა იყოს, რომ ბედნიერი იყოს? მარტო ცხოვრება უბედურად ცხოვრებას ნიშნავს? რაღაც მომენტში, მაგრამ ამან იმოქმედა?“ – ამბობს უილიამ ჩოპიკი, ფსიქოლოგიის ასოცირებული პროფესორი და სტატიის თანავტორი. „გამოდის, თქვენი ბედნიერება იმაზე, რომ დაქორწინებული იყოთ, სწორ არჩევანს არ წარმოადგენს“.
კვლევის შედეგები
„გაოცებული ვიყავით, როცა აღმოვაჩინეთ, რომ მთელი ცხოვრების მანძილზე მარტოხელა ადამიანები და ისინი, ვისაც ურთიერთობაში სხვადასხვა ისტორიები ჰქონდათ, ერთმანეთისგან არ განსხვავდებოდნენ იმით, თუ რამდენად ბედნიერები იყვნენ. ეს იმაზე საუბრობს, რომ ის, ვისაც „უყვარდა და დაკარგა“, ისეთივე ბედნიერია ცხოვრების ბოლოს, როგორც ის, ვისაც „არასდროს არ უყვარდა“.
მკვლევარების მთავარი დასკვნა: ადამიანი, უდაოდ, ურთიერთობაში შეიძლება უბედური იყოს, ხოლო მარტოხელა ადამიანი ცხოვრებაში სიამოვნებას სხვა რამისგან იღებდეს: მეგობრობა, ჰობი და სამსახური.
